C7 Twinkle Twinkle

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at pumasok na kaagad ako sa isa sa mga bakanteng banyo na malapit lang sa akin, upang maka-ihi na ako.

Piwiwwiwishhh

wishhwiiww

pishwiw

pishpishwiwiwiww

wishhh

wiwwww

pishhhhwiwwiwishhh...

Tunog yan nang pag-ihi ko* 😜😂

HAHAHAHAHHAHAHAHAHAH

Ugh! Ggrrhhhh... Heaven!! 😩

Until the last drop, ang sarap sa feeling. 😚☺️☺️🤣

BANGG!!!!! 😳😳😳

OMG! WHAT IS THAT!? 😳😱😫

Nagulat ako dahil may nagdabog ng pinto ng isa sa mga cubicle.

ALAM KO AKO LANG ANG TAO DITO AH!? 😧 MAY IBA BANG STUDENTS NA PUMASOK PARA MAG CR? 🙄

KUNG MERON MAN, BAT KAILANGAN MAG DABOG! HA!? KAINIS!! 😣😤🙄

MAKALABAS NA NGA-----

Lalabas na sana ako...

Kaso...

Bigla akong natakot...

Dahil...

OMG!!! 😱😫 MAY NARIRINIG AKONG UMIIYAKKK!!!! MAMAAAAA!!!!! 😭😭

DIBA GANITO YUNG MGA EKSENA PAG MAY MULTO SA BANYO!!!! 😳😫

YUNG TIPONG IKAW LANG MAG ISA SA BANYO TAS GULAT KA NA LANG BIGLANG MAY IIYAK!!! 😫😭

WAAHHHHHHH...! MAMAAAA... 😱😫

I PROMISE MATATAKUTIN TALAGA AKOOOO!!!! 😫😖

NUNG PUMUNTA KAMI DATI SA HORROR HOUSE EH... NAHIMATAY AKO DAHIL SA TAKOT, 😭 ALTHOUGH ALAM KONG MGA NAKA-COSTUME LANG DOON YUNG MGA TAO AH, 😩PERO DI KO ALAM, NATATAKOT TALAGA AKO WAAHHHHHH 😭🤧🤧

LORD SAVE ME!!!!! MUKHANG TOTOO PALA ATA TALAGA YUNG MGA SABI SABI DITO SA SCHOOL NA MAY NAG MU-MULTO RAW DITO NA BABAE, DAHIL NA-RAPE AT PINATAY DAW ITO AT NAGHAHANAP NG HUSTISIYA.

WAAHHHHHHHH PERO HINDI!!!!! 😭 MANINIWALA NA SANA AKO EHH!!! PERO DI AKO TANGA! MGA DEMONYO LANG YUN NA PAGALA-GALA AT NAGPAPANGGAP NA KAMAG-ANAK O KAKILALA NIYO SILA!!

WAHHHHHHH!!!! 😭😭 HINDI PA AKO HANDA NA HUMARAP SA MGA GANYANG-----------

"BWISET TALAGA! URRGGHHH..!! NAKAKAINIS...!! BAT GANUN HA!? BAKIT GANUN...!? AGHHHH..! ANO BANG PROBLEMA MO SELF!? HA!? BAT BA PALAGI NA LANG AKONG NAGSESELOS AT NAIINGGIT SA KANYA!? WHICH IS HINDI NAMAN DAPAT! WAHHHHHH... I HATE THIS FEELING... WHY AM I FEELING THIS?"

rinig kong nagsalita sa kabilang cubicle habang umiiyak ito.

W-wait! 😳 S-si Hi-hin-hinata yun ah!

Boses yun ni Hinata! 😲

Siya yung umiiyak at nag dabog?😕😤

"Huhhumm.. Wahhhh... N-naiinis ako s-sayo self.. Pero mas naiinis ako sa kanya... Wahhhhhhhahhh..." sambit nito habang umiiyak.

"Pfffttttshhhh.. Shhhhfftttt..."

Rinig kong pag singa nito ng sipon mula sa pagkakaiyak.

"Ba-bat ba ko umiiyak? Di dapat ako umiiyak ehhhh." ani nito sa sarili at saka suminga ulit.

Iwwwwwww... 😒🙄🤮

Hinata POV

Kasalukuyang nasa loob ako ngayon ng isang cubicle sa banyo ng girls at umiiyak.

Naiinis ako, dahil hindi ko alam kung bakit lagi na lang ako na nagseselos at naiingit kay Hiraya na kambal ko.

Kanina kasi nung nag walk out ako para magpalamig ng ulo at pabalik na sana ako ng room ay nakita ko si Hiraya at Seven mula sa bintana ng pinto ng room nung papasok na ako, kaya hindi na ako tumuloy pang pumasok dahil nagseselos ako.

At mukhang mas uminit pa ata ang ulo ko. 😤

May gusto kasi ako kay Seven, while si Seven naman ay may gusto sa kambal ko, kaso etong kambal ko ay walang feelings para kay Seven. Kaya mas lalo akong nainis sa kambal ko. Hindi niya alam na napaka swerte niya at nag kakagusto sa kanya ang isang tulad ni Seven, for me it's a blessing na talaga.

Pero si Hiraya 😕

Huh! 😏 I hate her 😒

At isa pa, she's one of the boys, her friends are all boys na sina Lhester, Seven, Bro, Sic Andres, Ulrich, Nicholas, at Zion. So whenever I saw her with the boys, when they're all having fun and she's happy.

It itches my eyes. 😣

I don't like what I am seeing.

It's not like naman na ayoko siyang makitang maging masaya, pero... Maybe, I am not just happy seeing her more contented and happier than me.

I know na hindi dapat ako naiinggit sa kanya, dahil may mga friends din naman ako, nakukuha ko rin naman ang lahat ng mga gusto ko, matalino ako, at maraming achievements dahil ibinuhos ko ang time at effort ko para makuha lang ang mga bagay na iyon. Where in fact sa aming kambal ako ang madalas na napupuri at kinagugustuhan ng ibang mga tao dahil sa mga achievements ko.

Pero bakit ganun?

Hindi pa rin ako masaya.

While her, she do no effort just to be happy yet she's the happiest, and also the luckiest. She get what she wanted with no effort. While me, I do a lot of things to get what I wanna get yet still, it's not enough.

I love some things that I do naman. It's just-----

Narinig kong may ibang pumasok sa banyo, parang kilala ko ito.

"Hay nako bakla, mamaya na nga diba? mag hintay ka na lang diyan."

"Bili na... Tutal wala naman atang tao diyan sa banyo, pasok ako, tas tingnan natin yung laman."

"Hindi, bawal, pang girls lang dito. Mag hintay ka na lang diyan sa labas."

"Ay ano ba yan! Eh ano naman kung di ako girl, eh binabae naman ako... Ikaw nga eh, babae pero sumama saming mga lalake."

"Eh basta... Mag hintay ka lang diyan sa labas, iihi lang ako saglit. Tyaka, baka nandito rin yung kambal ko tumatae lang." ani nito't bumungisngis.

ANO!? 😕

Pagkarinig ko kung sino yun ay kaagad na nag punas na ako ng mga luha ko at isininga lahat ng sipon ko mula sa pag-iyak ko. At saka lumabas na ako ng cubicle.

Napansin ko na si Hiraya ay nakapasok na sa isa sa mga cubicle. Kaya naghilamos muna ako ng mukha at tumingin sa salamin. Pagkatapos ay hindi kaagad ako lumabas ng banyo ng girls, kundi hinintay ko muna si Hiraya na matapos sa pag ihi niya at lumabas siya sa isa sa mga cubicle.

Habang ako ay naghihintay sa kanya, iniayos ko ang aura ko. Nakasandal ako ngayon sa isang pader ng banyo at nakahalukipkip na naghihintay sa kanya.

Bumukas na ang pinto ng banyong pinag gamitin ng kambal ko at lumabas siya roon, nabigla naman siya ng makita niya ako.

"Oh andito ka pala eh, bat parang bigla ka na lang sumulpot? Hinahanap kita eh." sabi ng kambal ko.

"Bat mo naman ako hinahanap?" 😕 tanong ko't pag taas ng isa kong kilay.

"Ang tagal mo kasing bumalik eh, ikaw yung lider diba? Balak sana----"

"Eh, ano naman yang dala mo? Ha!?" pagpuputol ko kay Hiraya nang makita ko yung hawak-hawak niya.

"Ahhhh eto? Bigay 'to ni Seven. Wait, buksan ko na para makita natin yung laman." sabi niya at binubuksan niya na ito, kaso hindi niya mabuksan kasi nahihirapan siya.

Kaya hinablot ko ito sa kanya. "Ako na nga!"

Nang mabuksan ko ito, ay nakita ko ang mga laman. Cassette, portrait niya, letters, flowers, at yung favorite niyang chocolate cookies. Namangha naman ako't nainggit sa mga ibinigay sa kanya.

"Sabi niya gumawa raw siya ng letter, tula, at kanta para sa akin eh." banggit niya.

"Ahhh.... Eh bat mo naman tinanggap? Diba wala kang gusto sa kanya? Edi sayang lang yung effort niya? Kasi siya nga eh hindi mo ma-appreciate, yung mga bagay na ibinibigay niya pa kaya sayo? So... Basura na 'to." pagkasabi ko ng mga katagang iyon ay itinapon ko sa malapit na basurahan ang mga binigay sa kanya.

Nabigla't nagalit naman siya. "B-bakit mo naman tinapon sa basurahan yung regalo sa akin! Ha!? Ibalik mo yun! Pulutin mo!! Wala kang karapatan na gawin yun! Dahil wala akong sinabi na itapon mo yun!" nagsisimula nang mangilid ang mga luha ni Hiraya.

Bigla namang bumukas ang pinto sa pasukan ng banyo. At si Lhester ang bumungad doon.

"Huy Hiray-----"

Nagkatinginan naman kaming tatlo.

"----oh bat... Anong nangyayari dito? Bakit paiyak ka na Hiraya? Ano bang----" napatigil si Lhester nang mapatingin ito sa basurahan at makita niya kung ano ang nasa ibabaw na laman nun.

"OMG!!! Ayan ba yung bigay sayo ni Seven? Hiraya!? Bakit naman nasa basurahan yan ha!? Sino naman ang may gawa niyan!?" bulalas ni Lhester.

"Ako, bakit ha!? May angal ka!? Pake mo ba!?" asik ko.

Napatingin naman si Lhester kay Hiraya at nakita niyang umiiyak na ito.

Kaya kaagad na lumapit si Lhester sa akin.

"IKAW!? YOU ARE B*TCH..." pagkasabi ni Lhester nun ay sinabutan niya ako.

Pumatol naman ako sa kanya, kaya nag sasabunatan kami ngayon sa banyo.

"BRUHA KA TALAGA..." gigil nitong sabi, habang mas dinidiinan niya pa ang pagsabunot sa akin.

"ANO BA BAKLA, BITAWAN MO AKO!" pag inda ko dahil ang sakit nang pagkakasabunot niya sakin parang matatanggal ang buhok ko, kaya hinapit ko rin ang pagkakasabunot ko sa kanya. Kaso lugi ako dahil maikli lang ang buhok niya. Medyo naluluha na rin ako dahil sa sakit at hapdi na aking nararamdaman.

"AHHHHH BAKLA!!" pag sigaw ko.

Nakalupagi na kami ngayon sa sahig.

Bigla namang umawat si Hiraya sa amin.

"UY ANO BA!? TUMIGIL NA KAYO!" kaso hindi niya kami mapigilan.

"HINDI!!! NARARAPAT LANG 'TO SA BRUHA NA' TO!" at mas lalo pang winagwag ng baklang 'to ang buhok ko, napikon naman ako sa kanya, kaya tinadyakan ko na ang ari niya.

"AGHHH!" namilipit ngayon si Lhester sa sakit, kaya napabitaw siya sa pagkakahawak at sabunot sa buhok ko.

😏 KALA MO AH! 😤 BWISET NA TO!

Kaya tumayo na ako mula sa pagkakalampaso ko sa sahig at iniayos ang sarili ko.

Napatingin naman ako sa salamin at nakita ko na may mga kalmot ang ibang parte ng mukha ko at mukhang madami ring buhok ang nalagas mula sa akin. 😳

KAINIS! 😤

At napatingin naman ako sa sahig at napansin ko na si Lhester ay namimilipit pa rin sa sakit habang nakahiga sa sahig.

At nilapitan naman siya ni Hiraya. "Hala! Lhester, Lhester!"

BUTI NGA SA INYO! 😌

"B-bat mo ba 'to ginagawa Hinata ha!? Wala naman akong ginagawa na masama sayo ah!? Ano bang problema mo!?" sambit ni Hiraya sa akin habang umiiyak siya.

Iniangat ko ang isang sulok ng labi ko at nag taas ako ng kilay sa kanya. "Huh? 😏 Bakit ko' to ginagawa!? Kasi naiinis ako sayo! I hate you! Kasi, I work hard naman pero kahit na ganoon hindi pa rin ako masaya. Samantalang ikaw! Mas lamang ka pa at mas masaya kaysa sa akin! Kahit wala kang ginagawa! Lagi mo na lang nakukuha yung mga gusto mo ng walang ka effort-effort. Tapos ikaw sa mga nakukuha mo binabalewala mo lang!"

"Ano..!!?? What makes you think of that!? Ganyan ba ang tingin mo sa akin..!? Oh My Gosh Hinata! Hindi ako makapaniwala sayo! Alam mo ikaw lang ang may problema eh! Dahil mukhang naiinggit ka! Tyaka hindi ko binabalewala yung mga bagay na nakukuha ko't ibinibigay sa akin noh! Alam mo, hindi ko kasalanan na nagiging masaya ako kahit wala akong gawin. Happiness is a choice!

At you forgot ata, na hindi lahat ng nakikita mong nakangiti ay masaya.

Sa totoo lang, Idinadaan ko na lang sa ngiti ang lahat!

Alam mo, pag nakikita kita na mas maraming tao ang nakakapansin at pumupuri sayo at mas kinagigiliwan ka nila, pati ni Mama at Papa, pati ng ibang mga kamag-anak din natin.

Sa tingin mo ano ang nararamdaman ko, ha!?

Alam mo ba kung ano ang nararamdaman ko!?

Sa totoo lang para akong anino mo! I always feel like I am just your shadow.

At para lang alam mo ah! Kahit na ganoon, hindi ko kailangan na mainggit at magselos sayo. Hindi ako naghangad na maging katulad mo o maranasan man yung mga naranasan mo. Kasi masaya at kuntento naman na ako sa kung ano lang ako at kung ano ang meron ako eh. Hindi na ako naghahangad pa ng sobra. Kung ano lang ang nandiyan I just enjoy it and become grateful to it.

Kaya naging masaya na lang rin ako para sayo. Kasi deserve mo naman lahat ng nakukuha at natatanggap mo eh.

Kaya sana...

Ganoon ka din sakin...

Twinkle..."

Habang sinasabi ni Hiraya lahat ng mga bagay na iyon ay umiiyak siya at napapahikbi. Kaya ako rin ay hindi ko mapigilang maging emosyonal.

Para akong sasabog, kaya mas minabuti ko na lang na umalis.

Pagkalabas ko ng banyo at ako ay nakalayo-layo na, hindi ko na napigilan pang mailabas ang aking nararamdaman, ako ay napasigaw at napahagulgol.

Sa aming dalawa siya ang pinaka iyakin. Kaya talagang pag umiyak siya ay nakakahawa.

Nasasaktan ako, at nasasaktan din ako para sa kanya.

Hindi ko alam na ganoon pala ang nararamdaman niya.

Nasasaktan ako sa mga katagang sinabi niya.

Nagagalit ako sa sarili ko kung bakit ako ganito! At kung bakit ganito ang nararamdaman ko!

Kaya nasasaktan ako para sa aming dalawa.

Hiraya POV

Napahagulgol ako at napaupo sa sahig dahil sa panghihina't panginginig ko, nang matapos akong magsalita kay Hinata at kaagad na umalis siya.

Sa pagkakaupo ko naman sa sahig ay yinakap at kinomfort ako ni Lhester. Habang patuloy pa din akong humahagulgol sa pag-iyak.

Masakit lang sa akin na kung sino pa yung dapat kasangga mo ay nagiging katunggali mo pa.

Pansin kong habang patagal nang patagal ay paunti-unti nang dumidistansya si Hinata at may pagkairita sa akin.

Nag iba na ang trato niya.

Dati-rati lang noong mga bata pa kami ay hindi lang kapatid ang turingan namin sa isa't isa.

Kundi para na rin kaming magkaibigan, hindi kami nahihiwalay sa isa't isa, kami ang laging magkasama, kami ang magkasangga.

And, our daddy always call us his twinkle.

When we were still in the womb kasi they thought na we were a twin boy so they wanted to name us to the twin star Pollux and Castor.

But it turned out that we were a twin baby girl.

So they changed it.

But still, for daddy we are still his twin star. His Twinkle.

That's why we always used to call each other Twinkle, she is Twinkle and I am also Twinkle.

And, it came to the point that our family relative says, the song Twinkle Twinkle Little Star really suits us.

So we always sang that song with actions, whenever we were to entertain or perform from our relatives when we were kids.

And...

As time goes by, everything changes.

I guess, we are truly the twin star.

I am Castor, and Hinata is Pollux the Brighter twin star.

As she shine so bright. She became the most brighter, and noticeable, among us.

While me, I used to think that I am just a distant and dying star.

Who just wait for its time to become a black hole.

But no, I think we're not all like that.

But,

we're just lost stars.

We're all lost stars.

[ Play: "Lost Stars by Adam Levigne" Cover by Gigi De Lana And The Gigi Vibes ]