C2 Promise of Memories

BENJIE'S POV

When I walked around the entire room after waking up in the afternoon, my friends were gone. They're probably already outside, exploring the entire resort.

I stood up and went into the bathroom to shower. After I took a bath, I wore a simple T-shirt and shorts with white sandals. I also brought my wallet, cellphone, and key-card with me.

I got out and started walking. I rol my eyes at every part I passed. Similarly, I couldn't help but think of my friends while admiring the beauty of the resort. But after a few minutes, I still couldn't find them, so I texted them so they wouldn't look for me.

I went for a walk to the beach; there were few people there because it was late at night, and they were probably taking a bath.

I looked out at the raging sea. It's so beautiful that it seems to offer hope to people who are tired and hurt.

I sat on the sand and gazed out at the sea. The sun is also slowly setting, indicating that night is approaching.

I wish you were here...

I was quickly distracted when someone threw a rock into the sea. It wasn't until then that I realised I was accompanied by someone.

I looked at the woman who was only a few feet away from me. Because of her long hair, I can't see her face clearly.

The only thing I can think of is the speed of my heartbeat.

When was the last time you beat like that?

Only Clea has the power to do this to me...

I had only recently realised that I should approach the woman who was also sitting on the sand.

When she abruptly turned around, I was about to approach her. Her hair was blocking my view of her face, so I couldn't see it.

She rose and turned to face me. She appeared to be straightening her hair before turning back to face me.

She glanced at me as soon as she finished fixing her hair. I would have smiled, but as soon as I saw her face, my smiles faded, and I felt strange. Sadness!

Totoo ba ang nakikita ko?

Do I really see you, or am I imagining things?

Ikaw na ba talaga iyan?

Clea...

JESSA'S POV

Maghahapon na nang natapos ako sa aking mga papeles na kailangan bukas. Habang nag-aayos ako ng aking gamit ay biglang pumasok ang aking kaibigan na may dala ulit na pagkain.

"Bes, bakit hindi ka naman kumain ng lunch? Alam mo naman na bawal kang malipasan ng gutom eh!" sabi nito sabay lapag ng pagkain sa aking desk.

"Ngayon lang naman at saka kailangan ko muna tapusin ito para bukas ay wala na tayong po-problemahin." Paliwanag ko sakanya sapagkat alam kong hindi ito titigil hangga't hindi ito nauubusan ng sasabihin.

Yan si Khylie, mabait, maganda, matalino pero nakakapagtaka na lagi siyang niloloko ng mga lalaki. Napatawa ako ng tago.

"Oh siya ngayon kumain kana at bawal mag reklamo kung ayaw mong ako pa ang sumubo sa iyo! And please wag kang ngingiti kasi para kang timang!" sabi niya sa akin na paturo-turo pa ng kanyang daliri.

"Opo, Mother!" sabi ko sakanya sabay tawa ng malakas.

Mas lalo tuloy kumunot ang kanyang noo na para bang konting konti nalang ay papatayin na ako.

"Ikaw talagang babae ka! Hay siya may ikukuwento ako ulit sa iyo," sabi niya na may nagkikinangang kislap sa kanyang mga mata. Hayst alam kona ito!

"Diba Bes, kanina pumunta ako sa restaurant para bumili ng pagkain kasi nasasawa na ako sa cafeteria kaya ayun lumabas ako! Tapos... Habang papasok ako e nakabanggaan ko ung isa sa mga hottie guy na turista natin, syempre natumba ako tapos... Tinulungan niya ako tumayo edi ako naman tinanggap ko... Hinawakan ko yung kamay niya and Bes, ang lambot! Nag paumanhin siya sabay alis kasi tinawag na siya ng mga kaibigan niya napansin ko ngang kulang sila... at isa pa alam ko ang pangalan niya!" Tumitiling sambit nito. "Siya lang naman si Xeto Buenaventura, isang Attorney and take note hindi lang basta Attorney kundi may-ari pa ng isang Firm na siyang pinag tratrabahuan niya," Magiliw na sabi nito habang ako ay kumakain na.

Sanay na sanay na ako na ganyan siya, tapos makalipas ng ilang linggo ay iiyak na siya kasi mayroon na palang iba yung taong gusto niya, muntikan na nga siyang maging kabit dahil yung last na boyfriend niya ay may asawa pala na nasa ibang bansa para lang mag pagamot.

"Bes sa totoo lang, madali kang matukso na sa kakaunting tingin at ngiti sayo ay gusto mo na. Bes for 50th times na sasabihin ko sa iyo, please protect your heart... Ayaw kong darating yung panahon na magiging bato ka dahil sa sakit na mararamdaman mo ng dahil sa pag-ibig na yan! Kung gusto mong magmahal muli, siguraduhin mo lang na hindi ka na masasaktan, Okay?" Mahinahon na sabi ko sa kanya sabay subo ng last na pagkain ko, uminom na ako ng tubig at dumeretso sa CR, hindi ko na siya nilingon.

Naghugas ako ng kamay at nag sipilyo, makalipas ng ilang minuto ay lumabas na ako, hindi ko inaasahan na makikita kong simpleng umiiyak si Khylie.

Dahil sa panic ko ay agad na lumapit ako sa kanya at tinanong ko kung bakit siya umiiyak, ang Gaga sinabi na kaya siya umiyak ay dahil daw na touch siya sa sinabi ko.

Baliw...

Pagkatapos nun ay umalis na siya at ako naman ay lumabas para tingan kung maayos na ba ang lahat para bukas.

Bukas kasi ay ise-celebrate namin ang 1st Anniversary ng resort may munting handaan kaming gagawin, palaro at kantahan, kaya kapansin pansin nung lumabas ako ng Hotel ay maraming inaasikaso ang bawat staff tulad ng pagkabit ng ilaw, palamuti at marami pa.

Kada gabi ay may sayawan na nagaganap dito ngunit dahil special ang araw bukas ay special din ang sayawan ngayon. Pumunta ako sa Kusina, restaurant, lobby pati na rin sa labas ng resort para tingnan kung maayos na ba ang lahat, nang masiguro kong maayos na ang lahat ay napagdesisyonan kong pumunta doon sa malapit sa dagat, yun ang paborito kong lugar.

Habang naglalakad ako papunta doon, naramdaman ko ang ihip ng hangin na siyang isa sa paborito ko kung bakit gusto ko laging pumunta dito.

Umupo ako sa puting buhangin at pinanuod ang umaalon na tubig sa dagat.

Lagi kong iniisip na sana tulad na lang ako ng tubig at hangin, na kaya nilang gawin ang lahat ng gusto nila. Pakiramdam ko kasi hindi ako kumpleto, na para bang laging may kulang sa buhay ko! Hindi ko alam kung ano o sino. Gusto kong maalala ang mga nakaraan ko, kung ano at sino ba talaga ako.

Minsan naisip kong kahit paulit ulit na nasasaktan si Khylie... masuwerte pa rin siya. Kilala niya kung sino ang magulang niya at kung saan siya nagmula.

I am not Jessa, in fact I don't know who I am. Hindi ko kilala ang sarili ko basta isang araw nagising na lang ako na walang maalala.

I had an Amnesia. Sabi ng doctor five percent lang daw ang kasiguraduhan na maka alaala pa ako, maswerte na lang ako at may umampon sa akin ng dalawang matanda na mag asawa! sila ang nagbigay sa akin ng bago kong identity, ginawa nila ang lahat para maging makatotohan ako bilang isang Jessa Torres na totoong apo nila na namatay wala na silang ibang kamag anak kaya noong namatay sila ay sa akin napunta ang kanilang kayaman na pinalago ko.

Kumuha ako ng bato at itinapon sa tubig. Eto ang libangan ko kapag naaalala ko ang nangyari sa akin three years ago. Kung paano ako naging isang palaboy sa daan.

Bakit hindi niyo siya niligtas? Bakit hindi niyo siya binuhay? Bakit?

Muling bumalik sa akin ang pangyayaring iyon. Masakit... sobrang sakit! Hanggang ngayon ay hindi ko parin siya kayang harapin at kausapin.

Namalayan ko na lang na lumuluha na ako, pupunasan ko na sana ito ng may naramdaman akong tao sa likod ko.

Lumingon ako sa kanya pero hindi ko makita ang mukha niya dahil nanlalabo ang mata ko.

Dali dali akong tumayo at tumalikod sa kanya upang ayusin ang itsura ko.

Ayaw ko namang sabihin na panget ng bago naming turista.

Alam kong bago siya dito dahil may nakalagay na bracelate sa kamay niya. Tanda iyon na baguhan siya dito.

Nang satisfied na ako sa itsura ko ang humarap na ako sa kaniya.

Hindi ko mawari ang aking nararamdaman. Ito'y napakabilis na parang hinahabol ako ng karagatan.

Ang mga mata niyang parang dati ko nang nasilayan. Mga mukha niyang parang dati ko nang kinagiliwan.

Sino ka?

Natauhan na lang ako ng makita ko siyang may nagbabadyang luha sa kaniyang mga mata.

Agad akong lumapit sa kanya ngunit bigla ding lumayo.

Ano yun naramdaman ko?

Bakit ako nakuryente?

Ngunit mas tumimdi pa ang gulat ko ng bigla siyang lumapit sa akin at niyakap ako.

Bilis...

Ang bilis ng nararamdaman ko...

Para akong kinakapos ng hininga...

Tinulak ko siya ng mahina at lumayo sa kaniya.

"Sorry Sir but---"

"Clea!" Biglang sambit niya.

Sumakit ang ulo ko, hindi lang sakit... kundi masakit na masakit. Hindi ko na alam ang sunod na nagyari basta ang alam ko lang ay tumakbo ako palayo sa kaniya.

Pero bago ako tuluyang makalayo. May imaheng lumitaw sa isipan ko. Imaheng napaka sayang tingnan dahil sa mga ngiti nito. Pero hindi ko makita ang mga mukha nila, malabo ito.

Ano itong nangyayari sa 'kin?

______________________________________________________________