C3 CHAPTER 1

Adira's POV

"Behave there adira, okay?"

I don't know how many times dad told me that. I know I always got involved into trouble but if they are doing nothing to me then I will do nothing. After all, my actions will be based on their attitude. I am not that stupid to start a fight without a valid reason.

"I will dad." Ani ko nalang para matigil na sya. Ngayon na ako lilipat sa Agasón University at si dad ang maghahatid sa akin. I know I can take care of my self but dad insists so I let him. Baka kung kokontra pa ako ay hahaba pa ang usapan kaya hinayaan ko nalang siya sa desisyon niya.

I hate arguing. That is just a waste of my saliva.

"Avoid trouble okay?"

"Yeah." Tamad kong ani. As if I can do that. I am a trouble magnet so how can I avoid it?

"Just listen to me this time adira. I know what you are doing in your previous school but I just let you. Wala din namang sense kung sasawayin kita dahil hindi ka din naman nakikinig sa akin. I have tried so hard to discipline you but all of my efforts go to waste. You are just so hard headed. So I thought that maybe one day you will realize all of your actions and repent from your wrong doings. I am quite but that doesn't mean that I will just let it pass. Do you understand adira?" Walang tigil nitong kakasermon so I just lazily nodded.

Tamad kong kinuha ang airphone ko at pinasak ito sa tenga ko. Just then I received a message from chloe.

I am already here.

'Otw' I replied. After sending the message I close my phone.

Pinikit ko nalang ang mga mata bago bumuntong hininga. According from dad, Agasón University is located far from the city. Kaya naman lahat ng studyante ay required na tumuloy sa dormitory ng school. Hindi din basta bastang makakalabas doon dahil sobrang higpit daw ng seguridad. Tanging sabado at linggo lamang ang nakalaang araw para makalabas sa skwelahan. At gamit ang school service ay hinahatid ang mga studyante sa kani-kanilang bahay. No doubt that Agasón University is one of the prestigious school here in the Philippines.

Agasón University is really famous and has a good image. Lahat din ng mga gumraduate sa university ay kinukuha agad ng mga kompanya. Kaya naman magandang opportunity ito para sa mga matatalino na mula sa mahirap na pamilya. Nagiging scholar sila ng university. Pero ayun sa narinig ko ay iilan lamang ang mga nakapasang scholar. The entrance exam is really hard and they are so strict with everything. So you can enter the school if you are dedicated and strong enough to face all of it.

I studied abroad that is why my twin and I are separated. Yes I have a twin and she studied in Agasón University while I studied in Brent international School. Nabalitaan na lang namin na namatay ito kaya agad akong umuwi. According to the report of the police, she committed suic1de by creating a fire and hanging herself in her dorm. They showed the evidences to us and because of that my parents believed. And I am an exemption. I know na pinalabas lamang nila na nagsuicide ito pero lokohin nyo na ang lahat wag lang ako. That is so lame and overused. Bakit sya mag papakamatay kung maayos naman sya? We talk almost everyday and she always gets excited while she is talking about her dream. She is looking forward to her graduation and planned everything she wants after graduating. At sobrang layo sa personalidad nito ang mag pakamatay. I know that she valued her life more than anything. She knows that taking your own life will be your biggest sin.

Telling me that she commited su1c1de is like telling me that pigs can fly. Plus, they might show us the cleanest and convincing proofs but they can't fool me. A mischievous person can't fool the wicked.

"We are here."

Agad kong minulat ang mga mata at napaayos ng upo. Nagpalabas ako ng isang buntong hininga bago ko binaling ang tingin sa labas ng bintana. Tumambad sa akin ang isang magarang building. Hindi ko na nakita ang labasan dahil sa nakapikit ako.

Lumabas na ako sa sasakyan at agad nilibot ang paningin sa paligid. Wala ng mga estudyante na pakalat-kalat dahil siguro class hours ngayon. Noong nakaraang linggo pa nag sisimula ang klase at ngayon ko palang naisipang umenroll. And yeah, I acted like a VVIP but who cares?

"Let's go adir--"

"Adira!"

Napalingon ako at agad tumambad sa akin ang mukha ng babaeng parang inip na inip na naglalakad papunta sa amin. Bitbit nito ang isang bag at maleta kaya napataas ang kilay ko. Hinintay ba talaga ako neto dito ng ilang oras? Dad told me that the ride will be two hours so I was shocked that she waited for me. So patient, and that's so new for her.

"Hello po tito." Bati nito kay dad at humalik sa pisngi nito.

"Oh chloe hija." Tumingin si dad sa mga bitbit nito bago ulit nag salita. "Dito ka rin pala mag aaral." Anito. Tsk! Stating the obvious.

"Yes tito." Sagot nito kaya mas lalong lumapad ang ngiti ni dad bago binaling ang tingin sa akin. It was like he heard a good news by the way his mood lightens.

"That's good. May makakasama na ang anak ko dito. Paniguradong may aawat na din." Ani dad kaya gusto nalang mapaikot ng eyeballs ko. Kung alam mo lang dad.

Ngumiti naman ng alanganin si Chloe na alam kong hindi nahalata ni dad. Masyado itong masaya na may sasaway na kuno sa akin dito. Kung alam nya lang na kunsintidor din ang isang ito.

Ibinilin mo pa talaga ako sa maling tao dad.

"O sya, halina kayo."

Hindi nalang ako umimik.

May lumapit at kumuha naman na dalawang guard sa maleta namin at sinabing sila na daw ang bahalang mag bantay niyon. Sumunod nalang kami kay dad habang nakabusangot ang mukha ng katabi ko.

"Pwede naman palang bantayan ang maleta tapos hinayaan lang ako kaninang bitbitin yun?" Inis na bulong nito kaya napailing na lamang ako.

Napatingin ako sa tiles na dinadaanan namin. Sobrang linis nito na kitang kita ko na ang repleksyon namin. Habang ang bawat room ay mayroon glass window na mas lalong nag pasosyal pa sa straktura ng skwelahan. This glass window is a sliding type of window. Mukhang ang buong building na ito ay para lamang sa mga faculty staff since it is a bit smaller compared to other buildings. Plus, the rooms looks like an office instead of a classroom.

"Sobrang yaman siguro ng may ari ng skwelahan na to." Bulong ni chloe kaya napakibit balikat ako. Wala akong ganang magsalita at alam ko naman na alam nito iyon. She knows me very well kaya alam kung hindi ito maooffend sa pagiging tahimik ko. Kilala ko din ito na kahit sobrang tahimik ko na ay dadaldal pa rin sya.

"May anak kaya sila? Lalaki? Dahil kung ganun ay susunggaban ko na. " Natatawang ani nito. Natawa na din siguro sa naisip nyang kalokohan. Napangisi nalang ako sa inasta nya. Baliw talaga.

"Good morning Mr. Mckenson." Bati ng babaeng naka suot ng formal na damit at may salamin sa mata. Mukhang nasa mid 20's pa lamang ito at may bitbit ito na isang folder so I conclude that she is a secretary.

"Good morning." Nakangiting bati ni dad.

"Pasok lang po kayo." Anito at pinagbuksan kami ng pintuan.

Bumungad sa amin ang sobrang lawak na kwarto. Sobrang linis din nito at para bang nag mamayabang ang chandelier na nakasabit sa kisame. It looks like a victorian inspired office. Very different from the structures and designs outside. This headmaster has a different taste huh?

Napangisi ako sa utak at nilibot ang tingin sa kabuuan ng opisina niya. It is so clean and organize. It also smells good. I wonder if the headmaster is an OC. The files are compiled properly and has a label on it.

"Good morning Mr. Mckenson." Nakangiting bati ng lalaking nasa mid 50's. Despite his age, he still looks handsome and attractive. Hindi nagkakalayo ang edad nila ni Daddy and when it comes to face, my dad can compete with his looks.

Binati din ito ni dad bago bumaling ang tingin nila sa amin na kapwa lamang nakamasid sa kanila. They all have a happy smile while chloe and I remained poker face. This girly beside me instantly change her mood when she knows someone is checking her.

"Ms. Adira Mckenson and Ms. Chloe Hwang?" Tanong nito kaya tamad naman kaming tumango. Pumalakpak ito ng tatlong beses bago nakangiting bumaling kay dad. Looks like he just wanted a confirmation.

Nag usap sila ni dad habang nilibot ko naman ang paningin sa buong office. Hinayaan ko nalang si dad na umasikaso dahil kaya niya na din naman yun. And he insisted to drop me here so why not let him process my enrollment?

"He looks so happy huh. Not that obvious." Sarcastic na bulong ni Chloe na dinig ko naman. She was staring at the two old man. Chloe Hwang, 21 years old and a half korean. She is a sarcastic bitch so no doubt. Well, she has so many personalities and one is being sarcastic.

After a minute of discussion, they turned their heads on us.

"Okay children, you may now proceed to your dorm." Ani ng headmaster kaya tumango ako bago nauna ng umalis.

"Halatang palasalita ang anak mo, Arthur." Rinig ko pang bulong ng headmaster kay dad na halatang sarcastic naman. I almost roll my eyes.

"Pagpasensyahan mo na."

"I hope mag ka roommate tayo." Bulong ni Chloe habang nakakrus ang mga braso sa dibdib. Halatang naiinip na ito kaya napailing na lamang ako. Well, ikaw ba naman ang maghintay ng dalawang oras sa labas, sino ang hindi maiinip?

She is really unpredictable.

"So girls."

"Yung mga guard na lang ang mag hahatid sa inyo sa room nyo and don't worry because I made sure na magkasama kayo." Ani dad and I almost smile. Mabuti na lamang at maagap kong napigilan ang sarili. Aaminin ko na gusto kong maging ka roommate si chloe. Her attitude is tolerable and I am already used to it so there is no problem.

And maybe because he thinks that Chloe can control me so he made sure that we are together all the time.

"Thank you tito."

"O sya aalis na ako." Tumingin pa muna si dad sa akin kaya napabuntong hininga ako. I know that look.

"Yes dad. I'll behave."

"Just promise me darling." Paninigurado nito kaya tamad akong tumango.

"Yeah."

"So I'll go now. Good luck sa inyo."

Pinaharurot na ni dad ang sasakyan kaya umalis na din kami. Habang naglalakad ay nilibot ko ang paningin sa bawat building na nadadaanan namin. Mas malaki pa ito sa Brent international School.

"Grabe sobrang lawak." Manghang ani ng katabi ko at tumango naman ako bilang pagsang ayon.

We were so quite while on our way to our dorm. Mukhang natahimik ito habang nagmamasid sa paligid at ganun din ako. I admit that I was in awe while staring at those tall buildings, with green trees and grass in the surroundings. Hindi ko inaasahan na magiging ganito kalaki at kalawak ang skwelahan na ito. It looks clean and pleasing to the eye. Pero kahit ganito pa kaganda ang lugar na ito ay hindi ko pa rin makakalimutan kung ano ang pakay ko sa skwelahan na ito.

*****

It is currently 4:30 in the afternoon. And I found our that there is another one person in this dorm. Thankfully, it is not just a random person but a cousin of Chloe. I've met her a while ago and she's a little bit annoying. Well she is so talkative that is why I am pissed. You know how much I hate noises.

Kanina pa ako tulala na nakaupo sa sofa. I was just staring at the wall for a minute before I stood up and walked out of the room. Hindi na ako nagpaalam pa sa kanila because in the first place, It is not my thing.

Madami akong nakakasalubong na mga studyante na pabalik na sa mga dorm nila. Kakatapos lang ng klase nila kaya malaya na silang makakagala sa campus.

Naririndi ako sa mga boses nila especially that they are just bragging about their branded things and about men while boys talked about sexy girls. Nah, they are just so pathetic.

And what irritating me the most is the fact that they are staring at me. I just want to roll my eyes while looking at them. Ngayon lang ba sila nakakita ng dyosa? Kung makatingin sila akala mo naman kung sinong artista ako. Relax guys. It is just me, Adira Mckenson. Psh.

Hindi ko na lamang sila pinansin kahit na nangangati na ang kamay ko na sapakin silang lahat.

Pagkapasok ko sa canteen ay akala mo dumaan ang hangin dahil sa biglaang pagtahimik. They are all looking at me and sobra na ang pagpipigil ko na wag silang bangasan. They are so irritating but not worth my time so I shrugged my shoulders.

Tamad akong pumila sa cashier at napairap nalang sa mga titig nila. Gusto ko pa naman na maging nobody lang sa skwelahang ito. But my mission failed. Ganun na ba kung sobrang ganda? Kahit ayaw mo ay hahakot at hahakot ka pa rin ng atensyon? Tsk. Geez, I am not just a trouble magnet huh?

"Vanilla cake and mogu-mogu juice." Order ko.

Tapataas ang kilay ko ng makitang titig na titig sa akin ang Student cashier. Para siyang naglue sa kanyang kinatatayuan habang nakatitig sa akin na parang nagulat.

"What? Ganun na ba ako kaganda?" I snap out. Ngumisi naman ako ng dali-dali itong tumalima at kinuha na ang order ko.

While waiting, I roamed my eyes and notice the color painted on the walls. Kulay krema ito na may mga linings na kulay gold. The windows are also made of glass and just like other rooms here, it is a sliding type.

The place is spacious and I think it can cover one thousand students. The table is made of glass with a gold linings and same goes for the chair. Overall, this is giving me a royalty vibe.

"Ito na po."

Napailing na lamang ako at kinuha na ang order ko. Nakita ko pa ang panginginig ng mga kamay niya habang nilalapag ang order ko sa counter. I don't know why she is trembling so hard. Masyado ba siyang na intimidate sa akin kaya ganyan nalang siya manginig?

Hindi ko nalang pinansin pa ang babae at kinuha nalang ang order.

"Look who is here."

Nilampasan ko ang tatlong babaeng humarang sa daanan ko. Gutom na gutom na ako kaya wala akong pakialam sa kanila tsaka hindi ko naman sila kilala. I didn't even throw them a glance and I just know that they are girls because of my peripheral vision.

Is this some kind of a drama where the transferee will be bullied? Nah, they should spare me.

"What? How rude of you bitch."

Deretso lamang ang lakad ko papunta sa bakanteng lamesa at doon naupo. I grab the spoon and started eating my vanilla cake. Napapikit ako sa sarap at kumuha ulit ng panibagong spoon at sinubo iyon. Hmmm...heaven.

I instantly forgot where I am because I am so indulged with my food. I am so hungry and plus this food is my ultra favorite. The thought of students looking at me instantly vanish inside my head. They are not that important tho.

"How dare you ignore me?"

Tumaas ang tingin ko sa tatlong babaeng nakatayo sa gilid ko habang nakakrus ang mga braso sa harap ng dibdib. Wala sa sariling tumaas ang kilay ko habang tinitignan sila. Psh, powerpuff girls.

Wala sana akong ganang pansinin sila kaso masyado na silang nakakaistorbo sa pagkain ko. They are literally a pest on my precious time.

"What? Taasan mo lang ako ng kilay?" Mataray nitong tanong na nagpaikot ng mata ko. Ano ba ang kailangan ng tatlong to sa akin? Istorbo sila sa pagkain ko dito eh. Plus, I don't know them and I don't care about their names.

"You just rolled your eyes on me?" Inis nitong ani kaya napataas ang kilay ko. Pupunahin nalang ba nito ang ginagawa ko? Like duh? This is so movie like, psh.

Tumahimik naman ang buong canteen at halatang nanonood sa amin. I can feel that they are irritated but I remained calm despite the urge to punch them.

"Stating the obvious? Nakita mo na diba? Magtatanong pa?" Nang uuyam kong ani na syang nagpainis pa lalo sa kanya. Halatang pikon ang isang to eh.

"How dare you!" Pikon nitong sigaw kaya napataas ang kilay ko.

"How dare you too. Ano ang karapatan mong istorbohin ang pagkain ko?" Malamig kong tanong. Naiinis talaga ako pag may nang iistorbo sa pagkain ko. Lalong lalo na pag gutom na gutom ako at wala din namang sense ang lalabas sa bibig mo. Better shut your mouth or else I will kill you for disturbing me. Mayroon ngang kasabihan na kung wala din namang magandang lalabas dyan sa bibig mo, mas mabuti pang itikom mo nalang.

"Aba't marunong ng sumasagot sagot ang babaeng kamukha ni Akira, Sloane. I wonder if they are related." Ani naman ni buttercup.

Lumapit sa akin ang tinawag nyang Sloane. Pinasadahan ng hintuturo nya ang pisngi ko kaya agad napataas ang kilay ko. Anong karapatan ng babaeng ito ang hawakan ako? Look, I'm just stopping my self to punch them. And I'm proud of my self dahil medyo humaba yung pasensya ko. Baka kung hindi ko napigilan ang sarili ko ay kanina pa sila nakahandusay sa sahig.

"Namatay nga si Akira pero may pumasok naman sa University na kamukha niya? Pero namatay nga ba? But well," Binalingan nito ang mga kasama niya at ngumisi. "So ano? Another victim?" So I am right. They are referring to my sister, tsk. Binubully din ba nila ang kapatid ko? By the way they confidently blocked my way and how they act, I suppose that they are bullying my sister.

"Tumahimik ka Blossom. Anong kailangan nyo sa akin?"

"What did you just call me?"

"Ayy di lang mataray, bingi din." Ani ko at rinig ko ang pag hagikhik ng mga tao na nasa canteen.

"Shut up!" Sigaw nito kaya agad natahimik ang buong cafeteria.

Bumuntong hininga naman ako at kalmadong sinandal ang likod sa upuan. Pinagkrus ko din ang mga paa bago sila binalingan.

"Oh? Hindi niyo pa din ba sasabihin kung bakit niyo inistorbo ang pag kain ko? Bakit? Wala ba si mojo jojo kaya ako ang napagdiskitahan niyo?" Tanong ko at kita ko ang pagpigil ng tawa ng mga estudyante.

"You b1tch!" Sigaw nito kaya napangisi ako.

"Tsk. Overused na yan. Wala na bang iba? sl-t, wh0re, b1tch...tsk aral ka muna ng iba." Pulang pula na ng mukha nito at napakuyom na din ang kamao kaya napangisi ako at nang uuyam syang tinignan. B1tch? Well I can be a b1tch too so beware.

You want to punch me? Then go punch me, but be ready for the consequences.

"Girls!" Sigaw nito at nagulat nalang ako ng itapon nila sa akin ang hindi pa nangangalahating vanilla cake at mogu-mogu juice ko. Heck! Ilang beses pa nga lang ang subo ko doon!

"Serves you right!"

That's it! I just lose my patience. F-ck that promise!

*****

Written by: MissNaViee