C13 Swimming pool

"Okay lang, wala naman akong planong mag swimming dyan. Baka madumihan lang 'yan."

"Hindi naman madudumihan kung di mo dudumihan hindi ba?" Nag buntong hininga siya.

"Okay fine, mas mabuti nga yon. I don't really like na maligo ka sa swimming pool ko, gaya ng sabi mo baka madumihan." Para naman akong nasaktan sa sinabi niya, ganon na ba talaga ako ka dumi? Naliligo naman ako araw-araw... este hindi pala araw-araw pero may rason naman ako kung bakit di ako naliligo minsan, katulad ng matagal akong nakatulog o walang tulog mga ganong rason.

Di nalang ako nag salita pa, baka kung ano pang masabi ko sakanya.

Pumunta ulit si Manang Daley dito at sinabing ihahatid niya daw ako sa magiging kwarto ko.

"Ija, dito ang kwarto mo." Binuksan ni Manang Daley ang kwarto.

"Salamat po Manang Daley." Saad ko at ngumiti, pumasok na ako sa kwarto.

Nilibot ko ang paningin ko, ang laki naman ng kwartong ito. Hmm, sabagay mayaman nga pala si Stephen.

Napapaisip tuloy ako kong hindi ba napapagod si Manang Daley sa paglilinis dito sa laki ng bahay ay baka abutin siya ng umaga kong siya lang mag-isa ang maglilinis.

Nilagay ko muna yong bag ko sa sahig, umupo ako sa kama. Ang lambot naman nitong kama.

Humiga ako at napatitig sa kamay ko.

"Miss ko na si mama at papa." Mahinang sabi ko sa sarili at nag buntong hininga.

Kasalanan ko talaga yon, kasalanan ko lahat. Siguro nga dapat na magdusa ako, siguro nga dapat lang ito na mangyari sakin. Kung hindi lang matigas ang ulo ko noon, kung hindi ako nag pumilit na pumunta sa playground nang araw na iyon, hindi sana yon mangyayari kay mama.

Kung hindi sana ako umalis mag isa, hindi aalis si mama ng bahay para hanapin ako. Hindi sana siya nasagasaan ng sasakyan kong nandon lang ako sa bahay naglaro.

Pinahiran ko yong luha ko at sinubukang pakalmahin ang sarili.

Alam kong ayaw ni mama na sisihin ko ang sarili ko sa nangyari sakanya. Sabi nga nila, everything happens for a reason. Dapat tanggapin ko nalang kung anong nangyari kay mama, siguro nga oras na niyang mawala dito sa mundo.

Ilang minuto ang lumipas ay nakaramdam ako ng pagka uhaw.

Okay lang kaya pumunta ako sa kusina? Hindi ko pakikialaman yong mga gamit nila dito, iinom lang naman ako ng tubig.

Kinagat ko ang kuko ko at unti-unting binuksan yong kwarto.

"Mag nanakaw ka ba?" Napatalon naman ako dahil sa gulat. Dahan-dahan akong humarap kay Stephen na nakapamulsa.

"H-Hindi ah, nauuhaw kase ako... K-Kaya plano ko sanang k-kumuha ng tubig." Paliwanag ko, ano naman kaya ang nanakawin ko? Saka masama ang mag nakaw, tinuruan ako ni mama at papa ng magandang asal.

Kahit naman mahirap ako ay hindi sumagi sa isip ko na magnakaw, dahil hindi naman nakakabuti yon, makakasama pa kase makukulong ka.

"I have some water in my room. Want to come?" Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko. Para kaseng inaakit niya ako o baka pakiramdam ko lang iyon. I think kase may gagawin siya saking hindi maganda, hindi maganda para sakin pero sakanya baka oo.

"H-Hindi okay lang, sa kusina--"

"Okay fine." Agad nitong sabi at pumasok ulit sa kwarto niya tapos malakas na sinirado ito.

Magkatabi lang pala yong kwarto niya at yong kwarto ko.... Ays, di ako sanay na tawaging kwarto ko ang hindi ko naman talaga kwarto.

What I mean is di ko naman bahay ito, di naman ito bahay ng papa o sa pamilya ko kaya naiilang akong sabihin yong word na 'akin'

Pagkatapos kung uminom ng tubig ay bumalik na ako, pipihitin ko na sana yong doorknob ng biglang may humawak sa kamay ko at hinila iyon.

"A-Ah, anong ginagawa mo??" Kinakabahan kung tanong sakanya.

"You're going to sleep in my room." Sabi niya kaya mas kinakabahan ako.

Matutulog? Sa kwarto niya tapos magkatabi kami? M-Mukhang hindi maganda ito. Siguro sakanya maganda pero para sakin hindi.

"H-Ha? D-Diba dito yong kwarto ko." Sabay turo sa kabilang kwarto at kinakabahan na ngumiti.

"Yeah, right. That's your room but it doesn't mean that you're going to sleep there, every night." Diing saad niya kaya nanlaki ang mata ko. Para narin palang kwarto ko yong kwarto mo kase dyan ako matutulog kada gabi.

Every night??! May mangyayari na naman kaya?

Pero teka nga hindi pa naman gabi ngayon, mag h-hapon pa kaya.

"W-What? Ibig s-sabihin mo ba eh, sa kwarto mo ako matutulog?" Gusto ko lang namang siguraduhin kung tama ba talaga yong pagkarinig ko.

"Bingo."

"Oh, I forgot to tell you, binili kita para mag painit sa gabi ko. Medyo slow ka minsan kaya sinasabi ko na sayo ngayon palang, baka kase akalain mong binili kita para maging maid o kung ano pa dyan."

Painit ng gabi? Sisindihan ko ba syia kada gabi? Baka gusto niyang pakulaan ko siya...

Napapikit ako ng mariin ng ma-realize ko ang ibig sabihin niya. Nakalimutan ko na f**kboy pala ito.

Pano ba ito? Ayaw ko naman kase talagang makipag talik sa isang lalaki tapos hindi ko naman pala mahal.

Ang plano ko ay ibigay ang virginity sa lalaking pakakasalanan ko pero ngayon wala na akong magagawa kase wala na eh, kinuha na nitong Stephen! Yong first kiss tapos virginity ko wala na.

Pari karapatan ko sa sarili ko, wala na rin.

Nanigas ako ng bigla niyang inilapit ang ulo niya sa leeg ko, ramdam ko yong hininga niya at unti-unti kung nararamdaman yong labi niya na dumadampi sa balikat ko.

"P-Pwede bang wag m-muna n-ngayon? K-Kailangan ko kaseng mag ayos ng gamit k--- ano ba! Ibaba mo nga ako... Aray ko naman!" Daing ko ng inihagis niya ako sa kama.

Oo, malambot naman ang kama pero kase masakit pa talaga yong binti ko.

Di ko pa pala nababanggit, hinampis den nang pangatlong beses ni Mama ang likod ko gamit parin yong sinturon, sobrang lakas nong hampas niya kaya masakit. Buong katawan ko na yata masakit at parang pati na yong ulo ko dahil sa paghagis ni Stephen.

Napahinto ako sa pag-iisip.

Nanlaki ang mata ko ng binalingan ko ang tingin sakanya at nakitang nakahubad na siya sa harapan ko, agad ko namang tinakpan yong mata ko.

Wag naman sana ngayon este wag ganito please, ayoko na!!

"H-Hoy, a-ano ba!" Bulyaw ko sakanya ng pinatungan niya ako. Pilit ko naman siyang inilalayo sa sarili ko. "U-Umalis ka nga!"

"This is my room remember? Pinapaalis mo ako sa sarili kung kwarto?" Napatikom naman ako ng bibig.

Hindi naman yan ang ibig sabihin ko eh, ang gusto kung sabihin ay umalis siya sa pagkaka ibabaw sakin.

"You're my property Alyana, so you don't have a right to refuse!" Natigil ako sa sinabi niya. Ilang segundo lang ay naramdaman kong may tumulong luha sa mata ko.

I don't have a right to refuse? Katawan ko ito kaya may karapatan ako! Bakit ba parati nalang nila pinaparamdam sakin na wala akong karapan sa sarili ko.

"Shhh... s-sorry, hindi ko sinasadyang paiyakin ka." Naramdaman ko ang mainit niyang kamay sa pisngi ko, pinahiran niya yong luha at pinagdikit ang noo namin.

"I'm sorry Alyana, don't cry please."

Ewan ko ba pero nakaramdam ako ng init sa katawan ng maramdamang may kung anong tumutusok sa puson ko at nang mapagtanto ko yon ay mas lalo pang umiinit ang pakiramdam ko. Feeling ko namamasa yong sa ibaba ko...

Ano bayan, ano bang iniisip mo Alyana?! Baliw ka ba? Nababaliw ka na ba!?

'Hindi naman mag bibigay ng pagsubok si god na hindi mo malalagpasan, hindi ka naman bibigyan ni god ng problema na di mo ma s-solve. And I believe, si god ang may gawa nito kaya tatanggapin ko itong challenge na ito.'

Putang*na sabihin mo nalang kase sefp na nangangati ka na! May pa, pag subok at problema ka pang nalalaman dyan!

Nag mura ba ako sa isip ko? Ba't yata napapadalas na ang pag mumura ko, simula nong nakita ko itong si Stephen ay nagiging masama na yata ako. Demonyo yata siya na gusto ako gawing masama!

"Hey, what are you thinking?" Napalingon ako sa gilid ko, si Stephen.

Di na pala siya nakapatong sakin at may naka tabon ng kumot sa katawan niya pero alam na kung nakahubad parin siya.

Para naman akong nadismaya, ba't tinabunan niya ng kumot ang katawan ny--- napailing-iling nalang ako sa naiisip ko.

"Answer my question Alyana or else....."

"May iniisip lang ako." Deretsong sagot ko at sunod-sunod na napalunok.

"Is it me or another guy?!"

"Non of the above." Sagot ko sabay nag iwas ng tingin.

"So, hindi mo ako iniisip at wala ka deng iniisip na ibang lalaki?"

"Oo."

"Okay siya na medyo hindi, pero mas okay sana kong ako lang ang iniisip ko." Pati ba naman sa iisipin ko gusto niya sya din ang masusunod.

"Ano??" Nabaliw na yata siya eh.

"Nothing." Inirapan niya ako.

Ilang segundo ang lumipas ay napaisip akong umalis dito sa kwarto niya.

Tatayo na sana ako ng hinawakan niya ang kamay ko, niyakap niya yong bewang ko nang mahigpit.

"S-Stephen," Naramdaman ko yong kamay niya na unti-unting bumababa.

"Stephen?" Nakarinig kami ng katok sa pinto at narinig namin ang boses ni Manang Daley.

"Stephen??"

"Oo, sandali lang Manang Daley.."

"Okay sige, tatawagin ko muna si Alyana." Nanlaki ang mga mata naming dalawa sa sinabi ni Manang.

"No, wag na! Ako nalang ang tatawag sakanya Manang Daley." Isang minuto wala akong narinig na sagot mula sakanya.

Tumayo si Stephen at mabilis na sinuot yong damit niya.

"Wala siya sa kwarto niya... Nandyan ba siya sa loob ng kwarto mo Stephen?"

"Yes... I mean no."

Narinig ko ang malakas na buntong hininga si Manang.

"Alam kung nandyan siya sa loob, parang narinig ko ang boses niya. May ginagawa ba kayong milagro ngayon??" Tumayo na din ako at inayos yong sarili ko.

"W-Wala po--"

"Yes, may ginagawa kami Manang Daley kaya pwede bang--"

"Okay, sige antayin ko nalang kayo doon sa baba. Dalian ninyo dyan ah." Hinampas ko siya sa braso dahil sa sinabi niya.

Anong ginagawa? Wala naman kaming ginagawa ah! Mas nainis ako ng tumawa lang siya, pinagtritripan niya yata ako.

"Ba't mo naman sinabi yon?!" Matalim ko siyang tinignan, baka kong anong isipin ni Manang Daley.

"What? Binibiro ko lang naman si Manang." Ngising saad nito bago lumabas ng kwarto.

Ba't parang isip bata siya minsan, naguguluhan tuloy ako sa ugali niya.

_

Tahimik lang kaming kumakain.

Sinulyapan ko si Manang Daley na pabalik-balik lang ang tingin sa aming dalawa ni Stephen at natatawang napailing-iling pa ito.

Nakakahiya naman, ang awkward-awkward pa dito. Mas nasanay ako nang pinapagalitan at sinasaktan. Pero okay na siguro ito, nakakapagod yong pinapagalitan ka na wala ka namang kasalanan at sinasaktan ka lang sa walang kwentang dahilan.

Pagkatapos naming kumain ay nag ligpit si Manang Daley nang plato kaya lumapit ako para tulongan sana siya.

"Wag na ija, magpa hinga ka nalang doon sa kwarto mo. Sigurado naman akong napagod ka sa ginawa ninyo." Natapilok naman ako bigla kaya muntik na akong mapaupo sa sahig, nakakahiya na talaga gusto ko nalang mag kulong sa kwarto habang buhay.

Wala naman kaming ginagawa pero bakit nahihiya ako?

"Okay ka lang ba ija? Masakit parin ba?"

"H-Ha? Ang alin po?" Naguguluhan kung tanong, bumaba naman ang tingin niya sa gitna ko.

Napakurap-kurap ako ng ilang saglit.

"H-Hindi po Manang Daley." Tanggi ko.

Hindi na naman talaga masakit eh, pero grabe si Manang Daley di man lang nahiyang mag tanong sakin. Na a-awkward kaya ako sa tanong niya kahit na pareho kami babae.

Naglakad ako papuntang kwarto at nakita ko si Stephen na kakalabas lang ng kwarto niya kaya agad akong tumakbo.

_

Nandito lang ako ulit sa pool, nilalaro-laro ang tubig gamit ang daliri.

Kung matulog nalang kaya ako? Inaantok kase ako kaso lang kung mattuulog ako ay baka kung ano na naman ang gawin ni Stephen sakin.

Tumayo ako at pag harap ko ay nagulat ako nang nandon pala si Stephen, dahil sa gulat ay na out of balance ako dahilan para mahulog ako sa pool.

"S-Stephen... t-tulong!" Nahihirapan kung sabi.

Nakapamewang niya akong tinignan. "Seryoso di ka talaga marunong lumangoy?" Ano bang tingin mo sakin nag sisinungaling?

Napapikit nalang ako ng mariin.

Naramdaman ko nalang na may humila sa bewang ko at agad na napayakap ako sa leeg nito.

"Hoy ano ba! Di ako makahinga, papatayin mo yata ako eh!" Inilayo ko ang mukha ko ng kunti sakanya.

"S-Sorry..." Nanlaki ang mata ko ng wala pala siyang saplot pang itaas kaya agad akong nag iwas ng tingin.

"Really? Nahihiya ka pang tumingin eh, nakita mo na nga ito lahat." Mapang asar niyang sabi.

Malakas ko siyang tinulak kaya nabitawan niya ang bewang ko at nalunod na naman ulit.

Isa lang ang masasabi ko sa sarili ko. Bobo, tanga na nga bobo pa.

Hinawakan ni Stephen ang kamay ko at hinila palapit sakanya, agad kung ipinalibot ang binti ko sa beywang niya at niyakap siya ng mahigpit.