After All/C12 Kabanata 11
+ Add to Library
After All/C12 Kabanata 11
+ Add to Library

C12 Kabanata 11

Kabanata 11

Kung nakakapatay lang ang titig, malamang ay pinaglalamayan na ngayon itong si Daniel. Pero gaano man katalim ang titig ko sa kanya, gaano ko man ipakita ang iritasyon ko dahil sa paghila niya sa akin mula sa taxing sinasakyan ko kanina, pakiramdam ko ay baliwala lang 'yon dahil sa ekpresyon ng mukha niya. He looks innocent, waiting for my answer, like he doesn't know the rumors circulating all over the school!

Siguradong alam niya na 'yon. He's just playing innocent. Siguro, wala siyang pakielam kung hiniwalayan niya si Emerald kagaya ng kawalan niya ng pakielam nang iwan niya si Santita. Kaya wala rin siyang pakielam kung nadadamay ako sa kalokohan niya dahil heto at dikit pa rin siya ng dikit sa akin.

"Are we just going to stare at each other the whole day, Cheska?" he blinked and then shrugged his broad shoulders. "Well, I won't mind."

Naningkit ang mga mata ko. My hands balled into fist due to intense annoyance. Bumaba ang tingin niya sa aking nakakuyom na kamao. He lifted his eyes and shot his brow up.

"How can you act innocently in front of me despite of the rumors spreading all over the school that's surely your fault, huh?" I spat those words with blazing fire.

"Rumors?" His brows lined in confusion. "What do you mean?"

Umikot ang mga mata ko sa bubong ng kotse at pinagkrus ang mga kamay sa ibabaw ng braso. I puffed an exasperated breath and looked at the view ahead us. Wala ng estudyante sa labas, nasisiguro kong malapit na magsimula ang klase.

"I told you, Daniel. I am not up for your games. Kung ano man ang dahilan mo kung bakit ka nakipaghiwalay kay Emerald, labas na ako roon."

"Wait, baby, what-"

"I told you not to call me baby!" I yelled as I glared at him. Bahagyang namilog ang mga mata niya, marahil ay nabigla sa biglaan pagsigaw ko. His lips was even separated a bit.

Itinikom niya ang bibig nang makabawi. Nagbawi siya ng tingin, huminga ng malalim at muling ibinalik sa akin ang atensyon.

"Fine, babe then-"

"Daniel!"

Bahagya siyang ngumuso, parang batang napagalitan. Muli siyang nagbuga ng hangin, kinagat ang labi at seryoso akong tinitigan sa mga mata.

"What is really happening, Cheska? Anong kinalaman ni Emerald sa init ng ulo mo ngayon?"

Lalong nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Wala ba talaga siyang ideya sa kumakalat na balita tungkol sa amin? Isn't he aware that we're now the talk of the town?

"Nakipaghiwalay ka sa girlfriend mo at ngayon, iniisip nilang ako ang dahilan kung bakit dahil sa lintek na mga litratong kumakalat!"

His eyes darkened. "Mouth, Cheska. You're not allowed to curse when you're with me," he spat, his serious and intimidating demeanor is now back. "And what pictures are you talking about?"

Convinced that he really doesn't know anything, I breathed an exhausted sigh and looked beside me where I can see the trees dancing its leaves through the slow rhythm of the wind.

"May kumakalat na pictures natin, we're talking beside your car. Nasa arena tayo, that's the time you pulled me out of there. The pictures were uploaded in the website. Sinabayan pa ng break up niyo ni Emerald. They're all assuming that I am the third party."

Daniel muttered a curse. Marahas na buntong hininga rin ang pinakawalan niya.

"I have no idea. Fuck, I don't even have the time to check our site..." he growled darkly. "I did break up with Emerald, Cheska. And the rumors are right, my reason has something to do with you."

Mabilis akon napabaling sa gawi niya, salubong ang mga kilay. "Ano?! What are you talking about? Wala akong kinalaman-"

"Listen to me first, will you?" he uttered, voice sounds so deep like it's coming beneath the huge waves of the sea. "You are the only reason why I broke up with her. Though, I can't really claim that we had a thing cause we never engaged ourselves into a romantic set up. It's all for a show, Cheska. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nakipaghiwalay sa kanya..." From being hard and deep, his voice suddenly turned soft and gentle. "...at ikaw rin ang mismong dahilan kung bakit naging kami. Alam 'yon ni Emerald."

My heart pounded inside of my chest. "W-What?"

Anong may kinalaman ako sa pakikipaghiwalay niya? At anong alam ni Emerald and tungkol roon? Alam niyang ako ang dahilan kung bakit naging sila? What the hell? I can't understand! Imposible! Iiyak ba 'yon ng ganoon katindi kung may kinalaman niya?

Sa hindi mabilang na pagkakataon, nagpakawala siya ng malalim na buntong hininga bago nagbawi ng tingin. Inihilig niya ang kanyang likod sa backrest ng upuan at pumikit. He bit his lip, showing me how sexy and captivating that move is.

"I've been telling you this a couple of times, Cheska. Pero uulitin ko pa rin... hanggang sa maniwala kang totoo ang sinasabi ko," nagmulat siya. Sa namumungay at seryosong mga mata, lumingon siya sa gawi ko. "Gusto kita, Cheska. Gustong-gusto kita. Unang araw mo pa lang sa escuelahan na ito."

My heart burst like the stars do in the end. Pakiramdam ko ay nagtaasan na ang lahat ng balahibo sa balat ko sa paraan ng pagkakabitaw niya ng salita. It's frustrating me that I couldn't see any emotions in his eyes aside from sincerity. It wasn't supposed to be that way! Pangloloko ang dapat ko makita sa mga mata niya at hindi ang pagiging totoo niya. He couldn't like me for I know that I'll be just one of his toys!

"No," I shook my head. "You can't like me. How many times do I have to tell you that? I'm not like one of your girls-"

"You will never be like them, Cheska. You're a diamond while they're just some stones." he said, continuesly saying all the sweet words just to make me believe.

"I am not a diamond, Daniel. I am a rose..." I said, shutting all the emotions out of my face. "With lot of torns. Baka matinik ka."

His lips twitched, showing me his evil smirk. "Your warning is a bit late, Cheska. I was already torn."

That was the last conversation I had with Daniel that day. Pinilit kong umuwi kahit pa halos ayaw niya nang buksan ang lock ng pinto ng kotse niya. He's even stubborn when I told him that I'd commute on my way home. Sa huli, wala siyang nagawa at pumara na lang ng taxi na sasakyan ko. Buong mahapon siyang text ng text sa akin at ni isa ay wala akong sinagot.

Ang mga bagay na nangyayari nitong mga nakaraang araw ay lagpas na sa pang unawa ko. Simula nang tumungtong ako sa kolehiyo, ni minsan ay hindi ko inisip ang tungkol sa pakikipagrelasyon. I have never seen myself being involved in that kind of situation dahil umpisa pa lang ay ipinapaalala na sa amin ni Mommy at Daddy na walang puwang ang mga lalaki sa buhay namin hangga't nag-aaral pa kami. Wala akong planong suwayin 'yon. I believe that those advices are for us to keep in place.

Hindi puwedeng si Daniel lang ang maging dahilan para kalimutan ko ang batas na 'yon ng mga magulang ko. I can't like him. Despite of the emotions he's making me feel when he's around, I should always put in my mind that I can't fall for him because what he's doing were all just a trap. Hindi siya ang babali ng panindigan ko na hindi kailanman ako makikipagrelasyon habang nagaaral pa ako.

Pero paano ko ba 'yon gagawin kung sa tuwing makikita ko siya ay nararamdaman ko ang pagsiklab ng kung ano sa loob ko? He's like a fire and I'm the fireworks, the moment he gets near me, I have no choice but to explode and burst my colors out over the dark place where the only people standing are us.

"Mabuti na lang naniwala mga professor natin nung sabihin namin na masama ang pakiramdam mo. They didn't even ask questions about you. Alam na kaagad nilang wala ka." imporma ni Amanda kinabukasan nang papunta na kami sa table namin para mag lunch.

Ipinatong namin ang mga tray sa ibabaw. Kagaya kahapon, may iilan pa rin na pinagtitinginan ako. Pilit kong huwag pagukulan ng pansin iyon at naupo na. Kahit ano naman ang gawin ko ay baliwala rin. I couldn't stand in front of this people and tell them my side. Walang maniniwala. Para sa lahat, isa akong babae na nasa loob ang kulo.

"Kaya nga nagtataka kami, Ches. You know how Mr. Avila hates tardiness. Hindi na rin siya nagtanong tungkol sa'yo. No one even dared to tell what happened between you and Emerald." sabi naman ni Amanda na ikinalingon ko sa kanya.

Tipid akong ngumiti. "That's nice..."

Nakita ko ang pagtitinginan nang dalawa. Amanda then shot me a positive smile. "The rumors about you, it's already taken down from the website. Kahapon rin."

"Mabuti naman kung ganoon. Hindi naman kasi totoo."

Dinampot ko ang tinidor at tinusok ang maliit na hiwa ng menudo. Ayaw ko na pagusapan ang tungkol sa nangyari kahapon, o sa kung ano mang tsismis ang kumakalat tungkol sa akin. My life shouldn't revolve around those senseless things. Lilipas rin naman 'yon lalo na at kapag napatunayan nilang wala naman talagang namamagitan sa amin ni Daniel.

"Nakita namin si Daniel at Emerald kahapon, naguusap sa oval. Emerald was crying while Daniel looked so stern. Mukhang seryoso ang pinaguusapan." dagdag pa ni Amanda.

Tumango ako. "Good for them. Baka nagkaayos na sila-"

"I don't think so. Salubong ang kilay ni Daniel. Mukha ngang wala sa mood dahil bihira 'yon makitang seryoso ang awra..." pagsalo niya sa sinasabi ko. "Damn, nobody wants to see that dark version of him. Parehas na parehas sila ng kapatid niya. Nakakatakot tingnan kapag seryoso."

"Pero mas seryoso si Zion kesa sa kapatid niya. Nakikita pa nating ngumingiti si Daniel, si Zion ay hindi. Ngumigisi lang, ngising demonyo pa." sabi ni Camille, natatawa.

Pinilit kong ngumiti kahit pa labag iyon sa kalooban ko. Hindi ako makasakay sa pinaguusapan nila. Pakiramdam ko ay may nakadagan na kung ano sa utak ko at pilit itong pinipigilan mag-isip.

Paano mo papanindigan ang pangako mo sa sarili mo na hindi ka magkakagusto sa kanya kung kahit ngayong hindi mo siya nakikita ay siya pa rin ang tumatakbo sa isip mo?

Like the sea waves, time rolled fastly. Nakauwi na ako sa bahay at gumagawa na ng assignment. Maaga kaming naghapunan dahil wala pa rin ang mga magulang namin. Sa isang araw na ang balik nila kaya busangot na naman ang mukha ni Adrianna.

Trying to analyze some questions regarding Finance on my notebook, my phone beeped that snatched my attention out my homework. Binitawan ko ang hawak na sign pen at inabot ang cellphone na nananatili pang nakailaw.

Unknown number:

I missed you today. Can I see you?

My heart jumped. Alam ko na kagaad kung sino ang nagtext. There's no doubt that this is him! Hindi ko si-nave ang number niya dito sa cellphone ko pero sigurado akong siya ito! At anong kung puwede niya ako makita? The last time he asked me that, he's already outside our house.

My eyes went big. Don't tell me...

As if on cue, there's a follow up message from him.

Unknown number:

I'm here, baby.

"Shit!"

Halos mapalundag ako mula sa pagkakadapa ko sa kama nang mabasa ang text niyang iyon. Mabilis ang ritmo ng aking puso nang magtungo ako sa bintana at bahagyang hinawi ang kurtina. Daniel with a playful smirk, was already looking at my direction. Binuksan ko ang sliding window ko at inilabas ang kamay para senyasan siyang umalis na. Ilang beses kong ibinugaw ang kamay ko na para bang isa siyang tuta pero panay pag-iling na ang isinasagot niya.

I saw him lower his head and looked at his phone. The screen light illuminated his God-like face. Muling tumunog ang cellphone ko. Mula sa kanya ay nagbaba ako ng tingin rito.

Unknown number:

Seeing you right there isn't enough. Come over here, baby. Please.

I shut my eyes tight. Damn it! This baby is starting to melt me! Huwag kang marupok, Cheska!

Nagmulat ako ng mga mata at naabutan siyang nakatingin ulit sa akin. I pulled the sliding door close and went out of my room. Kung hindi ako lalabas ay maaaring makita siya ng mga tao dito sa bahay namin. Baka mamaya ay hindi pa naman tulog ang mga 'yon at makarating pa kela Mommy ang tungkol dito.

Dahan-dahan akong lumabas ng gate. Napatuwid siya ng tayo nang makita ako. Nakasimangot, naglakad ako palapit sa kanya at hayun na naman ang nakakalokong ngisi sa mga labi niya.

"Ang kulit mo talaga!" mahinang asik ko nang huminto ilang sentimetro ang layo sa kanya.

I admit, Daniel looks fresh in his dark denim jeans and white plain round neck shirt. He got a black flip flops on and I couldn't believe that that get up would made him even manlier!

A soft chuckle broke across his throat that snapped me out of adoring him.

"Medyo lang," he said. "Didn't know you can rock those pink Disney Princess PJ's, Cheska. Won't get tired seeing you that way."

Nagtaas ako ng kilay. "And I'm already tired seeing your face!"

Weh? Talaga ba, Cheska?

Nanaig muli ang baritonong pagtawa niya. "Sorry, baby. You have to get used to it. Palagi mo na ako makikita, sa ayaw at sa gusto mo."

Inis kong kinamot ang nakalugay kong buhok at matalim siyang tinitigan. "Ewan ko sa'yo, hihintayin ko na lang na magsawa ka sa kalokohan mo hanggang sa ma-realize mong wala kang mapapala sa akin!"

He flashed a seductive smirk. "Hindi mo ako lalabasin dito kung wala talaga, Cheska."

"E, siyempre! Baka may makakita sa'yo dito at kung anong isipin-"

"So you care about me, huh?"

"I care about myself! Kapag may nakakita sa'yo, baka isipin ay may kuneksyon ka sa akin! Mapapagalitan ako!"

Still leaning against his car with arms folded over his chest, he licked his lips and nodded. The shadow of smirk was still etched on his face.

"Whatever. Your hateful words doesn't really matter to me. Never will it be. Masasayang lang ang pagod mong ipagtabuyan ako. You have already cursed me, Ches..." he said. "And I have no intention of removing this curse out of my soul. Not gonna happen."

Nakipagsukatan ako ng titig sa kanya. Buwisit na ito! Ginawa pa akong mangbabarang!

Malakas ang bawat hampas ng puso ko sa aking dibdib na para bang gusto na nitong lumabas. Umihip ang panggabing hangin, isinasayaw ang ilang hibla ng buhok namin. Standing in front of him under the mystery moon and bright stars, wind blowing gently, I feel like we're inside a different dimension. Pakiramdam ko ay mayroong kapangyarihan ang bumabalot sa amin.

Tumayo si Daniel mula sa pagkakahilig sa kotse niya humakbang palapit sa akin. Nakasanayan na, huminto siya sa harap ko at malalim akong tinitigan sa mga mata. Dahil matangkad ay bahagya akong nakatingala sa kanya.

"I have never wanted a woman the way I want you," he said. His voice so full of promise and raw emotions that it almost breaks me. "I have never been desperate for a woman's attention until I saw you," he breathed, letting out a deep air. "I understand your hesitations, Cheska. I respect them. But know this, I'm damn well going to push against them."

Report
Share
Comments
|
Setting
Background
Font
18
Nunito
Merriweather
Libre Baskerville
Gentium Book Basic
Roboto
Rubik
Nunito
Page with
1000
Line-Height