C9 New Horizon building

It was already six in the evening when Amanda got home from her restaurant. She tiredly opens the main door of her house. The whole surroundings are a bit quiet. She removed her shoes and let her back lie on a couch in their living room. She's waiting for someone to get out of their rooms. Maybe her mom and dad were watching movies together because that's their bonding. She wonders where Harold is. He was supposed to be here, sitting on a couch beside her. Amanda immediately looks for her son in his room. She feels something is wrong with him.

"Harold, Mommy's here."

Kinatok pa niya nang ilang beses ang kwarto nang anak.

"Harold, open the door. What's wrong with you?"

Hindi na siya mapalagay dahil sa mga bagay na iniisip niya.

Kumatok pa siya nang ilang beses. Pinihit ang doorknob at saka niya nalamang wala sa loob ng kwarto ang anak.

Mabilis siyang tumakbo patungo sa kwarto nang parents, wala dito ang mga ito nakahinga siya nang maluwag.

Iniisip niya na baka namasyal ang mga ito sa park kasama si Harold.

Pumasok siya nang kwarto at pasalampak na nahiga sa malambot niyang kama. It's really soothing dahil halos maghapon siyang nakatayo sa restaurant. Absent kasi ang isa sa mga crew niya.

Dahil sa pagod 'di na niya namalayan na nakatulog siya. Nagising nalang siya nang dumating ang parents niya.

"Kumain ka na ba, Amanda? Dumaan kami sa favorite mong Korean restaurant," anang mommy niya.

"Guess what I bought?" tanong naman ng daddy niya.

Nakangiti ito habang naglalakad patungong dining area.

"I thought you brought Harold with you, Mom."

Sabay na nilingon siya nang parents niya.

"Where is he, Amanda?"

Nag-aalala ang daddy niya at mabilis na kinuha ang telepono upang i-report ang pagkawala ni Harold.

"He was supposed to be home. Kanina pa tapos ang session niya with Ms. Marquez." Kinakabahang wika niya.

Halos maluha na si Amanda sa pag-aalala sa anak. She enrolled Harold sa isang musical classes. Para kahit nasa trabaho siya ay alam niyang safe ang anak. Hinahatid ito ni Ms. Marquez sa bahay nila after ng session.

'Di magka-ugaga si Amanda sa pagtawag ng number ng teacher ng anak niya.

Biglang bumagsak sa sahig ang kaniyang cellphone. Nalaman niyang may taong nagpick-up kay Harold after ng class nito. Nagpakilala daw ito bilang daddy ng bata kaya pinayagang sumama ni Ms. Marquez si Harold sa nasabing lalaki.

'Di niya kasi sinabi pa dito ang totoo na walang daddy ang anak niya. His dad was a coward. She hates him so much. Harry has been a thorn in her heart since the day that he lied to her.

Natuptop niya ang bibig, nanginginig siya.

Naisip niya ang mga sindikatong kumidnap noon sa kaniya. Hindi maari na matuklasan ng mga ito na nandito na siyang muli sa Pilipinas. Ayaw niyang isipin na kinidnap ng mga ito si Harold bilang kabayaran ng pagtakas niya mula sa mga ito five years ago.

Umiling-iling siya saka mabilis na lumabas ng bahay.

Sumunod naman sa kaniya ang parents niya.

Dahil sa matinding pag-aalala niya sa anak nakalimutan na niya magsuot ng tsinelas. Nakapaa niyang tinakbo ang police station. Hapong-hapo siya habang nagsasalita sa harap ng dalawang pulis.

"Magpapa-imbestiga po kami kaagad, Maa'm. Huwag po kayong mag-alala gagawin po namin ang lahat upang matagpuan ang anak niyo," wika ng isang pulis.

"Tatawagan po namin kayo kapag may update na po kami," muli ay wika nito.

Matapos magbigay ng salaysay ni Amanda. Nag-iwan din siya nang litrato nang anak upang mas mapabilis ang paghahanap dito.

If anything bad happens to her son, she swears the culprit will repay.

Hindi siya makapag-isip ng maayos dahil distracted ang buong sistema niya.

Gusto niyang magalit sa sarili at sisihin ito dahil tila naging pabaya siya sa anak. Kung hindi sana siya naging kampante at naging maingat siya sa kinikilos ay hindi sana umabot sa puntong ito ang lahat. Hindi sana nawawala ngayon si Harold. Ilang oras na lang ay lalalim na ang gabi.

Natatakot siya sa bawat minutong lumilipas. Natatakot siya dahil sa bawat paglipas ng oras ay baka lalong mahirapan siyang matagpuan ang anak.

Naisip niya bigla si Mr. Aragon, hindi kaya ito ang kumidnap kay Harold tulad ng ginawa nito noon sa kaniya?

"Anak, umuwi na muna tayo. Nangako naman ang pulisya na hindi sila titigil sa paghahanap hangga't hindi matatagpuan ang apo ko." Nag-aalalang sabi nang mommy niya.

Naupo sa tabi niya ang ina. Hinawakan nito ang kamay niya.

"Mauna na po kayo sa bahay, hahanapin ko po si Harold," sabi niya at mabilis na tumayo.

Masakit pa ang kaniyang mga paa dahil sa pagtakbo niya kanina na walang suot na tsinelas. 'Di siya basta na lamang uupo at maghihintay ng balita mula sa mga pulis. Kailangan niyang kumilos upang mahanap ang nawawalang anak.

Tahimik siyang nagdadasal na sana ay nasa mabuting kalagayan si Harold. Mahigpit ang kaniyang pagkakawahak ng manobela ng kaniyang sasakyan. Mali siguro ang naging desisyon niya na bumalik sila ng Pilipinas. Akala niya kasi magiging maayos na ang lahat sa paglipas ng maraming taon. Subalit mali siya sa akalang iyon, mali siya sa kaniyang naging desisyon. And there she is now, facing the consequences of what she did. The world is such an unfair one that sometimes it becomes cruel to humans.

"What!" Where are you now?" Anas ni Marco sa kabilang linya nang telepono.

"I'm driving and looking for Harold. Marco, I can't let anything bad happen to my son," garalgal na ang kaniyang boses habang kausap si Marco sa kabilang linya ng telepono.

Kailangan niya nang tulong nito, mas mapapadali ang paghahanap kay Harold kung marami ang naghahanap dito.

"Pupuntahan kita, Amanda. I'm on my way," anito.

Narinig niya pa ang pagkalansing ng susi ng sasakyan nito.

"No, Marco. Just drive alone and help me find him. Madali natin siyang mahahanap kapag magkahiwalay tayo nang lugar na pinupuntahan. Just look for him at parks and malls." Seryosong suhestiyon niya.

"Okay, mag-iingat ka. Makikita rin natin si Harold," sagot naman nito.

Lahat ng posibleng lugar na maaring puntahan ni Harold ay sinuyod niyang mabuti. Ilang beses siyang nagpabalik-balik sa nursery school na pinapasukan ng anak to study music. Mahilig si Harold sa musika kahit sa murang edad pa lang nito. Madalas siya nitong kantahan bago sila matulog. Dalawang oras lang ang session niya pagkatapos 'non ay mayroon na naman itong play time kasama pa rin si Ms.Marquez.

Ilang oras na siyang nagmamaneho at kung saan-saan na siya nakarating ngunit bigo siyang makita ang anak. Kahit kanino na rin siya nagtanong.

Gusto na niyang umiyak dahil sa matinding pag-aalala sa anak. Si Harold ang buhay niya at hindi niya kakayanin kapag may nangyaring hindi maganda dito.

Hindi siya basta na lamang susuko. Kailangan niyang matagpuan ang anak bago siya uuwi nang bahay.

"Amanda, did you find him? I look for him everywhere. Natingnan ko na lahat ng mga children's park at malls peru wala si Harold," humahangos na wika nito.

"Hindi kaya-?"

"No! Hindi siya nakidnap, Marco. No way!" mabilis niyang pinutol ang anumang sasabihin ni Marco.

Natatakot siyang marinig na pati ito ay naniniwala sa mga bagay na nasa kaniyang isipan.

"Kung pagod ka na pwede ka nang umuwi. I will find him with myself," aniya.

"Amanda, delikado na. Lumalalim na ang gabi. Naghahanap naman ang mga pulis, you have to rest," pigil nito.

"I told you hindi ako uuwi hangga't hindi ko nahahanap ang anak ko!" mariin niyang wika.

Hindi na niya napigilan ang pagpatak ng kaniyang mga luha. Si Harold lang ang tama sa lahat ng naging desisyon niya sa buhay. Si Harold ang lakas niya, hindi siya papayag na hindi matagpuan ang anak.

"Calm down. I will help you find him," wika nito sa mahinahong tinig.

Tatlong oras na siyang nagmamaneho ngunit wala pa rin siyang nakikitang Harold sa lahat ng lugar na kaniyang sinuyod.

Naalal niya na may dala palang cellphone si Harold. Ibinigay niya ito sa anak noong magsimula na ito sa music class nito. Kahit papaano ay nagkaroon siya ng pag-asa.

"Harold, anak! Where are you?" bungad niya nang sagutin ni Harold ang tawag niya.

Tumatalon sa tuwa ang puso niya nang marinig ang boses ng anak.

"Mommy, I'm at the building," anito.

Natigil ang kaniyang sasabihin pa sana sa anak.

Building din ang pinagdalhan noon sa kaniya nang mga tauhan ni Mr. Aragon.

Muling bumalik ang kaba at takot sa kaniya.

"Saang building, anak? I saw a lot buildings everywhere." Pilit niyang pinapakalma ang sarili.

"New Horizon, Mommy. I'm working now as a secretary," kalamadong sagot nito.

Natutop niya ang bibig. Mas lalo niyang ikinagimbal ang sinabi ni Harold.

Mabilis siyang nagmaneho patungong New Horizon building upang kunin ang anak at sinisiguro niyang hindi na ito muling tatapak pa sa lugar na iyon.

Kaagad siyang pumasok sa elevator at pinindot ang pinakahuling numero. Nasa pinakadulo nang building si Harold.

Napakalawak ng lugar sa loob ng nasabing building. Mas malaki pa ito kesa sa mga malls na napuntahan niya. 'Di maipagkaka-ilang billionaire ang may-ari nang building na ito.

Ayaw na niyang isipin pa ang tungkol sa building na ito at sa nagmamay-ari nito. Narito siya upang kunin ang kaniyang anak.

"Ma'am, do you have an appointment with Mr. Anderson?"

Bungad kaagad ng guwardiya sa kaniya pagkalabas niya nang elevator.

"No, but I'm here to get my son," mataray niyang sagot. Saka deritsong humakbang ng mabilis.

"Sandali lang po, Ma'am tatawag muna ako sa opisina ni Sir Harry!" sigaw ng guard.

Pinigilan siya nito sa kaniyang paghakbang.

"I don't need an appointment with your boss. I need to get my son away from him!" ganting sigaw niya.

Malakas na ang tono ng kaniyang boses at wala siyang paki-alam kung pagpiyestahan siya ng mga mata ng mga taong naroroon.

"Let her in," anang boses.

Narinig niya mula sa kanilang likuran ang boses ni Harry.

Kaagad naman siyang nilubayan ng guard.

"Sorry po, Ma'am," wika nito at yumuko pa nang bahagya bilang paghingi nang paumanhin.

Mabilis siyang humakbang patungo sa opisina ni Harry.

Bumulaga sa kaniya ang eleganteng desinyo ng lugar. Maaliwalas ang buong paligid, parang hindi ito opisina dahil mayroon itong coach at may table sa center. Mayroon itong mini kitchen, kung ilalarawan niya ang lugar at tila isa itong bahay. Mas malawak pa ito kesa sa buong bahay nila.

May dalawang kwarto siyang nakita, ito siguro ang opisina ni Harry at ang isa maaring kwarto nito.

"Mommy, you're here. Are you going to stay home here with me?" Bungad kaagad ni Harold nang makita siya.

Mabilis siyang niyakap ng mahigpit ng anak.

Nakita niya ang mga papeles na bit-bit nito. Mayroon ding iba pa na nasa ibabaw ng maliit na lamesa.

"I told you I'm working as a secretary here. Mr. Anderson will pay for me." Pagmamalaki nitong sabi.

Gusto niyang matawa sa sinabi nang anak. Ngunit nagtataka siya kung paano nakarating sa lugar na ito si Harold.

"My baby boy is finally grown. Are you going to buy mommy her favorite ice cream when Mr. Anderson pays you?" malambing niyang tanong dito habang pinagmamasdan ito sa ginagawa.

Naka-upo ito sa isang silya habang nilalagay sa folder ang mga papeles.

Nakitang niyang abalang-abala si Harold.

"He's having fun here. Didn't he?"

Umirap siya sa sinabing iyon ni Harry.

Hinila niya ito palayo kay Harold.

Hanggang sa makarating sila sa isang silid.

"What the fuck are you doing, Harry?" asik niya.

"How do you manage to be here without your slippers?" ganting tanong nito.

Tumawa pa ito nang patago.

Nakita niyang pinagmamasdan nito ang kaniyang mga paa. Dahil sa sobra-sobrang pag-aalala niya kay Harold ay 'di na siya nakapagsuot pa ng tsinelas. Ngayon niya natukoy ang dahilan kung bakit kumikirot ang kaniyang dalawang paa.

"Why did you kidnap my son?" Seryoso siyang nagsasalita.

Hindi nawawala ang galit niya dito dahil sa ginawa nito.

"Kidnapped? Seriously, Amanda, I didn't kidnap him. He called me to get him from his school," sagot nito.

"And you pretend to be his dad?" aniya.

She heard him chuckle.

"I don't mean anything. It's just my way of getting him. He's having a stomachache," wika nito.

"He was supposed to call you, but he knows that his mom is too busy." Patuloy ito sa pagsasalita.

Naupo ito sa kama.

"And why did you let him work for you? Look at him. He needs to rest, not to work," aniya at ikinumpas pa ang mga kamay.

"Look how happy he is with what he's doing," nakangiting sagot sa kaniya ni Harry.

Nanatili siyang nakatayo at hindi makapaniwala sa mga narinig niya mula dito.

"How did he know your phone number?" Konpronta niya muli sa lalaki.

Wala siyang natatandaan na nasabi sa kaniya ni Harold ang tungkol sa pagbigay nito nang phone number dito.

"I gave my phone number to him when we met at the children's park. He said he wanted to see me again and play with me," he said.

"I can't refuse him; he's very adorable," dagdag pa nito.

Narinig niya ang bahagyang pagtawa nito.

Nakaramdam siya nang insecurity. It seems that Harold really wanted to spend time with his father rather than be with her.

Nag-isip siya nang ilan pang minuto. Titigil na muna siguro siya sa pagtatrabaho sa restaurant niya. Para mas mabigyan niya nang maraming oras si Harold.

"Amanda," sambit nito.

"I have to go. I'm only here to pick up Harold." Mabilis niyang sabi.

Subalit maagap nitong hinawakan ang kamay niya.

"Let me clean your bruises on your foot," suhestiyon nito.

Napasinghap siya sa mabilis na pagkaka-upo niya sa kama.

"I-I-can manage." Nauutal siya.

She's a little nervous and she hates why she feels like this.

"Why are you acting overprotective towards your son?" tanong.

Sa totoo naiinis na siya sa pagiging mausisa nito.

"Because I want him to be safe. I'm his mother, and a mother knows what is better for her son," seryosong sagot niya.

"Safe from what?" Usisa nitong muli.

Iniiwas niya ang paningin dito.

"Amanda, it's been five years. Everything changed. Stop overthinking it, syndicate- "

"Stop, Harry! Stop!" Sigaw niya.

'Di niya napigilan ang sarili kaya napalakas ang boses niya. Ilang taon niyang pilit kinakalimutan ang bangungot na iyon sa buhay niya. At isa si Harry sa bangungot na iyon.

"I'm sorry. I didn't mean to mention it. Just let me clean your wounds," anito.

Naupo ito bigla sa sahig at kinuha ang dalawang paa niya may isang maliit itong box na kinuha mula sa ilalim ng kama.

Ayaw niya itong pagmasdan sa ginagawa nito. Natatakot siya na posibleng magbago ang nararamdaman niya para dito. Hindi niya papayagan na muling mahulog sa patibong nito gaya ng ginawa nito noon. Natuto na siya at hindi na siya papayag na magkamali ulit.

"Your feet are really beautiful, just like you," wika habang pinupunasan ng alcohol ang buong paa niya.

"You don't have to do this. I can do it on my own," awat niya.

Akmang babawiin na niya ang mga paa mula sa pagkakahawak nito subalit nagsalita ito.

"Sometimes it's better to lean on someone's shoulder," sabi nito.

"You will get tired someday if you let yourself do everything," pagpapatuloy nito.

Hinihipan pa nito nang bahagya ang mga maliliit niyang sugat habang nilalagyan nito iyon ng Betadine.

Ilang minuto pa ay tapos na ito sa ginagawa, umalis ito at tinungo ang kabinet may kinuha ito sa loob.

"Next time, don't forget to wear your slippers. You're not too old to be forgetful," seryoso nitong sinabi iyon.

Nakangiti ito nang i-abot sa kaniya ang isang pares ng tsinelas.

She hates the way he is acting this time. He looks very innocent. He keeps trying to act like an angel. But the whole truth is that he is such a liar and a coward. He is a hunter who spears her heart and lets it bleed until nothing is left.

Naupo itong muli sa tabi niya.

"Time changed, but not your angelic face. You still look fascinating, Amanda," puri nito.

"Dina, is more beautiful than me. She was stunning and perfect. You two are very-"

"Nothing is more perfect than you. You're always perfect in my eyes," putol nito sa kaniyang sasabihin.

"You have no idea I much I-" muli ay sabi nito.

Biglang tumunog ang cellphone niya dahilan upang 'di naituloy ni Harry ang sasabihin. Ipinagpasalamat niya naman iyon dahil sa totoo lang ayaw na niyang marinig pa mula dito ang ano pa mang salitang sasabihin nito.

"Marco, I've already found him. Where are you?"

"I'm here," sagot nito.

Ibinaba niya ang cellphone mula sa kaniyang tainga dahil narinig niyang nasa likod na niya ito.

"Guards always allow you to enter in my place without my permission," bungad ni Harry.

"Guards know me, and they still trust me," sagot naman ni Marco.

"Let's go home, Amanda," anito.

Hinapit siya nito sa beywang at mabilis na umalis ng silid.

"Harold, let's go. Umuwi na tayo," ani Amanda sa anak.

Lumapit pa siya sa dito. Nakita niyang nakapikit ang mga mata nito.

"Harold, wake up. Harold," patuloy na sambit niya.

Subalit sadyang malalim na ang tulog nito.

Napansin niyang sumilip ng bahagya si Harry.

"Let me carry him, Amanda," offer ni Marco.

Kaagad nitong binuhat ang himbing na himbing na si Harold. Kapagkuwa'y umalis na sila sa lugar. Ni'y wala itong ibang sinabi pa kay Harry.

Nagtataka siya dahil may kakaiba siyang nararamdaman sa tono nang pag-uusap ni Marco at Harry. Saka nalang siya mag-uusisa ukol dito. Ang mahalaga nasa mabuting kalagayan si Harold.

Biglang tumunog ang cellphone niya. It's Gwen who's calling her.