C4 Kabanata 4

Alas-4 pa lang ay gising na ako. Lumabas ako agad para tingnan kung natuyo ba ang uniform at bag ko, sa kasamaang palad medyo basa pa ang uniform ko. Pero okay na 'to. Magsusuot na lang ako ng damit sa ilalim kaysa umabsent ako.

Agad akong nagluto ng agahan at naligo na din pagkatapos. Naisip ko bigla ang lalaki. Kasalan niya 'to kung bakit magsusuot ako ng basang uniform! Kailangan ko talaga yatang dagdagan ng isa pang pares ng uniform 'to. Dahil baka sa susunod, may mangyari na naman.

"Natuyo 'yang uniform mo?" tanong ni Amalia sabay kapa sa palda ko at nagulat siyang basa pa ito.

"Basa pa 'yan GG. Magkakasakit ka niyan!" aniya

Umiling ako at binigyan siya ng kaunting ngiti. "May damit naman akong suot sa loob, Amalia. Okay lang 'to. Matutuyo din ito mamaya." giit ko pero umalis siya at bumalik sa bahay nila. Sunod na bumungad doon si Ninang.

"GG, halika ka nga dito bata ka. Suotin mo 'tong extrang uniform ni Amalia. Magkakasakit ka niyan!" saad ni Ninang. Nagsumbong naman pala si Amalia.

Hindi na rin ako umayaw pa, dahil totoo namang baka magkasakit pa ako. Matapos kong makapagpalit ay napansin kong mas maiksi ang palda ni Amalia kaysa sa akin. Mas matangkad naman kasi ako sa kanya. Buti na lang may suot akong cycling.

"Alis na kami, Ninang. Salamat sa pagpapahiram ng uniform." sabi ko at niyakap si Ninang.

"H'wag mo ng alalahanin at sayo na yan. Bibilihan ko na lang ng bago si Amalia" aniya at agad akong umiling.

"Isasauli ko po ito Ninang. Bukas na bukas din." sabi ko dahil masyado ng nakakahiya.

"Tanggapin mo na yan, GG. At medyo masikip yan sa akin kaya sayo na lang." aniya at ngumiti.

Sa huli, nagpasalamat na lang din ako. Hindi ko makakalimutan ang kabutihan ni Amalia at ng pamilya niya. Mas may malasakit pa sila sa akin kaysa kay Tatay.

As usual, maaga pa lang nasa waiting shed na kami at inaantay ang jeep papuntang bayan. Kakaunti lang kami ngayong nakaabang sa jeep at ipinagpapasalamat ko 'yon. Dahil baka punuan na ang jeep pagkarating dito. Mapipilitan talaga kaming sa bubong na lang sumakay.

"Tagal naman yata ni kuya Mon." sabi ko dahil mag kikinse minutos na yata kaming naghihintay.

"Oo nga 'no? Baka nasiraan, patay tayo niyan." sagot ni Amalia. Pag lumampas pa ito nga 30-minutos, siguradong late na kami.

"Wala pa ba ang jeep?" boses iyon ni Tatay. Napalingon ako at nagtataka dahil magkasama silang tatlo ni Tiya Olivia at Chloe.

Umiling ako.

"Saan kayo papunta, Tay?" tanong ko dahil napansin kong nakadamit panglakad sila.

"Sa mall, ibibili ako ni Papa ng uniform." taas kilay at nakahalukipkip na sinabi ni Chloe sa akin. Mabuti pa siya bibilhan. Samantalang ako, isang piraso lang, at ginamit ko pinambili ang ipon ko. Ma swerte na nga lang at binigay sa akin itong extra uniform ni Amalia.

"Ang tagal naman yata ng jeep." inis na sinabi ni Tiya.

"Hala, kilala ko ang sasakyang 'yan! Mama, si Elton yan! Parahin natin."sabi ni Chloe at napalingon ako sa sasakyang paparating galing bayan.

Umirap ako ng makitang sasakyan nga iyon ng lalaking 'yon. Dali-dali namang pinara ni Chloe ito at huminto naman sa harapan namin.

Unti-unti niyang binaba ang salamin ng sasakyan at ngumisi siya sa amin.

"Sir, ang aga mo yata. Nagsisimula na sila sa bahay mo." ani Tatay.

Bumaba ang lalaki at muntik na akong mapanganga ng makitang gaano siya katangkad! Matangkad si Chloe, pero mukhang hanggang balikat niya lang yata si Chloe.

Kinapa ko ang panga ko at bahagyang hinilot at naramdaman ko ang pagsiko sa tagiliran ko ni Amalia. Ngumuso siya at bumulong sa akin.

"Akala ko ba panget?" aniya at parang nakakita yata ako ng puso sa mga mata niya habang nakatitig sa lalaki.

Hindi ko na lang siya pinansin at tumingin ulit sa lalaki. Ang yaman-yaman ng dating niya. At halatang hindi siya purong pinoy, at hindi ako namamangha sa etsura niya. Sa height niya, medyo pero sa mukha niya hindi pasado sa akin.

"Magandang umaga, po. Saan po kayo pupunta?" bati niya sa mga matatanda at mabilisan akong tiningnan ng saglit ng hindi ginagalaw ang mukha niya. Tanging mga mata niya lang ang pinagalaw niya para matingnan ako.

Inirapan ko siya at nag-iwas ng tingin. Nayayabangan ako sa dating niya.

"Sa mall, sa bayan. Kaso, wala pa ang jeep e. Nangangalay na nga ako sa kakatayo." iwan ko ba pero parang ang landing pakinggan ni Chloe.

"May upuan naman, Chloe." sabat ni Amalia at nagulat ako doon! Kaya siniko ko si Amalia at binigyan ng isang masamang tingin. Pero tama naman siya.

Tinapunan siya ng isang masamang titig ni Chloe.

"I can give you a ride, if you want." offer niya

"Thank you! Sige magpapahatid kami sayo. By the way, I'm Chloe." sabay abot ni Chloe sa kamay niya at tinanggap naman iyon ng lalaki.

"Naku nakakahiya naman sayo, Sir." ani Tatay at ngumiti lang siya.

"No problem. Titingnan ko lang naman sana ang pinapagawa kong bahay." aniya

"Kung ganun naman pala, so tara na?" si Tiya Olivia na halatang excited din makasakay sa sasakyan.

"Let's go?" aniya at nauna ng lumakad si Chloe at sa front seat pa ito sumakay. Sumunod naman si Tatay at Tiya.

Napatingin naman siya sa aming dalawa ni Amalia.

"How 'bout you? Hindi kayo sasabay?" tanong niya sa akin. Bahala ng ma-late kaysa sumakay diyan sa sasakyan niya.

"Wag n-."

"Salamat! Sasabay na kami, baka ma- late na kami sa kakaantay sa jeep, e." putol ni Amalia sa akin at hindi man lang niya ako tiningnan kong ayos lang ba sa akin!

"Amalia, wag na. Darating na 'yong jeep, maya-maya." sabi ko at nagtaas ng kilay ang lalaki na may multo ng ngiti.

Napatingin si Amalia sa relong pambisig niya. "Anong oras na, GG. Dapat kanina pa 'yon. Tara na, may libreng sakay na nga o." aniya

"Ang OA mo. Ikaw na nga itong pasasakayin nagpapapilit pa." Sabat ni Chloe na nakaupo na sa front seat.

Ayaw ko mang sumakay pero mala-late na naman talaga kami kung ipipilit ko pa ang maghintay sa sa jeep. Sa huli, naglalakad na kami ni Amalia pasakay sa likod ng sasakyan katabi si Tiya at Tatay.

Habang nasa byahe, panay ang tanong ni Chloe sa lalaki at sinasagot niya naman iyon ng maayos. Paminsan-minsan ko ding naabutan siyang nakatingin sa akin sa front view mirror.

Iniirapan ko naman siya kada pang-abot ng paningin namin.

"Magtatagal ka ba sa baryo, Sir?" si Tatay

"Elton na lang po. Medyo magtatagal nga, pero uuwi din akong Maynila paminsan-minsan." sagot niya kay Tatay at nagpang-abot na naman ang paningin namin sa front mirror.

Nag-iwas ako ng tingin dahil naiirita ako sa kanya. Kahit sa paraan ng pagtingin niya ay nayayabangan ako.

"Bumisita ka sa bahay, Elton. Hindi ba sa likod ng bahay lang namin 'yong pinapagawa mong bahay?" ani Tiya

"Yeah." sagot naman ng lalaki pero sa bintana na ako nakatitig. Pareho kaming hindi nakisali sa usapan nila hanggang nadaanan namin ang mall.

"Thank you, Elton." nangingiting sinabi ni Chloe at nagpaalam na din sila Tatay at Tiya.

Akmang baba na sana ako ng hilahin ni Amalia ang braso ko.

"GG, sa unahan pa ang skwelahan. Doon na tayo bumaba. Okay lang ba?" tanong niya sa lalaki.

"Of course. Plano ko nga 'yan." aniya at bumalik na sa pagpapaandar ng sasakyan. Hindi na ako umimik. Ayoko siyang makausap.

"Diyan lang." ani Amalia at hindi ako nag dalawang isip na buksan ang pintuan pero ayaw mabukas nito.

"Wala bang thank you?" tanong niya sa akin.

"Thank you?" sabi ko habang nakataas ang kilay.

"Tanong ba 'yan?" naguguluhan niyang sinabi.

"Uh... bababa na kami." si Amalia

Tumitig muna sa akin ang lalaki at nadako na naman sa uniform ko ang paningin niya.

"How old are you?" tanong niya ulit at nagtataka ako doon kung bakit niya natanong.

"12 po kaming pareho kuya." si Amalia na ang sumagot dahil wala naman talaga akong planong sagutin siya.

"12?... Oh." aniya at nahimigan ko ang tonog pagka dismaya niya.

Binuksan niya rin sa wakas ang pinto ng sasakyan matapos siyang masagot ni Amalia at walang lingon-lingon akong naglakad papasok ng gate ng skwelahan.

"Bakit kakaiba ang titig niya sayo, GG. Napansin mo ba?" aniya at siyempre napansin ko 'yon.

"Gano'n tumingin ang mga manyak, Amalia." mataman kong sinabi at natawa lang si Amalia sa sinabi ko.