C3 Shopping

“Hey! I said let’s go na.” Tulala pa rin si Denver eh

“W-wait. Naalala mo na ako?” Napakunot naman ang noo ko.

“Syempre naaalala talaga kita dahil ikaw palaging isturbo sa office ko.” Nang sabihin ko yun may pagka dismaya akong nakita sa mukha niya.

“Eh san galing yung Clark?” Takang-taka na yung mukha niya.

“Ah yun ba? Sa panaginip ko. Pwede ba? Tara na ice cream parlor? Naiinis na ako sayo.” Naglakad na lang ako para sumunod na siya sa akin. Alam kong nakasunod na siya sakin kaya nagdire-diretso na ako papuntang ice cream parlor.

Pagkarating namin sa ice cream parlor ay umorder agad si Denver ng ice cream. Ang ganda ng vibes ng ice cream parlor. Ang cute lang kasi ng interior design nito puro pastel pink and blue. Maya-maya ay dumating na si Denver dala ang mga ice cream. Yes, it’s ‘mga’ dahil libre to ni Denver.

“So here’s your strawberry, black forest, and rocky road ice cream, your highness.” Alam kong nagsisi siya na inaya niya akong mag-ice cream.

“Thank you.” Pagkasabi ko nun ay kinain ko na agad yung ice cream ko.

“So, anong nangyari dun sa panaginip mo?” Napaisip ako kung anong panaginip. Ah yung kila Clark at Ria.

“Mga bata yun na naglalaro sa garden tapos yung babae si Ria gusto niyang mapangasawa yung lalake na si Clark tapos si Clark naman nangako na si Ria lang ang pakakasalan niya paglaki niya. Sa tingin mo natupad na nung lalake yung pangako niya kay Ria?”

Napapangiti ako dahil naiisip ko kung naikasal na ba ang dalawang bata na yun. Nakakalungkot naman kung hindi kasi bagay naman silang dalawa eh.

“Sa tingin ko naman ay tutuparin yun nung Clark. Kasi hindi naman ako-I mean siya mangangako kung hindi niya naman tutuuparin diba?”

“But I don’t think na tutuparin yun ni Clark kasi nga mga bata pa sila. Feeling ko nga nakalimutan na nila ang isa’t-isa kasi sa sobrang bata nila hindi na nila maaalala yun.” After what I said, I saw a glint in his eyes, but I can’t determine what it was.

“Still, kailangan tuparin yun ni Clark. Hindi lang pala kailangan dahil gusto naman talaga niyang pakasalan si Ria.”

“What if infatuation nga lang yon? What if na may nararamdaman pala si Ria kay Clark na hindi naman niya sineryoso? There are many things that can happen all these years. I think they are just 10 years old in my dream.”

“What if mahal naman pala talaga ni Clark si Ria? What if yung sinasabi mong nakalimutan na nila yung isa’t-isa eh yung si Ria pa pala ang nakalimot kay Clark? What if mahal pa rin ni Clark si Ria hanggang ngayon?” Sa nakikita at naririnig niya ngayon kay Denver. Parang nasasaktan siya na ewan eh.

“Eh bakit parang nasasaktan ka? Tsaka bakit parang pinagtatanggol mo pa si Clark?” And it hits me. I shouldn’t have said that to him.

Because his face is unreadable for the meantime. Ilang minutong katahimikan namutawi samin.

“Oh! By the way. Are you ready for our trip to Palawan?” Naalala ko yun nga pala yung ipinunta ko dito sa mall. Umiling ako sa kanya.

“Yun nga yung ipinunta ko dito sa mall para mamili ng mga gagamitin ko eh.” Napatango-tango naman si Denver.

“Sige. Ako din pala mamimili tutal nandito na din naman ako.” Inubos lang namin yung ice cream namin bago kami magpunta sa super market.

Pagdating namin sa super market ay kumuha kami ng tig-isang cart. Habang namimili kami napapansin ko na andaming natitinginan sa gawi namin. Tinignan ko kung saan sila nakatingin. Kay Denver lang pala. Napailing at napa-irap na lang ako kay Denver. Isa to sa mga kinaiinisan ko kapag kasama ko siya. Kahit walang pake sa paligid yan eh alam kong alam niya na ganyan ang mga tingin sa kanya ng mga babae pag lumalabas kami.

Hindi ko na lang pinansin ang mga nakatingin sa kanya at tinuloy ang pamimili. Habang namimili ay nakasunod lang sa akin si Denver. Naisip ko rin na bumili na rin ng stock ko sa condo para isang puntahan na lang sa super market. Napatingin ako kay Denver dahil nasa section kami ng sanitary napkins. Tumingin siya sakin at tinaasan ko siya ng kilay ng makitang may hawak siyang napkin.

“At bakit ka may hawak niyan?” Ansama ng tingin ko sa kanya kasi ang awkward para sakin na may hawak siyang ganyan.

“Wala lang. Pero naiisip ko bakit kailangan pa ng ganito? Hindi ba pwedeng pigilan yan?” Napa-irap naman ako dahil sa sinabi niya.

“Well, hindi naman talaga napipigilan ang menstruation. Pero yung feeling mo na magpigil na ikama yung mga babae mo, ganun feeling namin kapag may menstruation kami. Gets?” Nakakunot ang noo niya habang sinasabi ko yun.

“The fvck? Hindi ko kaya magpigil sa babae. Masakit sa puson.” Napailing na lang ako sa kanya. Hindi niya talaga kaya ng wala siyang babaeng maika-kama.

Itinuloy na lang namin ang pamimili at nagpunta ng counter nang matapos kami. Nauna ako sa counter pagkatapos ko ay si Denver naan ang sumunod sa akin. Habang hinihintay ko siya nagpa-reserve ako ng VIP table sa isang restaurant dahil nagugutom na ako. Pagkatapos kong gawin iyon ay tumingin-tingin muna ako sa paligid.

Habang tumitingin ako sa paligid ay biglang may kumulbit at akala ko si Denver iyon pero ibang tao.

“Sabi ko na hindi ako nagkakamali eh. Long time no see Chandria,” Sabi ng lalake. Pinipilit kong alalahanin kung sino siya hindi ko talaga maalala.

“Uhm. Hi. Do I know you?” Nawala ang mga ngiti sa mukha ng lalake .

“Sorry. Sorry I think nagkamali lang ako. But I’m Lawrence. Sorry ulit.” Nginitian ko siya.

“Nah. It’s okay.” Nang sabihin ko iyon ay umalis na siya at sakto naman na dumating na si Denver.

“Oh? Sino yung kausap mo kanina? Kilala mo ba yun?” Napa-irap na lang ako.

“Mind your own business.” Napatingin ako sa bitbit niyang plastic ng grocery. “Tara na. Kumain muna tayo bago umuwi. Nagugutom na ako eh.” Malapit na din kasing mag-tanghalian kaya nagugutom na din ako.

“Okay.” Nauna na siyang maglakad. Hay nako tanga talaga.

Bumalik ako at kumuha ng cart inilagay doon ang mga pinamili ko. Hinabol ko naman si Denver na hindi pa masyadong nakakalayo at sumabay ako sa paglalakad niya. Binigay ko sa kaniya yung cart at nauna ng maglakad. Maya-maya lang sumabay na siyang maglakad sakin.

“Hoy babae. Sino ba kasi yung kausap mo kanina?” Aba. Ang kulit tanong ng tanong.

“First of all, hindi babae ang pangalan ko. Second wala ka na ng pakialam kung sino yung kausap ko.” Hindi ko na pinansin yung pag-tatanong niya sakin tungkol duun sa kausap ko. Nang makarating kami sa restaurant ay may lumapit agad na staff samin.

“How may I help you Ma’am, Sir?”

“I reserved a VIP table for two. It’s under the name Chandria.” Pagkasabi ko nun ay in-assist na niya kami papunta sa table namin.

“Ma’am, we will serve the food after 5 minutes.” Tinanguan ko na lang yung staff at naupo na sa upuan ko.

Nagpaalam muna si Denver na pupunta muna siyang restroom. While I’m waiting for our food to serve, his phone rang, but I didn’t intend to answer the phone. But it keeps ringing, so I answered it.

“Hey! What’s up with your panunuyo to your beloved?” Napakunot naman ang noo ko dahil sa sinabi ng tao sa kabilang linya. Beloved? So ibig-sabihin may mahal na si Denver?

“Uhmm... Sorry, but I think you called the wrong number.” Hindi ako maniniwala na may papatol dun sa lalaking yon. Ever. Siguro sa kama may papatol sa kanya. Pero sa totoong relasyon? It will never happen.

“Oh fvck! Fvck! Sorry. By the what’s your name?” Bakit naman tinatanong nito yung pangalan ko?

“And why would I tell you my name? You’re a complete stranger, anyway.” I hanged up the call because our is finally here.

Habang sine-serve nila ang pagkain ay nakatingin lang ako doon sa pagkain. Hindi ko din namalayan na dumating na pala si Denver galing restroom kung hindi pa siya magpa-pasalamat sa server ay hindi ko siya mapapansin.

Nagsimula na kaming kumain. Tahimik lang kami. Naalala ko yung tumawag kanina. Napatingin naman ako kay Denver na maganang kumakain. Parang wala naman kasi talagang papatol di to kahit nga patulan niya yung babaeng iyon ay papalag yung babae lalo na pag nalaman nito yung mga pinaggagawa niya.

“What?” Naguguluhang tanong ni Denver sa kanya. Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya.

Umiling lang ako, “Nothing. Anyway, may tumawag nga pala tapos tinanong kung kamusta daw yung panunuyo mo sa mahal mo. Tapos sabi ko wrong number. kasi wala ka naman talagang mahal sa pagkakaalam ko.” Nang sabihin ko iyon ay sumeryoso ang mukha niya.

“It’s not a wrong number. I think I know who just called.” Seryoso pa rin siya habang sinasabi iyon.

“So you have the one in your heart? While you’re fvcking girls?” Tanong ko habang kumakain. I don’t even know why am I pursuing this topic.

“Uhhm yeah.” Matiim pa ring nakatitig sakin si Denver. Tinuloy ko lang ang pagkain ko. Hinihintay ko kung may sasabihin pa siya.

“It’s a yes because I have someone in my heart and uhm yeah I fvck with girls, but I have reasons. I know I may look like a jerk, but it’s my way of easing the pain in my heart.” Dahil sa pagkabigla ko ay napatingin ako sa kanya.

Somehow those words felt familiar and then a scene flowed into my mind but there is just only me and a guy in a blur.

“But I can’t say it to her because she hates me and she doesn’t remember me. Still, I want to say that I love you, my princess.”

After he said that, scenes keep flowing into my mind and it stops suddenly. I still want to see those scenes, that’s why I force myself. Napapikit na lang dahil sa naramdaman kong sakit sa ulo. Napahawak na lang ako sa gilid ng lamesa.

“Hey, are you okay?” Napatingin ako kay Denver hindi ko alam pero bigla na lang akong tumayo at lumayo sa kanya. I want to regain my memories. I really want to. And then the man with a blurred face suddenly pops up in my mind. Unti-unting nagiging malinaw ang mukha nito pero bago ko pa makita ang mukha ng lalake ay nagdilim ang paningin ko. Fvck sh*t.

-End of Chapter-