C1 The slave

The night is quiet. Her birthday party is over. She's finally at her legal age. Maybe she can start doing what most teenagers want to do. She wants to be free, and she will start to live free right now. She was standing outside their gate waiting for her friend's car. They were planning to have a party in a night club and have some fun.

Bigla nalang may dumating na isang puting sasakyan nagtaka si Amanda dahil hindi naman iyon ang sasakyan ng kaibigan niya. Subalit hindi siya umalis sa kaniyang kinatatayuan inisip niya na baka nanghiram ng sasakyan ang kaibigan niya sa mga kakilala nito. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita ang dalawang lalaking patungo sa kaniya hindi niya ito nakikilala. Unti-unti na siyang nakaramdam ng kaba bumibilis na ang tibok ng kaniyang puso. Maya-maya pa'y bigla nalang siyang hinablot ng isa sa mga ito. Nagpupumiglas siya kaya tumulong 'yong isa pang lalaki upang masigurong hindi siya makakawala. Pinilit niyang alisin ang braso mula sa mahigpit na pagkakahawak ng mga ito subalit nauubusan lamang siya ng lakas sa ginagawa. Walang laban ang lakas niya sa mga ito kahit anong gawin niya ay hindi siya makakawala mula sa mga kamay ng mga ito. Mabilis siyang ipinasok sa loob ng sasakyan saka tinakpan ang kaniyang bibig at ilong ng isang tela. May naamoy siyang kakaiba at unti-unti na lamang siyang nawalan ng malay.

She woke up in a room with her handcuffs. She felt pain in her arms. She notices some bruises on her hands, and she has no idea where she is now. She looked for her phone but she failed to find it. Maaliwalas ang buong kwarto mayroong kama, isang maliit na lamesa, at isang maliit na kabinet.

Gusto niyang humingi ng tulong subalit paano niya iyon gagawin sa ngayon?

Ni'y wala siyang alam kung nasaan ang kinaroroonan niya nang mga sandaling iyon. Nanghihina ang buong katawan niya hindi siya pwedeng panghinaan ng loob. Kailangan niyang makaalis sa lugar na ito sa lalong madaling panahon. Iniisip niya ang mga magulang niya alam niyang labis-labis na ang pag-aalala ng mga ito sa kaniya. Dahan-dahan siyang tumayo mula sa pagkakahiga sa malamig na sahig ng silid na kinalalagyan niya. Halos 'di siya makatayo, nananakit ang buo niyang katawan. She's hungry and thirsty ngunit saan siya kukuha ngayon ng makakain. Wala siya kahit perang pambili man lang. Natatakot siya sa mga posibleng mangyari sa kaniy. Nakakakilabot itong sinapit niya. Wala naman siyang ibang hiling kundi maging malaya katulad ng mga teenagers niyang mga kaibigan. Masyado kasing mahigpit ang parents niya sa kaniya siguro dahil nag-iisang anak lamang siya.

Nakakasakal din 'yong sitwasyon niya makakalabas lang siya ng bahay kapag family outing or kaya mag-gogrocery sila ng mommy niya. Limitado ang paglabas niya ng bahay hindi katulad ng mga kaibigan niya na kung saan-saan na nakakarating. Iniintindi niya naman ang mga ito, na kailangan niyang makapagtapos ng pag-aaral at magkaroon ng magandang kinabukasan. Ngunit kung minsan pakiramdam niya nakakulong siya at wala siyang sariling desisyon. Madalas nakakalabas siya ng bahay ay palihim pa niyang ginagawa, gusto niyang maintindihan ng parents niya na may sarili din siyang buhay. Napabuntong hininga na lamang siya sa isiping iyon medyu nagsisisi siya sa ginawa niyang pagtakas sa parents niya.

Tumayo siya at naupo sa kama. Sinuyod ng kaniyang mga mata ang lugar, mayroong pinto patungong banyo. Sa tingin niya ay nasa isang hotel siya. Pinihit niya ang pinto palabas ng kwarto ngunit natigil iyon dahil sa pagpasok ng isang lalaking medyu may edad na. Sa tingin niya ay nasa kuwarenta na ang edad nito base sa mga bahagyang kulubot sa mukha nito. May hawak itong sigarilyo at umuusok pa iyon, kasama nito ang dalawa pang lalaki.

"Kalagan niyo siya at ilagay sa lamesa ang pagkain niya. Ayaw kong nagugutom ang mga alaga ko," wika nito sa kaniyang dalawang kasama na kaagad din namang sumunod sa inutos nito.

"Welcome home sweety, simula ngayon ito na ang magiging bagong kwarto mo. Be a good girl, understood?"

Lumapit pa ito sa kaniya at tila pabulong na sinabi ang mga salita habang sinusuklay ng mga daliri nito ang kaniyang buhok.

Nanginginig si Amanda, gusto niyang sumigaw ngunit iniisip niyang baka kung anong gawin ng mga ito sa kaniya kapag nagpumilit siyang makaalis sa lugar na ito.

"Sumagot ka! Nagkakaintindihan ba tayo?"

Halos mabingi si Amanda sa ginawa nitong pagsigaw.

Tumango na lamang siya dito upang matapos na ang sandaling mala-empiyernong iyon. Marami pang sinabi sa kaniya si Mr. Aragon, katulad ng pagpapakilala nito na siya ang leader ng sindikatong may hawak sa kaniya. Sinabi rin nitong kahit anong gawin niya ay hindi siya makakatakas dito dahil maraming mga matang nakabantay sa kaniya. She was totally hopeless and helpless. She want to get away from this people but how she can do that if she's even not allowed to leave this room. She's a prisoner now but the worst thing she can't accept is the way they treat her. Para siyang isang bagay na pwedeng ibenta kahit na kanino dahil sa sinabi ni Mr. Aragon kani-kanina lang. Pag-aari na siya ngayon ng sindikatong ito kaya kahit anong gawin nito sa kaniya ay wala siyang magawa para tanggihan ito. Isa siya ngayong sunud-sunuran at hindi niya iyon matanggap.

Lumipas ang mga panahon na hindi man lamang niya nasisilayan ang pagsikat at paglubog ng araw. Kahit pagsilip sa labas ng kaniyang silid ay hindi niya magawa. Walang kahit bintana na naroroon, kaya hanggang ngayon wala pa rin siyang ideya kung anong klaseng lugar ang kinalalagyan niya.

Sakit at lungkot ang kaniyang kasama sa araw-araw ilang pasa sa katawan ang kaniyang natatamo mula sa kamay ng mga sindikatong nagmamay-ari sa kaniya. Pakiramdam niya isa siyang ibon sa loob ng isang hawla. Para siyang isang laruan madalas siyang utusang isuot ang maiiksing mga kasuotan, pinapasayaw siya sa harap ni Mr. Aragon na panloob na kasuotan lamang ang nakatakip sa katawan. Kapag 'di nagustuhan ng mga ito ang ginagawa niya hinahampas siya ng sinturon kahit saang parte ng katawan niya.

"I'm only doing all of this to discipline my baby girl. Please understand me, Amanda, my dear. Just cooperate, or else your boss will definitely hit you."

Marahan at malambing itong sinasabi ni Mr. Aragon.

Amanda was disciplined harshly so she could behave and become a prostitute. She received a hit if she couldn't act properly according to what Mr. Aragon wanted. She felt everything in her life had turned dark. Wala na siyang nakikitang pag-asa na makalaya pa sa kadenang nakatali sa kaniya. Gabaldeng luha na ang pinakawalan niya sa tuwing pinagmamasdan niya ang sarili sa harap ng salamin. Malaki ang ipinayat niya dahil limitado lamang ang pagkain na binibigay sa kaniya. The thin, the sexier. Iyon ang madalas sabihin ni Mr. Aragon.

"Pare, there's a new club opening just this night. I think we can hang out there. Maybe we'll have some fun too. What do you think?"

Si Marco ang nasa kabilang linya ng telepono.

"You know, I'm a busy man, dude. And I don't think it's the best place to hang out. Just go find someone to be your company."

Nakabusangot niyang sagot sa kaibigan.

Hindi niya ugaling pumunta sa mga club just to have fun because he can do it in his room whenever he wants to. There are a lot of girls who want to be with him kaya hindi na niya kailangang pumunta pa ng club para maghanap ng makakasama in his bed.

Madilim ang buong lugar tanging mga dancing lights lamang ang makikita, maamoy ang usok ng sigarilyo at iba't-ibang uri ng alak. Iyon ang bumungad kay Harry sa pagpasok sa kaka-bukas pa lamang na club ayon kay Marco. May ilang mga babaeng sumasayaw sa intablado wearing underwears and their red high heels. Naaaninag niya iyon kahit nasa malayo sila. Maya-maya pa ay nagsalita ang isang babae.

"I want to introduce to everyone our new queen here. Let's give her a round of applause, the youngest and prettiest Amanda!"

Mula sa madilim ay unti-unting naiilawan ng iba't-ibang liwanag ang katawan ng isang babae. She's dancing in white lingeries; she's picture-perfect.

"Harry, I'm sorry. I really have to go now. There's an emergency at the office and I need to be there."

Nagmamadali sa pagsasalita si Marco ngunit may hindi siya inaasahan sa sinabi nito.

Nakauposi Amanda sa kama suot ang kaniyang sitro dress na kulay puti hinihintay niyang dumating ang kaniyang unang client at 'di matapos-tapos ang pagkalabog ng kaniyang dibdib. Iniisip niyang baka ito na ang kaniyang katapusan natatakot siya. Bumukas ang pinto at mula sa maliit na awang ng pintuan ay pumasok ang isang lalaki. Lalong lumakas ang kabog ng kaniyang dibdib, nanginginig ang kaniyang buong katawan at pinagpapawisan sa kaba.