C1 Ren Kiyoshi

Nakaka-pagod naman itong araw na ito, parang wala ng bukas.

Abala kasi sa pag-hahanda ng mga makakain at inumin sila papa para sa parating na pangangampanya mamaya.

Another year, another stress.

Nakaka-takot nga lang. No'ng nakaraan kasi, nagkaroon pa ng patayan dito sa barangay namin bago manalo ang isang kandidato. Yes, they need to kill one person before taking the f*cking position. If ako lang rin ang tatanungin, ayoko na makisali dito si papa, I've heard so many chismis na tina-target nila ang tatay ko na pabagsakin. Hindi ko alam kung bagsak sa negosyo namin or literal na bagsak. Ayoko nang mawalan ng kasapi sa pamilya, ayoko na mawala na si papa.

"Iyang!" Sigaw sa akin nito.

"Pa?" Pag-tugon ko naman habang nainom ng juice.

"Iyang, magkano ba yan?" Tanong niya sabay turo sa relo na naka-suot sa wrst ko.

"Almost, hundred thousand. This is too expensive, I'm telling you, 'Pa." Sagot ko naman.

Anong pumasok sa isip niya at napakielaman niya ito? All my life walang pake sa buhay ko yan literal. Iniwan nila ako sa lola at lolo ko sa probinsya namin hanggang sa ang kilalanin kong mga tunay na magulang ay ang mga magulang nila, hindi na ata nahiya.

"I have money, 'nak. How much is it?" Pangungulit pa niya at sinindihan ng lighter ang sigarilyo.

Hello, smokey.

"Okay. Eight hundred thousand, ayos na?" Ani ko then fake my smile.

He nod his head. "Right. I will give you this," Sagot ni papa sabay abot sa akin ng makapal na papel ng pera.

Oh my God? Para saan ito?

"P-pa? Para saan ito?" Nag tatakang tanong ko sa kaniya.

"Exchange-"

"So, ano naman ang gusto mong ipalit ko sa iyo?"

This game is so boring, I swear.

Napa-kamot ito sa batok nita at pilit na ngumiti sa akin. "Yung teddy bear mo sana?"

I raised my eyebrows and answered him, "Seriously? Para saan?"

"Anak, na-miss ka kasi ni papa..."

Hindi ko ma-gets si papa, napaka-gulo niya kausap ngayon at paikot ikot ang usapan namin. Sobra ang pag-tataka ko dahil hindi talaga kami nag-papansinan ni papa kahit noon. Maliban na lang kung ito lang talaga ang gusto niya, gagawa at gagawa siya ng paraan para makuha sa akin ang iniingat ingatan kong teddy.

But hell no, hindi ko ibibigay yon.

"No pa, ayoko. Yun na nga lang regalo niyo sa akin ni mama, 'di ba?"

"Hihiramin lang naman ni papa 'nak, sige na."

Umalis ako sa harapan nito at nag-hanap ng pwedeng espasyo ko.

And oh, he keeps on following me!

"Pa!" I stopped, "I said, ayoko okay? First should be the last, ayaw ko!" Sigaw ko dito.

Natulala ito sa akin habang nag-sasalita ako.

"I-Iyang? Sumasagot ka na?"

"Pa naman kasi, mahalaga sa akin yon. Mali bang pahalagahan lang yung mga bagay na binibigay niyo?"

Tell me I'm right.

He nod his head again, "Yes, anak. But, Iyang, hiram lang naman. Malay mo, bukas hindi na ako makaka-kulit sa iyo nang ganito, 'di ba?"

Why is he talking like this? Nag-aalala rin ako, ano ba?

"Pa naman, ano po ba kasing gagawin mo sa teddy ko?"

He sighs, "Gusto mo talaga malaman?" Tanong niya.

I nod my head, "Opo, 'Pa." I answered.

Hinila niya ako sa loob ng maliit at masikip na kwarto at pina-upo.

"Wow, hindi ko alam may ganito pala tayong kwarto." Saad ko habang nililibot libot ang paningin sa paligid.

Napa-hagikhik ito at tinabihan ako.

"Para kang mama mo, Iyang."

Of course, nanay ko yon.

"I wish she's still alive." Banggit ko habang sinasayaw sayaw ang mga paa sa ibaba.

"Buhay pa siya," Saad ni papa sa mahinahon na boses. "Ku-kung naligtas ko." Dagdag pa nito.

For all over eight years, papa's keep on blaming his self about sa nangyari.

Naaksidente sila mama at papa habang minamaneho ang kotse na sinasakyan nila. Then suddenly, one truck hit them and then ayon, papa saved by evryone habang siya daw, pinapakinggan lang ang pag-hingi ng tulong ni mama. He was about to save her but...the car explode.

"That was my big mistake, Iyang, when I lost your mother." Sabi ni papa sabay tulo ng mga naka-abang ng mga luha.

"Pa..."

Naaawa ako.

"Pero alam mo ba kung ano yung pinaka-iniiwasan ko?"

I'm about to cry.

"Ang mawala ang tinira sa akin ng nanay mo. Yung kayamanan na ayaw kong malaos," Tinago niya ang buhok ko sa likod ng tenga ko.

"Ayaw kong mawala, syempre ako may gawa sayo e. Isa pa, ayaw kong makuha ng iba." He ended.

Okay, I'm up.

My tears actually falls. Hindi ko na mapigilan. Alam ko naman na malakas akong babae pero this made me weak.

He wiped my tears, "Nak wag ka na umiyak. Gaya gaya ka rin eh." Saad nito.

"P-pa kasi..."

Parang namamaalam?

"Papa loves his princess lang anak." Sagot niya sabay halik sa noo ko.

Right. Hindi pwedeng mawala si papa, sabay pa kami aakyat sa stage eh, sasabitan niya pa ako ng medal sa harap ng maraming tao. Lalong lalo na sa mga taong nanloko at nanliit sa amin noon.

Mahal na mahal kita, 'pa, ang hirap lang sabihin sa harapan mo kasi wala ka naman pake.

I wanna make him prouder than proud.

"So," I wiped my tears and laugh fakely. "Ano naman konek non sa teddy ko?"

Back to normal.

"Hindi pa kas tapos diba?"

He serious.

"That teddy...your Mom's teddy."

Wow, just wow.

"Yan yung regalo ko sa kaniya before magkaroon ng aksidente. The gift that no one can change. That teddy...may silbi yan, may kwenta yan, minamahal rin yan." He said.

Since I was just a kid hindi niya ito sinabi sa akin. Kya pala ganon na lang ka-importante sa akin ito.

"Yes. You've been hugging your Mom, noon pa." Saad nito sa paos na boses.

"And now, binabawi mo?" Tanong ko.

Umiling ito, "Of course not. May mission lang kami." He answered then smiled.

Bakit ganito? Feel ko may iba nang nangyayari? Alam kong magaling mag-tago si Papa, lahat kaya niyang itago and when I say, 'lahat' I meant 'lahat'

Tinanggal ni papa ang relo na naka-pulupot sa kamay ko at isinuot sa kaniya, "Ito naman relo na ito," He chuckled while crying, "Tanda ko lang, na habang natakbo ito, buhay pa ako-"

"Pa, ano ba?!"

"Ba-bakit? Nag-sasabi lang naman ng totoo, syempre pa-pag huminto yan, wala ng oras na natakbo-"

"Pa ang labo mo."

"Ang oa mo lang!"

Pag natanda talaga, pa-drama na nang pa-drama.

Osya, naka-limutan ko na ata?

Pinagpag ko ang buhok ko at pinunasan ang luha sa pisngi ko. "Pa, may lakad pa pala ako. Una na po ako," Pag papa alam ko sabay halik sa noo niya.

"Teka, teka!" Pigil niya. Hinarang ako nito at ningitian, "Yung teddy?" Hingi niya.

I smiled back, "Na sa kwarto ko lang po, naka-tago." Pag amin ko na.

Hinalikan ako nito sa pisngi pagkatapos ko itong ibigay.

Papa's love nga naman.

"Ingat, ha?"

"Yes pa!" Huling saad ko bago lumabas ng kwarto.

Naka-ngiti akong nag-lalakad ngayon papasok sa isang coffee shop. Mag-kikita kasi kami ngayon ni Vian para magplano sa school works namin, di ko kasi kaya nang mag-isa.

"Hi, Ma'am!" Naka-ngiting salubong sa akin ng tindera.

Tindera ba tawag do'n? Sa ano...server ata, ewan, tinderang sosyalin ata.

"Hello!" Balik ko naman.

Huminga ako nang malalim nang makakita na ako ng pwesto. "This is it pancit!" Sigaw ko sabay upo.

Nilabas ko ang laptop ko at binuksan ito.

Malakas lakas na rin ang ulan, walang payong kaya dapat dumating na si Vian.

"Wow, so calming." Bulong ko sa sarili ko habang dinadama ang malamig na hangin galing sa aircon.

"Yup." Sunod ng boses mula sa kung saan.

Napa-kunot ang noo ko at nilibot ang paningin.

"What the--"

Nagulat ako nang makita ang lalking balot na balot ng itim na suotin, habang naka-dikwatrosa harap ko.

He's reading a book. Anong feel nito?

"So serious, Mr?" Tanong ko.

Hindi ako pinansin nito at patuloy sa pag-babasa.

"Wala na bang ibang seat dito? Diyan kasi yung friend ko mamaya eh." Saad ko dito.

Wow, ang lakas ng loob na hindi ako pansinin ha?

"Miss?"

Finally.

"Oh?" Masungit na sagot ko habang inaayos ang kuko ko. Need fresh, baka mamaya pogi ito eh.

"Baka hindi mo na kasi makta yung iniintay mo dito?"

The h*ll?!

"Drug addict ka ba?!" Sigaw ko dito.

"Shut the f*ck up, I'm not addicted okay?"

Halatang halata. Isa pang kasabugan mo, tatawag na ako ng pulis.

Umayos ito ng pagkaka upo at tinanggal ang mask niya.

"Look," Ani niya sabay hinga nang malalim.

Oh my pwet! Ang pogi!

Singkit, maputi, may onting bigote para cool, makapal ang kilay. Sh*t tanggal lahat ng standards ko.

"Wala akong ibang balak sa iyo, Miss."

"Okay?" Inayos ko ang buhok ko at umayos na rin ng upo. Swerte na lang sa mga napaglilimusan ng pogi'ng 'to.

I sighs, "Anong sadya mo? Mag aaya ka ba ng bible study?"

"D*mn!" Mura nito sabay hampas sa lamesa at tingin sa bintana.

He bit his lower drying lips and wet it, "Wala na akong oras para i-explain ito sa'yo, umayos ka naman." Dagdag niya.

I nod my head, "Okay, sige na. Explain na."

"May taong gustong pumatay sa iyo...a-actually sa inyo ng tatay niyo. Miss-"

"What are you trying to say?"

"Patapusin mo muna ako."

"30 seconds, go."

Onting segundo para sa taong may saltik.

"Pala-biro ka rin 'no? 'Kala mo ba laro lang ito?"

Seryoso niyang saad.

"Teka ha? Sino ba naman hindi mag aakalang trip lang ito, e bigla kang sumulpot sa harapan ko?" Laban ko naman sa kaniya.

"Umayos ka na kasi, Miss." Pagmamakaawa nito.

Para siyang bata, nakaka-inis pero, okay na, pogi naman eh.

"Look, hindi ko na kailangan ipakilala sa iyo or...or i-explain kung sino si Mr. Green,"

Mr. Green? He killed almost a thousand people dahil lang sa pride niya. Yes, nakakatakot nga pero as long as wala ka naman ginagawa, tahimik rin siya.

I nod my head, "Yes. Ano meron?" Tanong ko sabay higop ng kape.

"I'm his son."

"Tologo boh?" Pang-aasar ko dito.

He look so d*mb, really. Kailan pa nagpakalat kalat ang mga alagad non or let's say, anak nga?

"Do you think I still have time to male jokes with you?" Seryoso niyang tanong.

Umiling ako, "Syempre no. Madali ka na oh," Sarkastikong saad ko naman.

Mamatay na ba kami? Oras na lang ba ang natitira para mabuhay kami?

"Hindi ka ba naniniwala sa sinasabi ko?"

"Ganito ah?" Hinarap ko ito nang maayos, "We're completely strangers 'di ba? Parang ang awkward naamn kung tatakbo ako agad, nakita ko lang na natakbo ka na rin knowing na we're not...close?"

"What if-"

"There's no what if, Mister! Tama na, hindi ako ang taong napag ti-tripan nang basta basta-"

"My father will kill, your father!"

Sigaw nito sa akin.

Napa-tigil ako at titig sa kaniya. "O-our father, what?"

He nod his head, "Yes." Inayos nito ang buhok niya gamit ang kamay niya at huminga nang malalim.

"I've been following you since your first day in school. Fuevo right?" Tanong niya.

Utal utal ko itong nasagot, "Y-yes. Fuevo."

"Your my Dad's main target...besides sa mga highest mayors. He'll kill everyone na kasali sa politics-"

"Even-"

"Even family of that person. No next generation when Kiyoshi stood up."

Nakakatakot ka na niyan?

"Medyo kurikung din yang ama mo, 'no? Bakit pati yung mga taong walang ginagawa...wait," I stopped for a while.

"Correct me if I'm wrong. He killing people?" Nag-tatakang tanong ko habang naka-turo ang isabg daliri sa kaniya.

He nod his head. "Yes. Tahimik or hindi, kaya niyang gawin yon."

"Napaka-babaw naman niyang tatay mo. Kapatid niya ba si S*ntanas?"

Umiling ito at tumayo sa harap ko.

Inayos nito ang damit niya at sinuot muli ang mask at cap niya.

I can't see his eyes again.

"Tara na?" Aya nito sa akin.

"Saan?"

Ang lakas naman nito mag-aya, hindi pa nga kami magkakilala eh. Too fast, Mister, parang shunga.

"No more questions," Saad nito sabay napa-simangot. "Sasama ka ba?"

Tumayo ako at kinuha ang bag ko, "No more questions." Pag-uulit ko sa sinabi niya sabay alis sa harapan nito.

Habang nag-lalakad kami, hindi pa rin maalis ang nerbyos ko at pag-alala kay papa dahil sa sinabi niya. Does he think kina-gaan ko yon?

"Mi-Mister?" Tawag ko.

Na sa likuran lang ako nito habang siya ang nangunguna sa harapan ko.

Kaunti itong nilingon ako, "Yes?" Mahinhin niyang sagot.

"May...may problema ka ba sa bahay niyo?"

I just ask the right question, what if may mga problems lang siya sa bahay nila? Tapos ito, sa labas niya binubuhos.

Pinandilatan ako nito ng singkit niyang mga mata. "Seriously? Oo," Napa-hawak ito sa noo niya na para bang namomroblema na sa akin. "May problema nga ako and, hindi lang isa, maraming marami."

Sabi na eh.

"But I can handle that because it's just small probs. You...you and your dad are my next mission."

Parehas ba sila ni papa?

"So, secret agent ka?-"

"Isa pang tanong mo, bubuntisin kita para di ka na makalayo sa akin." Putol niya.

After that, I decided to rest in talking muna kasi why not 'di ba? May pangarap pa ako.