C5 Kabanata 5

"Anak ka ba talaga ng Tatay mo, GG? Parang mas anak niya pa yata si Chloe, e." ani Amalia habang kumakain kami ng tanghalian sa canteen.

Sumikdo ng bahagya ang dibdib ko doon. Noon pa man, nakakaramdam na ako ng selos kay Chloe. Pero hindi ko iyon masyadong iniisip dahil wala naman patutunguhan ang pagseselos ko.

"Hindi naman. Galit lang 'yon sa akin dahil sa namatay si Nanay dahil sa akin." mataman kong sinabi. Tinanggap ko na iyon na ako ang dahilan ng lahat. Pero sana naman, hindi pang habang buhay ang galit sa akin ni Tatay.

Bago kami pinalabas ng guro ay binigay niya muna sa amin ang resulta sa exam namin noong isang araw, kung saan pinakopya ko si Amalia.

"Sabi ko na 'di ba? Ang talino mo talaga, GG!" masayang-masaya niyang sinabi habang hawak ang papel.

"Lahat naman ay may tinatagong talino, Amalia. Kailangan lang talagang mag-aral." saad ko at nalukot ang mukha niya.

"Para mo na ring sinabi na hindi ako nag-aaral, GG. Ang sama mo." aniya at tinawanan ko lang siya at inakbayan habang naglalakad papalabas ng skwelahan.

Habang inaantay namin ang jeep ay bumili na muna ng makakain si Amalia. Nakabalik na si Amalia at gaya ng dati, nilibre niya naman ako.

"Hoy, GG. Hindi ka ba naga-gwapohan do'n sa kay Elton? Paano mo naman nasabing panget siya?" napatingin agad ako kay Amalia dahil bigla na lang niyang ibinalik ulit ang usapan namin kaninang umaga.

"Kuya Elton, Amalia. Mas matanda 'yon kaysa sa atin. At isa pa, iba-iba ang tipo ng tao. Hindi ko siya tipo." giit ko at totoo 'yon.

Ngumuso siya sa akin. "Ano ba'ng tipo mo?" usyoso niyang tanong.

"Ang bata-bata pa natin para isipin 'yan. Saka na pag... college na tayo." wala sa sarili kong sinabi.

First year lang kami para isipin ang mga lalaki. Lalo na ako. Wala pa 'yan sa isip ko. Mas iisipin ko pa kung paano mawawala ang galit ni Tatay sa akin.

"Ang tagal naman ng jeep. Baka nga nasiraan talaga si kuya Mon." ani Amalia habang napapatingin sa relong pambisig niya.

Kung sakaling nasiraan man si kuya Mon. Paano na kami nito? Kaya nga ang ibang estudyante sa amin ay nagbo-boarding house na lang dito at umuuwi lang tuwing sabado.

Gusto ko din sana iyon. Pero sigurado akong hindi sila papayag, lalo pa't ako lang ang tumutulong kay Tatay sa palayan.

"GG, wala pa talaga si kuya Mon." pag-aalalang sinabi ni Amalia.

Patingin-tingin na ako sa gawi kung saan dadaan ang jeep. Wala pa talaga akong maaninag na para sa amin.

Pareho kaming nagulat ni Amalia ng may tumunog na busina ng sasakyan. Agad kaming napabaling ni Amalia at nakita namin si Chloe na bumaba sa sasakyan ng lalaki.

Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa naglalakad na Chloe papalapit sa amin.

"Walang jeep na dadaan dahil nagkasakit si kuya Mon, kaya nag magandang loob na akong ayain si Elton na sunduin na lang kayo." aniya ng makalapit na.

Bakit magkasama pa sila hanggang ngayon? Nagtataka kong inisip.

"Talaga? Nag magandang loob ka?" pabirong tanong ni Amalia at sumama ang mukha ni Chloe doon.

"Aba't-."

"Amalia, tama na." saway ko sa kanya dahil siguradong mag-aaway ang dalawa.

"Tara na nga! Kayo na nga itong pinagmalasakitan kayo pa 'tong madaming satsat." at tumalikod na pabalik sa sasakyan si Chloe.

Kahit ayaw ko man sumakay ulit sa sasakyan ng lalaki ay ayaw ko naman ding maglakad kami pauwi sa amin.

Habang naglalakad kami papalapit sa sasakyan ay natatanaw ko na ang lalaki na nakatingin sa bintana ni Chloe, nakatingin... sa akin.

May kakaiba talaga sa mga titig niya. Kinikilabutan ako... nakaka-manyak.

Marami namang lalaki ang tumitingin sa akin sa skwelahan, pero hindi ganito ang nararamdaman ko.

Si Amalia ang nagbukas ng pinto sa likod bago siya sumakay at sumunod naman ako. Nakayuko lang ako. Ayokong tumingin kong saan-saan at baka magpang-abot na naman ang paningin namin.

"Kumakain ka ba ng letchong manok? Nagluto si Papa, kaya doon ka na mag hapunan sa bahay." ani Chloe

"Sure." sagot ng lalaki at nasa bintana pa rin ang titig ko. Nagsimula na akong mainis dahil mukhang hanggang sa pagkain namin ng hapunan mamaya ay kailangan kong mag-iwas ng tingin.

"Salamat kuya, Elton." ani Amalia sabay tingin sa akin at kumaway ng makarating na kami sa amin. Agad lumabas ng bahay si Tiya na may malaking ngisi sa mukha at napansin ko ang mga kapit-bahay namin na napapatingin sa amin. Sino ba namang hindi?

Hindi na ako nagpasalamat sa lalaki at dumiretso na ako sa loob ng bahay.

"Bilisan mong magbihis at tulungan mo ang Tatay mo doon." pasingit na sinabi ni Tiya bago pa man ako tuluyang makapasok ng bahay at tumango lang ako.

Suot ko ang shorts na pinaglumaan ni Chloe at medyo masikip ito sa may legs ko. Ipinaris ko doon ang strapless spaghetti na kay Chloe pa rin galing.

Agad akong nagpunta sa kusina at tumulong kay Tatay, pero mukhang tapos naman na lahat. Ako rin naman ang maghuhugas ng pinggan mamaya.

"Kakain na. Halina kayo." sabi ni Tatay sa kanila.

Inaayos ko ang mga baso at nauna ng maupo si Tatay sunod si Tiya. Hinigit naman ng lalaki ang upuan bago pa naupo doon si Chloe. Ngumuso ako, gentleman naman pala. Halata naman ang pagka kilig doon ni Chloe.

Pang anim na tao ang mesa namin. Sa gitna si Tatay at katabi ko si Tiya sa gilid. Kaharap ni Tiya si Chloe at ang swerte kong nakaharap ang lalaki. May sarkasmo iyon siyempre.

"Kumakain ka ba nito, iho?" tanong ni Tatay ng magsimula na kaming kumain.

"Yes, of course. Gusto ko nga ang hita niyan." aniya at naramdaman kong may mahinang pumatid sa paa ko sa ilalim ng mesa at nagulat ako doon. Buti na lang ay hindi nila nahalata.

Nag-angat ako ng tingin at nakitang may kaunting ngiti sa labi ang lalaki.

Pinagsalubong ko ang kilay ko at binigyan siya ng isang masamang tingin sabay patid ko ng malakas pabalik sa kanya at napaigtad siya doon.

"Okay ka lang, ba?" tanong ni Chloe dahil napansin niya iyon.

"Yeah." sagot ng lalaki at sobrang lakas na ng tawa ko sa isip ko dahil hindi maipinta ang mukha niya dahil sa ginawa ko.

"Ito na ang hita. Ubusin mo ha?" ani Chloe na siyang naglagay nito sa pinggan niya. Ang OA naman nitong si Chloe, animo'y baldado ang lalaki.

Hindi ko na lang sila pinansin at nagsimula ng kumain.

"How old is she?" narinig kong sinabi ng kaharap ko pero hindi ako nag-angat ng tingin. Hindi ko naman akalaing ako pala ang tinutukoy niya.

"13 na siya ngayong darating na linggo." si Tatay ang sumagot. Birthday ko na pala. Kung hindi pa sinabi ni Tatay ay hindi ko maaalala. Never din naman kaming nag celebrate sa kaarawan ko. Palaging kay Chloe lang.

At isa pa, bakit na naman tinatanong ng lalaking 'to ang edad ko? Kakatanong lang niya kaninang umaga, ah.

"She looks matured at her age." aniya

"May lahing kastila kasi ang Nanay niya kaya ganyan." si Tatay ulit ang sumagot. Hindi ko alam 'yon! Kaya pala matangkad ako kaysa sa mga kaedad ko. At may mga munting tuldok-tuldok ang mukha ko.

"I see." aniya

"Hindi naman masyadong halata e. Isa pa, anak araw 'yan kaya mas mukha siyang taga bukid." sabat ni Chloe at napatingin ako sa kanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay at bahagya na lang akong umiling.

"Iyong lola sa lola ko may lahing kastila din iyon, iho. Kaya kung bakit maganda itong si Chloe ko." pagmamalaking sinabi ni Tiya.

Makikita pa ba 'yon? Ang layo na no'n para makita pa sa etsura ni Chloe. Mas malapit ako, kasi si Nanay ang may lahi.

"Thank you, Mama." malambing na sagot ni Chloe.

"Gabi na iho, baka gusto mong magpalipas ng gabi dito? Alam mo naman malayo pa ang Maynila. Mahigit dalawang oras din ang byahe mo." saad ni Tiya kaya napabaling ako agad sa kanya.

Tatlo lang ang kwarto namin. Tig-isa kami ni Chloe at sa kanila naman ni Tatay 'yong isa. Saan niya naman papatulugin ang lalaking 'to? Halata namang sanay 'to sa malambot na kama.

Uminom ng tubig ang lalaki at napatingin sa labas.

"It's fine. Thanks for the offer. Magho-hotel na lang ako sa bayan. Babalik din naman ako bukas para tingnan ang pinapagawa kong bahay." aniya

Ang sabihin mo hindi ka makakatulog sa ganitong klasing pamamahay. Hindi sa gusto ko siyang matulog dito. Pero halata namang iyon ang rason niya.

"Oo nga, Elton. Pwedi mong gamitin ang kwarto ko at doon na muna ako sa kwarto ni GG." ani Chloe at may pakurap-kurap pa sa mata.

Hindi pa man nakakasagot ang lalaki ng bigla na lang bumuhos ang napakalakas na ulan na may kasamang malakas na hangin. Bumagyo naman yatang bigla?

Naiinis akong umirap sa kawalan dahil parang kumakampi pa sa kanila ang panahon. Kung ganitong malakas ang ulan ay mahihirapan na nga siyang makauwi.

"Naku, ang lakas ng ulan. Siguradong raragasa ang tubig sa sapa. Delikado 'yon. Dito ka na lang magpalipas ng gabi, iho." giit ni Tatay

Totoo din naman ang sinabi ni Tatay. Kapag ganito kalakas ang ulan ay mahirap ng makatawid sa ilog dahil lumalaki ang tubig.

"Then, I guess I'll stay for tonight." sagot niya at napatingin ako sa kanya at bahagya na naman niyang pinatid ang paa ko.

Naiinis na ako ng sobra sa kanya at pilit niyang tinatago ang ngiti niya. Bakit ba ang malas malas ko pag nandito 'tong lalaking 'to? Parang hindi pumapabor sa akin ang lahat!