C22 Kabanata 13

Athena Demetrius's Point of view

"I-I'M sorry, Athena. I didn't mean to - to.. I'm sorry," a manly voice said.

His hand tried to touch my arm but I stepped back.

"Then why did you kiss me if you didn't meant it and say sorry in the first place!" I shouted at him. Baliw siya!

It was dark I can't see his reaction.

He was sorry! He was sorry for kissing me!

I wanted to shout at him more. But my tears stop me from doing. I close my mouth. Tinakpan ko ang bibig gamit ang dalawang kamay para pigilan ang tunog ng pag-iyak ko. Nagpapasalamat akong madilim doon dahil hindi ko siya kayang tignan.

Ang sama niya! Napakasama niya!

I know he likes me. Pero bakit pinipigilan niyang sabihin na gusto rin niya ako. O pinaglalaruan lang niya ako dahil noon pa man ay may gusto na ako sa kanya.

Hindi ito umimik. 'Ramdam ko na nasa harap ko pa rin siya kahit nasa madilim na lugar kami.

Takot ako. Natatakot ako sa dilim. Pero dahil nandito siya nawala ang takot na iyon. Hindi ko na rin alam kung papaano kami napunta sa madilim na lugar na 'to.

Ang alam ko lang ay hinila niya ako papasok dito dahil sa nangyaring kaguluhan kanina. Natagpuan ko na lang ang sarili kong nagwawala sa mga hawak niya. Kaya nagtangka na akong buksan muli ang pinto ang kwartong ito ngunit hindi ko mabuksa.

Narealize kong may nagsara no'n mula sa labas.

Mas lalo akong nagalit sa sitwasyon. Nasa isip ko kung bakit niya ba ginawa ang bagay na 'yon. Nagsigawan kami pinipilit ko siyang sabihin ang totoo hanggang sa halikan niya ako at yakapin.

Tanging ang malakas na paghinga lang namin ang naririnig. Katahimikan na naman ang naghari sa pagitan namin. Wala na nga siguro siyang balak sabihin ang totoo.

Nagulat ako nang magsalita siya.

"T-Trust me. I like you, Athena. No. I love you so much that I could die. You're the woman of my dreams, I want to be with you... You're the only girl for me because you're the kid who gave me happines in my childhood days. You have this white and soft skin that I love to touch. Your brown eyes that sparkles when your happy or sad. I love how you laugh or smile that my heart beats so fast. But I hate it when I see you cry I feel like my heart bleeds, Athena."

Napahikbi ako. Nakakainis siya dahil para siyang tumutula at naiinis ako dahil sinasabi niya iyon pero itinatanggi niya.

He continued, "You walk like a Queen and I hoped I'm your King. You give me light in my deepest pit. I want to ask you to be mine. I care for you more than anything else, Athena. I want to protect you like a knight and shinning armour. I want to love you forever. I want to woke up with you every morning of my life. I want to k-keep you. I-I really want to keep you. But I can't -- I can't l-love you. I'm sorry," his voice cracked.

I cried and cried that it hurts. Parang tinik na tumutusok sa dibdib ko ang mga sinasabi niya. Kanina ko pa hinihintay ang tatlong katagang 'yon pero bakit kailangan niya pang bawiin sa mga salitang 'yon.

He wanted to keep me? But he can't love me? Is that even love. Bakit kailangan pang humantong sa ganito.

"Is it too much to ask, Athena. Can you forget what happen today?"

She was dumbfounded.

Yes ! This is really too much to take in.

You're killing me with two knives !

Nahihirapan ba siya. Ano ba ang dahilan niya. Why can't he just tell me the reason why he choose not to love me.

"Why?" 'yon lang ang tanging lumabas sa labi ko.

Basa ang buong mukha dahil sa pagluha.

Lumapit siya at niyakap ako ng mahigpit. Hindi ako nakapagprotesta dahil sa panghihina.

"Please. Please, Athena. Stop crying. I might change my mind and keep you," He kissed the top of my head.

"Why?" tanong ko uli.

"I have reasons, Athena." He kissed the top of my head again. "Someday you'll understand. This will be the last time I will say I love you. Forget what happen today but we can still be friends If you want.

Friends! No f*cking way!

---

" NO!" Napabalikwas ako mula sa pagkakahiga. Napahawak ako sa aking dibdib.

Malakas ang tibok ng aking puso. 'Ramdam ko rin ang mumunting pawis na namuo sa aking noo. I touch my faced. I cried in my dreams even in my sleep. It was sure real.

I breath heavily. I still feel the pain because of that dream.

Tuluyan na akong bumangon mula sa kama. Napatingin ako sa wall clock ala-una pa lang ng umaga. Bukas ang ilaw kaya malaya kong nakikita ang paligid. Hindi ako sanay sa dilim. I hate darkness.

I went to my bathroom to wash my face. Ilang oras din akong nakipagtitigan sa salamin. Namamaga ang mga mata ko dahil sa pag - iyak.

Lumabas ako at humiga muli sa kama. I stared at the ceiling thinking about my dream.

I came back from reality when my phone ring. Kinuha ko iyon sa bedside table. Who could be ringing my phone at one in the morning.

It's an unregistered number.

It was him again.

I answered it without realizing.

"Athena- hick - hey, baby talk to me - hick- Athena, I reallyyyyy.. like your name - hick - And I like y-you. ah ayy I loveee yooou," he sing sang. He's drunk.

He'll surely forget this after he wakes up from his drunkard state. He do this every Saturday. He rings me sometimes 12 in the midnight or around 1am.

Lasing siya at tatawag sa akin ng gano'ng oras nang walang palya. Paulit-ulit lang naman siya sa mga sinasabi. Kaya minsan hindi niya sinasagot pero hindi siya tumitigil sa pagtawag sa akin kaya papatayin ko na lang yung phone ko. Tapos gigisingin ako ng kasambahay namin na may tawag ako sa telepono. 'Pati numero ng telepono ng bahay alam niya. Kahit lasing na wala siyang pakialam kung magising ang mga kasambahay.

I'm so just thankful that my parents have no idea about this. Kapag nakikita ko siyang umiinom sa bar napapansin kong hanggang isang baso lang ang kaya niyang inumin. Alam siguro niya ang nangyayari kapag nalalasing siya.

Kapag sumobra na kasi ang nainom niya ay nag - iiba siya tulad ngayon. Makakalimutan din naman niya lahat ng sinasabi niya.

Hindi ko alam kung nakakatawa ba iyon o nakakainis. Nagagawa kasi niyang sabihin ang gusto niya kapag lasing na lasing na siya pero kapag nasa matinong pag-iisip na akala mo magkaibigan lang kami kung tignan at ngitian ako.

Bakit niya ba 'to ginagawa. Nakikita kaya niya sa mga call logs niya na sa tuwing sabado ay tumatawag siya ng ganitong oras. Hindi ba siya nagtataka? Dahil tuwing nagkikita kami parang wala lang sa kanya ang lahat. Mas lalo akong nasasaktan sa ginagawa niya.

Kaya kong magpanggap na parang wala lang at bumalik sa dati. Pero siya pwede na 'atang maging artista sa sobrang galing niyang mambalewala. Sobrang galing talaga.

Narinig ko na ang paghikbi niya sa kabilang linya. Suminghot pa siya ng sariling sipon. Ano kayang itsura niya ngayon. Noong unang beses na narinig ko siyang umiiyak ramdam ko ang sikip sa dibdib ko. Mahal daw niya ako pero hindi pwede. Bakit ba hindi pwede?

Tumagilid ako sa pagkakahiga. Ipinatong ko na lang sa tenga ang cellphone. Pumikit ako at pinakinggan ang paulit - ulit na litanya niya.

Naririnig ko pa sa background ang kalansing ng bote o baso. Umiinom pa rin siya.

"Stop drinking already. You're drunk."

"No! I'm not drunk!" he laugh, "Listen hmm do you want me to sing hmm.. ...hey talk me." Baliw

"Mmm." I'm sleepy.

" ...Do you wanna' build a snow maaan.. c'mon let's go and playyyy..." I suppressed my self from laughing at him as he continue to sing the song. I recorded this call. If only I could use this as a blackmail.

"Athena, I wanna keep -- you."

That word again.

"Yeah," I muttered sadly. Naiiyak na naman ako.

"I-- I wanna keep you."

"Why?"

"Coz' I love yaaa," he giggled on the other line. "..But I c-cant't," he added in a sad tone.

Malungkot akong ngumiti.

"Why can't you love me?" she waited. I'm eager to know the reason. This is my chance!

My heart beats faster. Napigil ko ang hininga at hinintay ang sagot niya. Bumangon ako paupo sa kama hawak ang cellphone sa tenga.

" I-- I have duty. I mean - It was like a duty yes - a duty. I have to finish my duty before I can have you," Bakit parang hindi pa siya sigirado?

Bumagsak ang balikat ko.

Wala akong naiintindihan sa sinabi niya. Sobrang lasing na nga talaga siya. What duty is he talking about. Trabaho ba? May kailangan ba siyang gawin na trabaho. Pinipigilan ba siya ng kanyang ama?

Naguguluhan na ako.

"Athena -- can you promise -- Can you wait for me even if it takes too long? Can you wait for me once I'm done with my task? Can you? coz' baby I wanna' keep you for myself," Diretso naman ang pagbigkas niya pero alam kong lasing na siya.

I just hmmed. I just don't know.

The call ended. I went back to sleep that night.

---

" ATHENA. Athena, wake up now. It's already late."

Slowly open my eyes and rubbed it. Sumisilip sa bukas na bintana ang sinag ng araw. I overslept again. It's because of him.

Tumingin ako kay Mommy na nakaupo sa gilid ng kama ko. She's dressed in formal suit. I rubbed my eyes again and got up to sit.

"Anak. Aalis kami ni Daddy for out of town business. Will you be okay here?" Inaayos niya ang magulong buhok ko. I hug her without saying anything.

"Is something wrong?" She's hug me back.

"Nothing, Mom. Kailan ang balik niyo?" I asked.

"No exact date but just less done a month." Tumango ako. Magtatagal pala sila. Pero okay lang it's their job. Bumitaw na ako sa pagkakayakap.

"I understand."

"Kanina pa kita ginigising. Aalis na agad kami ng Dad mo. Did you stayed up late lastnight again." She touch my face.

"Yes, school works." whitelies.

"Will you be okay here. Kanina pa naghihintay ang Daddy mo sa ibaba. Hindi lang ako makaalis nang hindi nakapag papaalam sayo." My mom is so sweet.

"Yes, Mom. I'll be fine here. I'm a big girl now. Say my goodbye to Dad."

"Okay." She kissed me on the cheek. At nagmamadali na siyang lumabas. Narinig ko ang pagbusina at tunog ng sasakyan paalis.

Ako naman ay naligo at bumaba na sa kusina. I was busy with my phone while eating. I texted Alyssa again, still no responce.

Bumuntong hininga ako.

Sunday ngayon. Kaya manunuod na lang ako ng kung ano sa kwarto para hindi mainip.

Kung madami lang akong kaibigan baka niyaya ko na sila rito sa bahay for sleepover. Pero si Alyssa lang ang meron ako hindi ko pa mahagilap.

Pagkatapos kumain, I went back to my room to look for a nice movie to watch.

Nagdala na rin ako ang Coke at popcorn.

I guess it's only me and I.

I decided to choose Sci-fi movie.

Kinuha ko ang cellphone sa tabi ko para tignan kung may text ba. Sakto namang nakatanggap ako ng mensahe.

Si Alyssa!

Nasa labas daw siya ngayon!

Tumakbo ako at symilip sa may bintana. Natanaw ko siya sa malaking gate namin.

She's really here!. Tumalon - talon ako sa tuwa at kumaway sa kanya ng makita nang mag-angat siya ng mukha. Saan ba siya galing.

Tinawagan ko ang guard na nasa gate para pagbuksan si Alyssa. Bumaba naman ako at inutusan ang kasambahay na ipaghanda ng meryenda ang bisita ko.

Agad na nakita ko si Alyssa na papasok kaya sinalubong ko siya. Akmang yayakapin ko nang itinaas ang hintuturo at itinulak ang noo ko palayo sa kanya.

Natawa ako.

"Are you okay?" tanong ni Alyssa na hindi ko inaasahan. Tinignan pa ako mula ulo hanggang paa na parang may masakit sa akin.

I'm okay. Do I look I'm not okay?

"I'm okay. Why?" Bakas sa mukha ko ang pagtataka.

"I gonna kill that dimwit for lying," bumulong siya na hindi naman narinig.

Tinignan ko ang kabuoan niya. Mukha siyang namundok sa malayong lugar. Maputik pa ang sapatos niya at may dala.pang bagpack.

Namundok 'ata talaga siya. Bakit hindi ko naiisip yon? Posible nga siyang namundok. Isa iyon sa mga rason na sinasabi niya kapag nawawala siya.

Ipinatanggal ko ang sapatos niya at binigyan ng panloob na slipper.

"Saan ka ba namundok? I've been trying to reach you for three days."

"Not far away from here." Ayan na naman 'yong malabo niyang sagot.

Gusto raw niyang maligo dahil isang araw na siyang hindi naligo. Kaya sinamahan ko siya sa isang guest room na katabi lamang ng kwarto ko. Binigyan ko siya ng malinis na towel. Sinabi kong sumunod na lang siya kwarto ko kapag tapos na siya.

Bumalik naman ako sa loob ng kwarto ko at itinuloy ang naudlot na panunuod. Umupo ako sa sofa paharap sa malaking flatscreen TV.

"You fucking Nuthead what did you do to her? She's fine you son of a bitch! You disturb me for nothing!"

I heard Alyssa's voice from the outside. She sounds angry. Medyo naririnig ko ang boses niya dahil bukas ang pinto ng kwarto ko. Lalabas na sana ako sa may pinto pero natigilan ako. May kausap siya sa cellphone niya.

"Don't forget your duty, Z. I'm just helping you because I'm the reason why you can't keep her."

Kumabog nang mabilis ang dibdib ko sa narinig. Are they talking about me? They know each other? This is not just a coincidence right?

But he called him Z. Is he Zeus?

The duty

"I can't keep you, Athena.... I'm sorry.."

Isang ala-ala ang dumaan sa isip ko.

Tumigil ako sa pagtanaw ng alaalang iyon nang marinig ko uli si Alyssa.

"Too bad. You can't keep her, Nuthead." She sounds mocking at her caller.

Nang wala na akong marinig pa ay mabilis at dahan - dahan akong bumalik sa sofa. Nagpanggap akong ngumunguya ng popcorn habang tumatawa sa pinapanuod. Kahit wala namang nakakatawa ro'n dahil nag-uusap lang sila. Shit! Athena.

Bumukas ang pinto at pumasok na si Alyssa. Huminga muna ako ng malalim bago tumingin sa pinapanuod.

Knowing Alyssa she could sense if something is wrong. Baka malaman pa niyang nag-eavesdrop ako ng hindi sinasadya.

Umupo siya sa tabi ko. Doon ko na siya nilingon.

"I heard you were suspended. Zues told me."

Wow. Athena the art of act.

"Yeah." Ang tipid niya sumagot.

May itinatago ba silang dalawa sa akin?