C3 Chapter 2

Lumuhod ito sa harapan nya at ibinuka ang pagitan ng hita nya, mariin nyang kinagat ang labi ng ikiskis nito ang pagkalalaki sa pagitan ng mga hita nya tila sinusukat nito iyon.

"Oh shit!" Napatili sya ang pabigla nitong ipasok ang pagkalalaki sa kanya pero hindi yon natuloy dahil hindi kasiya.

Napahinto ito sa ginagawa tila nagtataka.

"Dahan-dahan, please... M-masakit." Pakiusap nya habang humahaplos ang kamay sa likod nito.

"Alright..."

Shit! Halos bumaon ang kuko nya likuran nito ng muling subukan ipasok ang galit na galit na pagkalalake nito.

Kung alam lang nya na ganun kasakit sana pala hindi na nya pinatuloy.

Tumulo ang mga luha nya ng tuluyan nitong ipasok ang kalakihan nun.

"Ahhh!" Ungol nya hindi sa sarap kungdi sa sakit.

"Sorry." Sabi nito at tumigil sa pag galaw, kinintalan ng halik ang labi nya at muling dahan-dahan na gumalaw.

Sa patuloy nitong paggalaw naramdaman nya ang pagbawas ng sakit may kiliti na dun, pabilis ng pabilis ang paggalaw nito labas-masok sa kanya.

Samu't sari na naman ang nararamdaman nya, naiihi na sya, naiiyak dahil sa hindi maipaliwanag na nadarama. Kaya ba heaven ang tawag nila, dahil heaven ang pakiramdam?

Napuno ang loob ng silid na iyon ng mga ungol nila, at alam nyang sa kanya ang malalakas na pag-ungol at minsa'y pagsigaw.

Hinawakan ng lalake ang dalawang kamay nya at itinaas sa ulo nya.

"Ahh!" Napalakas ulit ang ungol nya ng mabilis itong lumabas masok sa kanya. Maya-maya ay naramdaman nya sa loob nya ang mainit na likidong lumabas doon, pagkatapos ay ilan sandali itong hindi gumalaw bago binunot sa kanya ang pag-aari nito.

Bumagsak ito sa gilid nya at hingal na hingal na humiga doon.

Ilan sandaling katahimikan, walang nais magsalita, walang nais magpakilala.

Kinagat nya ang pang-ibabang labi. Ramdam pa rin nya ang kirot ng kanya.

Maya-maya'y narinig nya ang mahinang paghilik nito.

Tulog na sya.

Ipinikit na rin nya ang nga mata, wala syang balak matulog sadyang napagod lang talaga sya.

"THE REAL BEGINNING. . ."

Iminulat nya ang mga mata ng maramdaman ang kamay na nakadantay sa kanya. Napabalikwas sya ng bangon, totoo nga! Shit! Totoong may nakatalik sya kagabi!

Hinilamos nya ang palad sa mukha at unti-unting tinanggal yon.

Dahan-dahan nyang nilingon ang lalaking katabi.

Hindi maaari.

Nanlaki ang mga mata nya at halos isumpa ang sarili sa nakikita.

Bakit sya pa?

Lumong-lumo sya.

Sa dinami dami ng lalaki sa kasal ng kaibigan nyang si Judith ay ito pa!

Bakit kay Angelo De Leon pa!?

Dahan-dahan syang umalis sa kanya at pinulot ang mga damit sa sahig, dali dali nyang isinuot yon ng walang ingay kinuha rin nya ang bag na kinalalagyan ng mga gamit nya.

Binuksan nya ang cellphone nya at nakitang alas sais palang ng umaga.

Lumabas sya ng kwarto ng walang nililikhang ingay, wala pang gising sa loob ng bahay siguradong napuyat kagabi dahil nag-inuman pagkatapos ng kasal.

Tiningnan nya ang oras sa hawak na cellphone mag aalas syete na ng umaga sikat na rin ang araw.

Dali-dali nyang nilisan ang lugar na yon.

Kanina pa nya gustong umiyak pero tuyo ang mga mata nya, walang luhang gustong lumabas, gustuhin man nyang magsisi pero sa kalooban ng pagkatao nya ay wala syang mahalungkat na pagsisisi.

Siguro gising na ang lalaking yon at siguro pinagtatawanan na sya nito. Kung paano sya umungol, kung paano nagmakaawa na ipagpatuloy nila ang ginagawa. Shit! Bullshit!

Patawarin sya ng mga magulang nya.

Patawarin sya ng sarili nya.

Bakit kay Angelo De Leon pa?!

Sabi nya noon maubos na ang lalaki sa mundo wag lang kay Angelo De Leon.

Hindi nga ito, pero naibigay naman nya ang buong pagkababae dito, dinilaan ang buong katawan nya! Sa isipan iyon nagtaasan ang mga balahibo nya.

Hindi naman nya ito nakita sa araw ng kasal ng kaibigan at ng kasintahan nitong si Gabriel, pero bakit nandun ito.

Sa Bulacan ginanap ang kasal ng kaibigan at ng kababata nyang si Judith. Kaedad nya ito twenty five years old, five years din ang relasyon nito sa kasintahan na si Gab bago nagpakasal, pinsan ni Gabriel si Angelo pero hindi naman ito kabilang sa mga abay na lalake.

Si Angelo ang anak ng may-ari ng malaking lupain sa San Sebastian kung saan katabi ang maliit na lupang naiwan sa kanya ng yumaong ama, galit na galit sya sa lalaking ito dahil pilit nitong kinakamkam ang kapirasong lupang tanging alaala ng mga magulang nya, doon sya lumaki at nagkaisip kaya paanong magiging pag-aari yun ng mga matapobreng De Leon!

Ipaglalaban nya ng patayan ang lupang yon sa mga sakim na pilit kumakamkam nito. Ang laki na nga ng mga lupain gusto pang nakawin ang kakarampot na lupang pag-aari nila.

Ano ba ang dalawang ektaryang lupa sa fifty hectares na pag-aari ng mga De Leon, kung sabagay ang lupa nila ay halos pagitnaan ng lupain ng mga De Leon kaya siguro naaasiwa ang mga ito tuwing makikita ang lupain nito na hindi ka sakop sa matataas na pader sa Hacienda ng mga ito.

Pero hindi nya yon problema, problema na nila yon! Basta ang lupang kanya ay kanya lang! Hindi nya ibebenta ng kahit na magkano.

Pinipilit kasi dating bayaran ng mayabang na bunsong De Leon ang lupa kung ayaw daw nyang ibigay ng kusa ay babayaran nya ng triple, kapal ng mukha!

Natigil sya sa pag-iisip ng mag ring ang cellphone nya.

Judith calling. . .

Shit! Bakit kaya sya tumawag? Alam na kaya nya? Sinabi ni Angelo? Putangina! Bwesit!

Nasa byahe sya ngayon pabalik ng Maynila sakay ng isang bus.

Nang matapos ang tawag ay pinatay muna nya ang cellphone at inilagay sa bag.

Sumandal sya sa upuan at ipinikit ang mga mata.

Shit!

Shit!

Shit!

Ang nangyari kagabi ang naaalala nya! Ang nakikita nya aa kanyang isipan!

Pinukpok nya ang ulo baka sakaling mawala sa utak nya.

"Agh!" Sigaw nya.

Naglingunan ang ibang pasaherong nakarinig sa kanya buti nalang kakaunti ang laman ng bus na nasakyan nya.

"Okay ka lang miss?" Tanong ng isang aleng nakaupo sa unahan ng katapat nyang upuan.

Pilit nya itong nginitian kahit sobrang kahihiyan ang kanyang nararamdaman. "Opo, okay lang ako."