C2 1

NAPATILI ng malakas si Lahynna nang madulas sa maputik na pilapil. Nakakainis naman kasi itong kapatid niya. Sa halip na tulungan siyang maghanap ng bulate na gagamitin niya sa activity niya sa school bukas, ayon at matapos siyang ihatid sa karatig-bayan ay pinabayaan na siyang mag-isang pumunta sa palayan dahil naging abala na ito sa pakikipag-bonding sa mga pinsan nila.

Pwede naman siyang sa garden nila maghanap ng bulate pero gusto rin kasi niyang makadalaw sa kanyang lolo at lola kaya isinabay na niya ang pagkuha ng bulate sa bukirin. Nagsilbing alibi nalang niya iyon para makadalaw sa kanyang mga lolo at lola. At gusto rin naman ni Lanryd na sumama kaya nagprisinta itong ihahatid siya.

Third year college na siya at kumukuha ng Biochemistry sa isang university sa Leyte. Doon kasi ang alma mater ng kanyang mga magulang at mga legitimate na taga Bohol. Habang ang kapatid namang si Lanryd ay graduating na sa senior high school. Tatlong taon lang ang pagitan nila at dalawa din lang magkapatid. Minsan magkasundo sila, minsan ay nagkakatampuhan. Pero mas madalas na magbiruan ng pisikalan.

Papatayo na sana siya nang maramdamang may humihila sa braso niya. Napabaling siya sa kung sinong umaalalay sa kanya para makatayo.

At nahigit nalang ng dalagita ang kanyang hininga nang makita kung gaano kagwapo ang nilalang na iyon na nagmagandang-loob na alalayan siya. Maputi at makinis ang mukha nito. He had those beautiful pale red lips… a turned-up nose that compliments his handsome face. Kahit messy ang medyo mahaba nitong buhok ay bumagay naman iyon rito. She couldn’t decide if he just awaken or what. Mamula-mula kasi ang mga mata nito. But they were like jewels, glittering in the light of the sun.

Nginitian niya ito sa kawalan ng masabi. Nakaka-speechless naman kasi ang kagwapuhan nito.

Grabe!

Sa tangkad nito, may palagay siya na nasa twenty-five na ang lalaki. Four years ahead sa kanya. O kung hihigit pa, baka mga nasa twenty-seven.

“Madulas sa parteng ito, Miss. Kung hindi ka nga mag-iingat, mahuhulog ka sa putikan.” Anito sa walang damdaming tinig.

Nagulat pa siya nang matapos siya nitong maitayo ay hinugasan nito ang paa niya mula sa creek ng patubig sa palayan na di naman malayo sa kinaroroonan niya.

“S-Salamat.” nasabi nalang niya at ulit itong nginitian.

Sandali itong tumitig sa dalagita. Parang may kung anong interesanteng nakikita sa mukha niya. Baka naman may dumi siya sa mukha.

“Hindi ka taga rito. Ngayon lang kita nakita.”

“Ah, oo. Taga sentro ako. Pero ‘yong lola namin, taga rito. Nagpasama lang ako sa kapatid ko para kumuha ng kakailanganin ko para sa activity namin bukas.” Iniangat niya ang clear glass container na may lupang laman. “Kailangan ko kasi ng bulate.”

Sandaling kumunot ang noo ng lalaki. At kahit hindi niya maintindihan ang ekspresyon ay nagugustuhan pa rin niya itong panoorin. He has something that stirs her curiosity.

“Sige, tutulungan na kita.”

At wala itong pasabing lumusong sa maputik na parte ng palayan. Wala rin itong kiyeme sa paghahalungkat sa lupa para maghanap ng bulate. Nang magtangka siyang lumusong na rin ay pinigilan siya nito.

“Ako nalang. Diyan ka na.”

Tututol pa sana siya nang magsalita ito ulit.

“Mapuputikan ka pa. Kulay puti pa naman ang shorts mo.”

Wala na nga siyang nagawa kundi hintayin nalang ito roon sa pilapil na kinatatayuan niya. Curiosity over flow her. Nagtataka siyang tinulungan siya nito maski di naman siya nito kilala.

“Mas maganda kung doon sa mamasa-masang lupa ka maghahanap. Bihira kasi ang bulate sa putikan.” Suggestion niya.

“Sige, doon tayo.” May itinuro itong lugar.

Naghugas ito ng paa at kamay sa creek saka nagpatiunang maglakad. Sumunod lang naman siya sa lalaki. May nadaaanan silang dampa. Siguro ay pahingahan nang nagsasaka ng bukirin na iyon.

“Dito ka nalang. Ako na ang magbubungkal.” Sabi nito.

Pero sumunod pa rin siya rito. Nang lingunin siya nang lalaki ay nahinto siya sa paglalakad. Tumigil nalang siya roon sa may pilapil.

Kung may ilang minuto rin bago ito nakahanap ng isa. Maliit at payat nga lang. Nang lumapit ito ay binuksan niya ang dalang container para mailagay nito roon.

“Ilan ba ang kailangan mo?” tanong pa nito.

“Mga tatlo sana. Para kapag namatay bago ang activity, may reserba pa ako.”

Muling bumalik sa taniman ang lalaki. Ingat na ingat na may matapakang nakatanim na palay habang nagbubungkal. And it fascinates her. Hindi ito maarte na wala itong pakialam na maputikan. Samantalang, sa kinis ng kutis nito, nahuhulaan niyang hindi ito anak ng magsasaka na sanay magbungkal ng lupa. O sadyang may pagka-Korean ang balat nito? Bakit parang mas makinis pa ito kaysa kanya e halos manligo na siya sa mamahaling lotion at moisturizer?

“Hindi ba tayo papagalitan rito? Baka mawasak ang mga tanim.” Malakas na tanong niya sa nagbubungkal na lalaki.

Sandali itong lumingon sa kanya. At parang gustong huminto sa pagpintig ng puso niya nang mula sa malayo ay para bang nag-iba ang anyo ng lalaki. Napakagwapo nito lalo habang nililipad ng hangin ang medyo mahabang side bangs nito. Namumula ang makinis na pisngi nito sa tama ng liwanag ng araw.

Hindi niya mapigilan ang sarili na mapangiti habang parang naengkanto sa pinapanood na magandang view. Ang sarap nitong panoorin. Lalo na kapag bumabakat ang katawan nito sa suot na semi-bodyfit white t-shirt sa tuwing kumikilos ang lalaki. Parang isa sa mga sundalo sa koreanovelang Descendents Of The Sun, hindi niya tuloy mapigilang kiligin sa kanyang sariling pantasya.

At ang mas nakakagwapo rito ay ang katotohanang hindi nito alam o wala itong pakialam kung gaano ba ito kagwapo sa mga paningin niya sa mga sandaling iyon.

“Kilala ko naman ang nagsasaka rito. Hindi tayo pagagalitan.” Pag-a-assure nito sa kanya.

Nanahimik lang si Lahynna. Hindi inaalis ang mga paningin sa lalaki. Dahil kahit utusan niya ang sarili na tigilan ang panonood dito, hindi niya magawang sumunod. It was as if something enchanting ruled her to watch him all day. And she was very much willing to follow.

He is a hottie!

Ilang sandali pa at may dala na ulit itong bulate. Dalawang malalaki. Ang lapad ng ngiti niya sa katuwaan. Kung dahil sa bulate o dahil lumapit na ulit ito sa kanya, di niya alam.

Abot-abot ang pagpipigil niya sa sariling mahaplos ang makinis na mukha nito. Bakit ganoon nalang ang attraction nanararamdaman niya? Dahil ba gano’n ito kagwapo na kahit sinong babaeng nasa edad niya ay ‘di maiiwasan ang kakaibang charm nito?

Pinilit ni Lahynna na ibalik ang atensyon sa container. Mas gusto niya na malalaki ang ida-disect niya para mas madaling i-identify ang mga parts.

“Nice! Thank you!” tuwang-tuwang sabi niya.

Tumalikod lang ito sa kanya at dumeretso sa poso para maglinis ng maduming kamay at paa.

Pansin niyang nahihirapan ito. Dahil pagkakatapos bumomba ng tubig ay saka ito sasahod kaya lumapit siya sa poso at ipinagbomba ito ng tubig. Wala itong salita habang naglilinis ng paa at kamay.

“Thank you ulit, ha?” sabi niya matapos.

Tumango lang ito. Bakit ba parang napakahirap para rito ang ngumiti? At parang napakamisteryoso nitong tao. Walang kaemo-emosyon.

“Taga rito ka ba?” tanong niya.

Naglakad ito papunta sa kubo. Naupo sa mahabang silyang kawayan sa harapan ng dampa.

“Oo, isang taon na din kami rito.”

Napatango-tango siya. Kung ganoon ay bago lang pala ang mga ito roon.

“Ang sarap ng hangin dito sa bukid, ano?” sa kawalan ng masasabi ay aniya. Ayaw pa niyang umalis. Gusto pa niyang makipagkwentuhan rito maski obviously, wala itong balak na kausapin siya.

Napapikit pa si Lahynna nang umihip ang malinis na hangin at humalik sa kanyang mukha. Ramdam niya ang magaang paglipad ng lagpas balikat niyang tuwid na buhok. Tuwang-tuwang pinuno niya ang baga ng sariwang hanging-bukid.

Nang ulit siyang magmulat ng mga mata ay hinding-hindi niya makakalimutan ang pagbabawi ng tingin ng lalaki. Pinapanood ba siya nito habang ini-enjoy niya ang sariwang hangin? At bakit pumipitlig ang karne sa loob ng kanyang dibdib?

“You should try to breathe fresh air.” Nakangiting sabi ni Lahynna rito.

Kung para kabigin ang sarili o dahil wala nalang talaga siyang masabi. Damn! The guy was so attractive she could stay looking at him all day long!

“Para naman ma-refresh ka at matutunan mo na ding ngumiti.”

Mahinang napasinghap si Lahynna nang walang babalang nagpakita ang bagay na kanina pa siyang nacu-curious makita. Napunit ang maliit na ngiti sa maganda nitong mga labi. At para bang sa paningin niya ay sumilip ang maliit na liwanag sa madilim na mundo.

He did really smiles. At bagay pala rito ang nakangiti kaysa pokerfaced. Though masasabi niyang gwapo talaga ito sa kahit anong anggulo at kahit anong emosyon.

“There, you should smile more. Masarap maging masaya.”

Parang gusto niyang sampalin ang sarili na pinuna pa niya ito dahil agad na napawi ang maliit nitong ngiti. The pockerfaced man, came back again.

Kung bakit ba kasi hindi niya mapigilan ang sarili na punahin ang mga nakikita?

“There was no reason for me to smile. So why should I?”

Hindi niya maintindihan ang sarili. Bigla kasing bumigat ang loob niya pagkarinig sa malungkot na boses nito.

Gusto sana niyang itanong kung bakit ito nawalan ng dahilan para ngumiti. Heto nga, buhay ito at humihinga. Iyon palang, dapat na itong maging masaya at magpasalamat. Pero sino siya para pakialaman ang pagtingin nito sa mundo? She didn’t know what he was going through. At wala rin siya sa lugar para pasukin maski ang bagay na iyon.

Kaya lang…

Gusto niyang malaman. Gusto niyang alamin. Hindi naman siya ang tipo ng tao na may pagka-interloper pero sa pagkakataong ito…