C2 First & Second Chapter

CHAPTER ONE:

NAGISING si Lyxelle dahil sa sakit na kaniyang nararamdaman. Para siyang binugbog ng sampong katao. Hindi nga niya magawang idilat ang mga mata at pagalawin ang mga daliri. Tila ba naging paralisado siya. Pinakalma niya ang sarili dahil walang mangyayari kung magpapadala siya sa panic.

Ramdam niya ang malamig at matigas na hinihigaan. Kung tama ang hula niya, nakahiga lamang siya sa sahig na walang kahit anong sapin.

May mabaho rin siyang naaamoy at kung anong ingay na hindi niya matukoy. Hindi siya komportable sa kinahihigaan pero mabigat pa rin ang kaniyang pakiramdam kaya napagdesisyunan niyang bumalik na lang sa pagtulog.

Muli siyang nakatulog.

Hindi sigurado si Lyxelle kung ilang oras na siyang tulog hanggang sa may maramdaman siyang ingay na gumigising sa kaniya. Ilang ulit din siyang napaidlip at nagising ng hindi nagmumulat ng mga mata dahil sa maingay niyang paligid. Hindi sana niya iyon papansinin subalit gusto talaga siyang gisingin.

Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Ilang segundo muna ang lumipas bago nag-focus ang kaniyang paningin. Kumurap-kurap siya para siguraduhing hindi siya nananag-inip lang.

Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid at nakita niya na may rehas sa gilid niya. Nangunot ang kaniyang noo. Nasaan siya? Medyo dim ang ilaw doon kaya hindi niya halos makita ang paligid. Bumaling siya sa kaliwa at ganoon na lang ang pagkahindik niya sa nakita. Maraming mga babae ang nakakulong sa loob kasama niya. Walang saplot sa katawan ang iba. At ang iba…ang iba ay kasalukuyang ginagamit ng mga lalaki para makaraos.

Nabaghan siya sa nakita. Kinusot-kusot niya ang mga mata at ipinagdasal na sana nananag-inip lang siya. Pero ganoon pa rin ang nakikita niya. May ibang mga babae na nakalambitin pa mula sa bubong na hubo’t-hubad at inilalabas masok sa ari nito ang isang long neck na bote. There are some women that were fucked in vagina and ass at the same time.

Nanginig siya sa nakita. Hindi niya akalaing may ganitong lugar pala sa Pilipinas. O nasa Pilipinas pa ba siya? Paano siya napunta sa ganoong klase ng lugar? Ang huling naaalala niya ay nakasakay siya sa isang kotse. Hindi nga lang niya maalala kung sino ang kasama niya. Pagkatapos niyon ay blanko na ang alaala niya.

Hindi niya lubos maisip na pati siya ay magiging ganoon. Mas mabuti pang mamatay na lang siya kaysa sa gamitin siya ng kung sinu-sino lang na mga lalaki.

Marahan siyang bumangon, iniingatang wala siyang mabigla dahil nananakit pa rin ang buong katawan niya. Napangiwi siya nang gumuhit ang sakit sa kaniyang ulo. Sinapo niya iyon pero napakunot ang noo niya nang may makapa siyang mamasa-masa at nagdikit-dikit din ang mga buhok niya. Napasinghap siya nang makita ang duguang mga daliri.

Anong klaseng damage ba ang inabot niya?

Tiningnan siya ng babaeng katabi niya. Naalarma siya nang makita ang walang buhay nitong mga mata. Para bang sumuko na itong makalabas sa lugar na iyon at naghihintay na lang ng kamatayan.

Nilingon niya ang ibang kababaihan na nasa loob din ng selda. Karamihan ay nakatitig lang sa kawalan at walang imik. Ang iba naman tulog at maraming pasa sa katawan.

Napalunok siya. Magiging ganoon din ba siya kapag hindi siya nakatakas sa lugar na iyon?

“N-Nasaan tayo? Ano’ng lugar `to? Bakit ganiyan sila?” nanginginig ang boses niya na tanong sa babaeng katabi. Hininaan lang niya ang boses kahit gusto na niyang maghisterikal sa mga nakikita. Ayaw niyang mapansin siya ng mga lalaking nagbabantay dahil baka siya pa ang pagbalingan ng mga ito.

Malungkot na umiling lang ang katabi niya. May pasa ito sa pisngi at gunit-gunit ang kasuotan.

Pakiramdam niya ay bumagsak sa sahig ang kaniyang puso sa pag-iling ng katabi.

“Nasaan ang bagong dating?”

Napakislot siya sa dumadagondong na boses na iyon. Kagat ang labing tiningnan niya ang bagong dating na lalaki. Nakasuot ito ng uniporme ng military. Napahinto siya. Pamilyar sa kaniya ang mukhang iyon. Hindi nga lang niya maalala kung saan niya nakita ang lalaking iyon.

Nakangising itinuro siya ng isa sa mga nagbabantay sa pintuan ng selda.

Napalunok siya. Nang oras na magtama ang mga mata nila ng bagong dating na lalaki ay nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na takot. Wala siyang kawala. Wala siyang matatakbuhan sa lugar na iyon. Hindi rin niya gusto ang klase ng tingin na nasa mata nito. Yari bang sanay na sanay na itong gumamit ng dahas.

“No,” sabi niya sa nanghihinang boses.

Sobrang lakas sa pandinig niya ang bawat pag-apak ng sapatos nito sa sahig habang humahakbang palapit sa kaniya. Impit siyang napasigaw nang haklitin nito ang braso niya at puwersaha siyang hinila patayo. Hindi pa ito nakuntento at hinalikan pa siya ng marahas sa mga labi. Pakiramdam niya ay anumang sandali mapupunit ang labi niya.

Ngiting tagumpay ang gumihit sa labi ng lalaki na siyang nagpatayo sa mga balahibo niya.

Humanap siya ng pagkakataon para maitulak niya ito ng pagkalakas-lakas. Natatakot nga siya pero hindi iyon ang oras para pairalin niya ang pagpa-panic. Nang umatras ng ilang hakbang ang lalaki ay malakas na sinampal niya ito sa pisngi.

Napangiwi siya nang lumapat ang kaniyang palad sa mala-bakal nitong pisngi. Nakikinita na niya ang pamamaga ng palad kinaumagahan. Dumoble ang tibok ng kaniyang puso dahil biglang natahimik ang paligid at ramdam niya na halos lahat ng mga matang naroroon ay nakatitig sa kaniya.

Hinawakan ng lalaki ang pisngi nitong sinampal niya saka ngumisi at tiningnan siya mula ulo hanggang paa na para bang hinuhubaran siya. Hindi niya gusto ang klase ng pagkakatitig nito.

Napalunok siya at napaatras. Nang mga sandaling iyon ay alam niyang nakaharap niya ang demonyo. Dumagdag pa ang sakit na nararamdaman niya sa ulo at ilang parte ng katawan. Kagagaling palang yata niya sa aksidente kung ganitong halos buong katawan niya ang masakit.

Walang salitang hinaklit siya nito sa braso at hinila siya palabas ng selda. Masyadong nanginginig ang kaniyang lalamunan para makapagsalita o hindi naman kaya ay makasigaw. Sinubukan niyang kumawala pero humigpit lang ang hawak nito sa kaniyang braso. Napaigik siya sa sakit.

Saan siya dadalhin ng demonyong ito?

“Masuwerte ka’t maibibinta ka ng mahal, dahil kung hindi sinuntok na kita.” banta ng lalaki.

Halos mahimatay siya sa sinabi nito. Ibibinta siya?

Mahabang hallway ang dinaanan nila bago sila pumasok sa isang silid. Isang banyo. Ini-on nito ang shower saka siya itinulak sa ilalim ng bumabagsak na tubig. Bago pa siya makapagsalita ay walang kahirap-hirap na pinunit nito ang kaniyang kasuotan. Pati ang kaniyang mga panloob ay parang papel na pinunit lang nito.

“No,” she said in a hoarse whisper, weakly pushing his hands away.

Nakita niyang ngumisi ito at kinuha ang sabon saka sinabunan ang buo niyang katawan.

“No!”

Pilit niya itong itinutulak pero hindi man lang ito natitinag.

Napatingala na lang siya habang sumasabay sa buhos ng tubig ang kaniyang mga luha sa pagdaloy sa kaniyang mga pisngi. Ito na ba ang katapusan niya? Hindi pa niya gustong mamatay. At kung mamamatay man siya ay hindi sa ganoong paraan. Mas gugustuhin pa niyang namatay na lang siya sa aksidente kanina.

Nanigas siya nang maalala ang lalaking ka-date niya kanina. Si Aldin. Kumusta na kaya ito? Ano ang nangyari rito?

Napaigik siya nang maramdamang may pumasok sa pagkababae niya. Marahas na nilingon niya iyon at nakitang ang lalaking nakasuot ng military iyon. Ipinapasok nito ang daliri sa loob niya!

Marahas na itinulak niya ito. “No!”

Nakita niya ang bote ng shampoo sa malapit. Kinuha niya iyon at ipinalo niya iyon ng ubod lakas sa ulo ng lalaki ng tatlong beses.

Nang mapaatras ito ay sinamantala niya ang pagkakataon para tumakas pero hindi pa man niya nabubuksan ang pinto ay naramdaman niyang may humawak sa paanan niya at hinila siya kaya nadapa siya. Face first!

Halos mawalan siya ng ulirat dahil sa sakit ng kaniyang pagkakabagsak.

Sumigaw siya sa abot ng makakaya saka nagpapadyak. Hindi niya hahayaang may gumalaw sa kaniya maliban sa asawa niya. Muling tumulo ang kaniyang mga luha. “Raziel…” mahinang sambit niya.

Binuhusan siya ng isang balde ng tubig ng lalaki bago siya binitbit na parang sako ng bigas. Basta na lang siya nitong itinapon na parang basahan sa sahig ng isa na namang silid. Mabilis na itinabon niya sa dibdib ang kaniyang kamay nang mapansing may mga tao pala roon.

Ramdam niya ang napakatinding sakit sa kaniyang mga siko at hita nang tumama siya sa sementadong sahig. Pero mas naghihirap ang kalooban niya sa kaalamang hubo’t-hubad siyang humarap sa mga taong naroon. Hindi na niya napigilan ang mga luhang kumawala sa kaniyang mga mata.

“Inject her.” utos ng lalaking naka-military. Kinabahan siya sa sinabi nito. Hindi niya alam kung ano ang ituturok ng mga ito sa kaniya pero alam niyang hindi maganda iyon.

Isang babaeng naka-corporate attire ang humakbang palapit sa kaniya, may dalang injection sa kanang kamay. Sa lahat ng mga babaeng nakita niya sa loob ng impyernong iyon, itong babae lang na ito ang may damit na desente.

Nanlalaki ang mga matang umatras siya. “A-Ano `yan?”

Hindi siya sinagot nito. Deretso lang itong nakatingin sa kaniya. Wala siyang mabasang kahit anong emosyon sa mukha ng babae. Mas lalong lumiliit ang pag-asa ni Lyxelle na makatakas pa sa lugar na iyon.

“Please, maawa ka. Pakawalan na ninyo ako rito.”

* * * * * * * * * *

CHAPTER TWO:

KAHIT ano ang gawing pagmamakaawa ni Lyxelle ay parang walang narinig ang mga tao roon kahit na nga ba umiiyak siya at nakaluhod. “Please…”

Nanigas siya nang hawakan siya ng dalawang lalaki sa magkabilang braso. Nang nakatayo na ang babae sa mismong harap niya ay doon lang gumalaw ang katawan niya. Pilit siyang nagpumiglas sa hawak ng dalawang lalaki pero dahil doble ang laki ng mga ito sa maliit niyang katawan ay wala siyang nagawa nang tuluyang i-inject sa kaniya ang kung anumang likido iyon.

“Sigurado akong malaki ang kikitain natin sa babaeng `yan.” sabi ng isang may katandaang lalaki, nandidiri si Lyxelle sa klase ng tingin na ibinibigay nito sa kaniya.

“Oo nga, makinis.”

“Puwede bang tikman muna natin Joseph? Bago mo ibinta?”

Wala siyang narinig na sagot mula sa lalaking nagngangalang Joseph, iyong nagpaligo sa kaniya. Wala siyang pakialam dito, isa lang ang nasa isip niya. Ang tumakas. Kailangan niyang makawala sa lugar na iyon dahil hindi niya kayang isipin kung ano ang mangyayari sa kaniya oras na matuloy ang binabalak ng mga ito.

Kailangan niyang makagawa ng paraan sa lalong madaling panahon. Hindi niya alam kung anong klaseng gamot ang itinurok ng mga ito sa kaniya. Hindi rin niya alam kung kailan iyon eepekto. Kaya kailangan na niyang makalabas doon habang nasa tamang huwisyo pa ang kaniyang utak.

Dala ng labis na takot, napaiyak na lang siya sa harap ng mga demonyong ito. Senenyasan ni Joseph ang mga tao roon, naunang lumabas ito at sumunod na rin ang iba hanggang sa siya na lang ang naiwan. Pilit na pinapatahan niya ang sarili para makapag-isip siya ng maayos pero hindi nakikisama sa kaniya ang mga luha niya.

Ano ang mangyayari sa kaniya kapag naibinta na siya ng mga ito? Sana mabait ang makabili sa kaniya. Pero alam ni Lyxelle na wishful thinking lamang iyon. Dahil walang matinong tao ang bibili ng tao. Sindikato ba ang mga ito? Mukhang expert ang mga ito sa pagkuha ng mga bibiktimahin ng mga ito dahil marami nang nakolektang kababaehan ang mga ito.

Kinagat niya ang ibabang labi. "Mag-isip ka Lyxelle, gamitin mo `yang utak mo." bulong niya sa sarili.

Kailangan niyang mag-isip ng mabilis lalo pa't wala siyang ibang maaasahan doon kundi ang sarili lamang niya. Hindi na siya aasang may maitutulong sa kaniya ang ibang babaeng nakakulong doon. Base sa nakita niya kanina, walang sino man sa mga ito ang nasa matinong pag-iisip. Kung lulong man sa druga o sumuko na sa pag-asa ang mga ito, hindi niya alam.

Saka na lang siya mag-iisip kung paano tutulungan ang mga ito oras na makalabas siya sa lugar na iyon.

Napakislot siya nang muling bumukas ang pintuan. Muling pumasok si Joseph. Alerto ang mga matang sinundan niya ito ng tingin. Nagrigodon ang tibok ng puso niya nang lumapit ito sa kaniya.

Nanlaban siya nang hilahin siya nito sa braso. Sa inis nito ay sinampal siya nito ng malakas. Pakiramdam ni Lyxelle ay hindi na maibabalik ang leeg niya sa dati dahil sa lakas ng sampal nito. Muling nagluha ang kaniyang mga mata.

Binihisan siya nito ng see-through na lingerie. Pagkatapos ay hinila na naman na parang laruang manyika lamang siya. Medyo may distansiya rin ang nilakad nila bago naaninag ni Lyxelle ang dulo ng...kweba?

May isang itim na Mercedes-Benz na naghihintay sa kanila. Hindi mapaghahalataang nangingidnap ito kung ganoon kagara ang sasakyan nito!

Humugot siya ng malalim na buntong-hininga. Now or never. Kailangan niyang makatakas.

Kinagat niya sa abot ng lakas ng bibig niya si Joseph. Napaigik ito at binitiwan siya. Letting her body move, yumuko siya at kinuha ang may kalakihang bato sa paanan niya. Hindi niya hinayaan ang sarili na mag-isip kung tama o mali ba ang gagawin niya. Hinampas niya ng ubod lakas sa ulo si Joseph.

Napangiwi siya nang maramdaman ang impact niyon. Natumba sa lupa ang kidnapper niya. Hindi siya nag-aksaya ng panahon at mabilis na tumakbo. Narinig niya ang malutong nitong mura mula sa likod pero hindi niya nilingon ito.

Ramdam niya ang bilis ng tibok ng kaniyang puso na parang sumasabay sa bilis ng kaniyang takbo. Pinanatili niya ang tingin sa harap. Dahil baka kapag lumingon siya at makita niyang malapit na siyang mahabol nito ay baka mag-panic lang siya.

It would not do her any good.

Naramdaman niya ang ilang beses na sakit sa kaniyang mga paa. Malamang nasugatan na ang mga iyon dahil nakayapak lamang siyang tumatakbo sa gubat. Ilang minuto pa siyang tumatakbo bago niya maramdaman ang pagkapagod at pagliit ng hanging nasasagap ng kaniyang baga. Kailangan na niyang huminto sa pagtakbo dahil sumasakit na rin ang kaniyang tagiliran.

Takot siyang huminto. Ayaw niya dahil baka mahabol pa siya ng demonyong humahabol sa kaniya.

Pero ang katawan na rin mismo niya ang tumutol sa pagtakbo dahil kusang bumigay ang kaniyang mga tuhod. Nahiga lang siya sa binagsakan at pilit na hinahabol ang hininga.

Natigilan siya nang makarinig ng mga kaluskos.

* * * * *

PANIC gripped Lyxelle immobile, holding her breath, wide-eyed scanning the area around her. In that few seconds. she could hear every little sound, a bird chirping away, the wind, but her heart was just so loud it dulled everything else.

Ang ilang segundong iyon ay tila ilang oras habang hinihintay ni Lyxelle na makita siya ng kaniyang mga mandurukot. Mariin na nakagat niya ang ibabang labi nang muli niyang marinig ang kaluskos.

Her relief was immediate when a large rabbit hopped out of the bushes. Tinitigan siya nito sa pulang mata. Natakot siya sa klase ng titig nito. Para bang alam nito ang lahat ng nangyari sa kaniya. Itim ang mga tainga ng koneho, ang kalahati rin ng katawan nito hanggang sa buntot ay itim. Ang kalahati naman ng katawan nito ay kulay puti.

Hindi siya komportable sa tila nang-aarok na pagtitig nito. Kumilos ang tainga nito at lumundag palayo sa kaniya.

Dahil sa ilang segundong pangamba at pagkatapos ay kaginhawaan ng pakiramdam, muling bumagsak ang kaniyang katawan. Hindi siya puwedeng magtagal doon pero hinayaan muna niya ang sarili na makahabol ng hininga.

She spread her arms wide. Maaliwalas pa rin ang langit, maraming bituin. Nanatili siya sa ganoong posisyon ng ilang minuto bago niya sinubukan ulit kumilos. Nararamdaman na ulit niya ang sakit ng kaniyang katawan. Nakangiwing tumayo siya. Kailangan na niyang magpaospital sa lalong madaling panahon.

Nakakailang hakbang na siya nang maramdaman niya ang biglang pagbilis ng pintig ng kaniyang puso. Napasinghap siya nang muli siyang bumagsak. Inaatake ba siya sa puso?! Hindi puwede iyon.

"Kumalma ka lang, Lyxelle." paulit-ulit niya iyong ibinubulong sa sarili.

Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa kaniya. Sumagi sa isip niya ang nangyari sa kaniya kanina. Epekto na ba iyon ng itinurok ng babae sa kaniya kanina? Nagmamadaling naglakad siya kahit na unti-unting nararamdaman niya ang pamimigat ng kaniyang katawan. Nagsimula ring lumabo ang kaniyang paningin, habol ang hininga.

Nagdasal siya habang patuloy pa ring hinahanap ang labasan ng lugar na iyon. Napahinto siya sandali nang may maaninag. Pinikit-pikit niya ang mga mata para mag-focus iyon sa gusto niyang makita. Nakaramdam siya ng saya nang makitang malapit na siya sa kalsada. May ilaw na papalapit.

Tumakbo siya palapit sa kalsada. Kailangang maabutan niya ang sasakyang papalapit. Saktong nasa gilid na siya nang kalsada nang tila hanging lumampas lang sa kaniya ang kotse na sobrang bilis ng takbo.

Nanlumo siya dahil muling nagdilim ang paligid at wala na siyang makitang ibang papalapit na sasakyan. Nag-unahan sa pagpatak ang kaniyang mga luha.

Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nasa ganoong posisyon nang makakita siya ulit ng liwanag at nakarinig ng ugong ng sasakyan. Malayo pa iyon sa kaniya kaya pinilit niya ang sarili na maglakad sa gitna ng kalsada. Nahirapan siya dahil sa panginginig ng kaniyang mga tuhod at sa init na kaniyang nararamdaman.

"Help." paos na sambit niya.

Iwinagayway niya ang mga kamay na tila bakal sa bigat. Sana hintuan siya ng nagmamaneho at tulungan.

"Tulong!"

Napapikit siya dahil nakakasilaw ang liwanag mula sa headlight ng sasakyan. Narinig niya ang pagsagitsit ng mga gulong. Lyxelle opened her eyes, she could see that the car was just inches away from her knees. Relief or exhaustion, she wasn't sure which one made her collapsed.

Bumukas ang pinto ng kotse pero hindi niya maaninag ang mukha nito dahil nakakasilaw ang liwanag na nagmumula sa headlight. Isa pa, nanginginig ang buong kalamnan niya dahil sa nerbiyos.

Nang maramdaman niyang may lumapit sa kaniya ay hiningi agad niya ang tulong nito. "Please help me, parang awa mo na."

Kumapit siya sa paa ng lalaking--base na rin sa hubog ng binti nito--hindi niya maaninag ang mukha. Tumingala siya para makita ang mukha nito pero dala ng pagkasilaw ay muli rin niyang ibinaba ang kaniyang tingin.

Narinig niyang nagmura ang lalaki bago niya naramdamang umuklo ito sa harap niya. Naramdaman na lang niya ang mainit na mga daliri nito sa kaniyang baba. Itinaas nito ang kaniyang mukha. Napapikit lang siya dahil sa ilaw.

Napasigaw siya nang walang seremonyang pinangko siya nito at dinala sa loob ng sasakyan.

She felt a sense of deja vu at that moment. Lyxelle tried to swallow the rising panic in her chest.