C15 Fourteen

Ibinagsak ni Reese ang sarili sa kanyang kama pagkalabas ni Zev. Natakot at nag-alala ang binata dahil sa isiping baka sabihin ng Abuela niya ang tungkol sa pagbabalik niya sa Madrid, Spain. But he already warned her Grandma just an hour ago na huwag 'yon ipag-bigay alam sa kasintahan niya or else hindi siya matutuloy.

His body was unmoved on the cheerless bed, but his mind was functioning at iba't-ibang isipin ang naglalaro roon. Reese was no longer recognized himself. Simula nang naging kasintahan niya si Zev ay pakiramdam niya ay parang mahina siya and yet, Zev was his strength to face the playful and cruel destiny without shame in his smile. She was his strength to beat all uncertainties.

Napakasuwerte niya dahil nakilala niya si Zev. She was a phantom, before she was a woman who only appeared in his dreams. But his heart led him and finally he found her personally, and that's the best chapter of his life. He considered himself the happiest boy in the world. However, he realized that there's no permanence in anything.

It was the teaching of Buddhism who said that the nature of all things is impermanence, suffering, pain, and depression. Love life, money, friendship, and worldly material things do not offering enduring happiness but sorrow. Katulad na lamang ng mga nangyayari sa buhay niya. Lahat may katapusan that even the stories he has written it has its ending. Walang permanente lahat nagbago. Reese couldn't stand the thought that one day Zev will change, maari iyon mangyari lalo na't malapit na siyang umalis.

Nagpakawala siya ng isang buntong-hininga habang nakatitig sa mabagal na paggalaw ng orasan. He felt so empty now, kani-kanina lang ang saya niya, pero ngayong muli siyang nag-iisa sa loob ng silid niya ay parang pasan niya ang daigdig.

Dapat ba niyang sabihin kay Zev na aalis siya? Or he will leave secretly? May karapatan ang kasintahan niya na malaman ang bagay na 'yon. Pero hindi niya kaya kapag iniiyakan siya nito. At sino ba namang matinong lalaki ang kayang makita ang kasintahan na umiiyak sa kaniyang harapan and plead or beg him to stay. No, he can't imagine it. Between the two options, Reese chose to leave secretly. Sa tingin niya ay okay na iyon kaysa makitang umiiyak ang kasintahan.

She will suffer in loneliness, at gano'n din siya. They will badly miss each other. Pero ano ba naman ang kayang magagawa ng isang ordinaryong tao na katulad niya. He wasn't a superhero. Pero ngayong Hindi pa siya aalis ay ginagawa niya ang lahat. Gusto niyang ipadama dito na espesyal ito at kailanman ay Hindi siya magbabago.

He will always love her. He will always keep her images and her name in his room in Madrid. She will always live amid his memory and in the sight of his lips. Reese gave a long profound sigh and hugged himself.

The novelist tends to be overemotional. Yesterday he deleted all his social media accounts. Ang rason niya kung bakit niya ginagawa 'yon ay ayaw niya kung nasa Madrid na siya at makipag komunikasyon siya kay Zev. No, he can't do that ayaw na ayaw niyang iyakan siya nito sa cellphone.

Ayaw niyang hindi ito maka-concentrate sa pag-aaral at pagharap ng buhay na wala siya sa tabi nito. Kahit sinasabing labag sa kalooban niya ang mga planong nakabuo sa kanyang isipan ay pilit niyang gawin parin iyon. He wants to see her fighting. Alam niyang lalaban ito dahil nakitaan niya ito ng potential na kaya nitong patatagin ang sarili sa kabila ng mga mga mahihirap na pagsubok sa mundong ito. Gusto niyang makita ito na maging matatag.

Naalala niya ang pag-uusap nila ng Abuela niya kanina sa sala.

"Hijo, sa tingin mo ay Hindi masasaktan si Zev?"

"Grandma, believe me right now I don't know what am I going to do," aniya sa malungkot na tono at nagpakawala ng buntong-hininga. "I can't imagine my life, her life in a one year na hindi kami magkasama. Parang ang tagal ng isang taon. I don't know if she can wait for me for that long. I will leave secretly and that causes her sadness. But after one year I'll be back and I'll propose to her. But I was doubted. What if may iba na siya. What if magbago siya. What if kinalimutan ako." He added saka yumuko at hinayaan ang luhang nagsisi-unang pumatak mula sa kanyang mga mata. Ang bigat ng pakiramdam niya.

Paano nga ba niya malabanan ang mga pag-alalang iyon. He's been lived in the world of What if's even before. Now it became more malignant. How he could treat his illness, he wants peace of mind but doubted and weak heart always took their place. He feels uncomfortable these days.

She stared at him, sa loob-loob nito ay naawa na siya sa kalagayan ng binata. Pero kailangan ng Apo ang bumalik sa Spain para i-manage ang MMC lalo na't hinahandle na ng ama ang magiging branch ng MMC sa Israel. Hinaplos ng kalungkutan ang buong pagkatao ng matanda. Totoong nagiging kaawa-awa si Reese. His fate always tortured him. "So many what if's Hijo."

"I'm doubted. Yes, I was. Hindi biro ang isang taong wala ako sa tabi niya."

"Entonces dile Hijo (Then tell her, Son.)"

"No, I can't. Por favor Grandma huwag na huwag mong sasabihin kay Zev ang tungkol sa pagbabalik ko sa Madrid. She will be shattered, and I hate to see her cry. I'll be suffering in missing her in a foreign land. Pero kailangan kong magtiis ng mga araw ko sa Madrid na hindi ko siya makikita at mayakap." Reese's voice dropped into a sob. Now his cheeks were wet with tears that came from his eyes.

A SILENCE fell. Paano nga ba niya matanggap kung pagkatapos ng isang taon niya sa Madrid at pagbalik niya ng Pilipinas ay may iba na ito. The hell he can't accept it, he will fucking piss off if the damn history repeats itself. I'd rather die for Heaven's sake he thought.

Naisip ng binata ang papalapit nilang monthsarry. He already prepared everything. But sad to say that would be his last day in the Philippines. He will bid goodbye, and say Hola with a heavy heart in Madrid. She will be shocked, the world will shock her. Disappointments become her worse nightmare.

Umaasa si Reese na pagkatapos ng isang taon at babalik siya ay walang nagbago kay Zev. Masakit man ang naging desisyon niya but he needs to accept whatever might be happening. He can't predict the future, their future, but he trusts her, at nasa kay Zev na iyon kung sisirain nito ang trust niya.

Sabagay ay nasa Pilipinas ang matalik niyang kaibigan na parang kapatid na din na si Matt. I'll task him para bantayan ka bulong ni Reese sa sarili. Bumangon siya at pinunasan ang basang pisngi gamit ang kanyang palad, pagkatapos ay humakbang papuntang computer table niya dahil nando'n ang cellphone niya. Kailangan niyang kausapin si Matt ngayon din.

Nakahinga siya ng maluwag nang sinagot ni Matt kaagad ang tawag niya.

"Everything is okay now from ticket to your papers." Mabilis na sabi nito mula sa kabilang linya, na parang isang businessman.

He sighed.

"Nai-ship na din ang napili mong kotse. That's for Zev huh! And I already deposited a number of pesos you've told me in her account. Nandito na rin yung one thousand Books na in-order mo from World International Bookstore. Dude kaya ba ng kasintahan mo basahin lahat ng ito. You pressure her hah." Narinig niya ang paghalakhak nito mula sa kabilang linya.

Gusto lang niyang may malilibangan si Zev pag wala na siya sa bansa "Muchas Gracias Amigo. Maaasahan ka talaga," aniya sa basag na boses. Wala siyang paki-alam kung aalamin nito mamaya kung bakit siya umiiyak.

"Umiiyak ka ba?" tanong nito. Sinasabi na nga ba niya. Paano niya ba sabihin iyon dito. Kahit alam nito ang malapit niyang pag-alis ay hindi pa nito alam na durog na durog siya. Dahil iniisip niya ang magiging kalagayan ni Zev at ang magiging kalagayan niya na wala si Zev sa tabi niya.

"Can you take care of her para sa akin?" Hindi na niya kailangang sagutin ang tanong nito kanina.

"Dude, You're sick!"

"You're right. Pero, please huwag mo siyang pabayaan. Mahal na mahal ko siya-"

"I know, Pinhead!"

"Please take care of her." ulit niya.

"What if I fall in love with her." biro nito.

"I'll kill you!"

"And then she loves me too." patuloy na tukso nito.

"I'll boil you alive, Dickhead."

"Bro Ikaw talaga hindi ka pa nga umaalis tapos ang drama mo. You make yourself sick, Idiot." sambit nito mula sa kabilang linya.

He sighed. "Matt, you don't understand. Ikaw kaya mo bang lumayo sa taong mahal mo?"

"What do you think of the Philippines and New york? A thousand miles. Diba ganoon kami ni Anne Dati? Long-distance relationship. But now sad to say wala ng kami. You already know that." malungkot ang boses nito.

Wala siyang komento sa sinabi nito.

"Dahil long distance Relationship 'yon, Ibig sabihin kaya kong lumayo sa taong mahal ko."

"You're a mean."

"Seriously, I will take care of your girlfriend. Huwag kang mag-alala. I'll let you know her situation kung ayaw mong makipag communication sa kanya. Ako ang daan mo para kamustahin siya." He said sincerely.

"Now I'm fine. Maasahan ka talaga. Thanks a lot, Idiot"

"You're welcome."

Pagkasabi nito niyon ay ibinaba niya ang cellphone niya. Tumayo at naghahanap siya ng T-shirt na maisusuot. He book a flight just an hour ago. Dalawang ticket ang ni-reserved niya. One for him and the other one was for Zev. Hindi pa niya ibinalita sa kasintahan ang tungkol doon, but she will like it. The schedule for their flight's to Wuhan, China would be on the next two days. Kailangan niyang gawin ang mga iyon bago niya iwan ang bansang Pilipinas. Bago siya aalis ay gusto niya munang pasayahin muna si Zev. Their first monthsarry was very important for him kaya nag-effort siya to make it memorable. Handa siyang gawin ang lahat para sa mga natitira pang mga araw niya sa bansang Sinilangan.

Nang bumaba siya ay nakita niya ang Abuela niya at si Zev na nag-uusap, they seemed close at mukhang gustong-gusto ng matanda si Zev, at masaya na siya sa nakikita niya. Parang may seryosong pinag-uusapan ang dalawa. Bumaba siya para palihim na pakinggan ang pinag-uusapn nilang iyon.

"¿Por qué Nunca me Habla de eso? (Why he doesn't talk to me about it)" naririnig niyang sinabi ni Zev.

There dumating ang kinatatakutan niya. Baka nga nasabi na iyon ng Abuela niya kanina. What am I going to do? He asked himself a thousand times. Paano nga ba niya iyon ipapaliwang kay Zev.

"Nunca me dijo una palabra de nada (He never said a word about anything to me)" Dagdag ng kasintahan na tila may disappointment sa boses nito.

Bumilis ang tahip ng dibdib niya. Will you wait for me? He whispered. Will you?

"I thought alam mo na iyon," His Abuela said in some surprise.

And what I thought- You will not going to reveal what we've had talked about inis na usal niya. Kahit klaro na ang pinag-uusapan ng dalawa ay nanatiling nakatayo sa kinatataguan ang binata. He wants more, wants more about their conversation, and yet there's a part of him wanted to cry out.

"But I'm so proud of him," Zev said to Change Reese's conclusion. Mali ang hinala niya. He sighed with relief. Bakit ano ba talaga ang pinag-uusapan ng mga ito? A curiosity fills him.

"Kahapon nga ay nag-published siya ng mga nobelas niya," ani ng matanda.

"Estoy tan orgulloso de mi novio (I'm so proud of my boyfriend.)"

"Nakipag-communicate na siya sa kanyang Mommy" pagbabalita ng matanda. Tama ang naririnig niya, noong una ay hindi niya pinatawad ang ina dahil sa ginagawa nito sa kanilang mag-ama. But he realized to move on, ang magpatawad ay siyang pinaka mahirap na bagay, but when we forgive those who hurt us physically and emotionally, those who cause a deep injury in our hearts, when we forgive them we can recover, sa paglipas nga ng mga panahon ay natutunan niyang tanggapin ang mga pangyayari sa buhay niya, nila ng Daddy niya.

Everything happens for a reason ika nga ng nakakarami. His Dad has already accepted their bitter past. Damn, maybe it's his time now to move the mountains into the sea.

"As a CEO of MMC ay inaasahan namin sa kanya na mapirmahan na niya ang contract partnership Between the MMC and the Patterson Airlines" Dagdag ng Abuela niya.

That was very disgusting. Ang request ng Patterson airlines about the partnership program ng dalawa ay ilang beses na niyang ibinasura. But this time he needs to think carefully, he wants a plain thought-smooth, after all, ay kadugo pa rin niya si Clyde.

Ngiti lang ang naging sagot ni Zev sa sinabi ng matanda. Halatang hindi nito alam ang susunod na sasabihin. Kaya lumabas na siya mula sa kinatataguan niya.

"Oh, Hijo." approached agad ng matanda nang makita siya.

Umupo siya sa Tabi ni Zev at ipinatong ang kaliwang kamay sa balikat nito. "Mukhang may seryoso kayong pinag-usapan ah. Did I bother you?"

"No!" Zev said.

He kissed her forehead. "Hindi ka ba susungitin ni Lola Hah, Amor?"

"Hindi ah," anito sabay siko sa kaniyang tagiliran.

"Okay ba siya Lola?" pabirong tanong niya sa matanda.

"She's very Intelligent, Honorable and-"

"That's why I love Her," he said quickly.

"Sige na bibisitahin ko muna ang mga tanim kong bulaklak. Excuse me," anitong tumayo at naglalakad palayo. Kinabig siya ni Reese papalapit sa kanya at niyakap niya ito ng mahigpit. In his mind, the word 'I'll miss you' thundered and rang.

HABANG NAGLALAKAD pauwi si Reese mula sa malapit na MCDO sa kanilang lugar ay nakatanggap siya ng mensahe mula sa Isang International Book publishing house. Tapos na ang mga libro niya, at handa iyon ibenta sa ibat-ibang International bookstore. He produces thousands of copies. He smiled hindi niya akalain na magiging successful siya sa field na 'yon. He didn't even enroll in any school of literature. He was graduate from Harvard as a Civil Engineer and finished his second course at Standford University in the field of Business. Then Zev doesn't have any idea na ang pangalan nito ang palaging ika-karakter niya sa bawat libro niya.

"Reese," naririnig niyang tumawag sa kanya mula sa kaniyang likuran. Pamilyar sa kaniya ang boses na iyon. Kaya lumingon siya. Nicky?

"Reese I miss you!" She said with a wide smile on her lips.

"Could you tell me where did you get the nerve, Dickhead? Don't you dare to get close to me," he said pointing his finger at her.

"Please!" She pleaded. Kahit binalaan niya ito ay humakbang pa din ito papalapit sa kanya.

"Kahit lumuluhod kapa at umiiyak sa harapan ko. Even you'll wash my feet with your tears. Dammma fucking I'll never forgive you." Plastic ang ngiting gumuhit sa labi niya. "Akala mo siguro noh ay hindi ko alam ang nangyari. Bananabrain, may pa 'fuck hard' kapa."

Nakayuko ito at pinunasan ang pisngi. "I'm here lang naman para humingi ng tawad. And I would like to congratulate you, you found her. 'Her' na pinangarap mo. Her personality is very unique kumpara sa akin," anito sa garagal na boses.

"Oo" He shouted. "Never na magiging katulad mo si Zev. She's very good."

"There's a good in every human being see them in a good light."

"Time wasting, Idiot."

"I'm sorry"

"Okay, siguro nga ay dapat ko nang kalimutan iyon. Tsaka hindi naman importante"

"Salamat. Don't lose her, indeed she's very good."

"I won't. I hope magbago kana," he said sincerely and forced himself to hug her. Umiiyak ito sa balikat niya. Hinahagod niya ang likod nito. He tried to stop her from crying. "Tahan na always remember na may nagawa rin akong kasalanan. Can you please stop blaming yourself. You don't deserve all the pain in your heart." Biglang naisipan ni Reese ang kasalanang nagawa niya, kahit noong sila pa ni Arexia ay may issue talagang tinatago si Reese, pero iwinaksi na niya iyon sa kaniyang pagkatao.

Patuloy ang ginagawa niyang paghagod sa balikat at likod nito para makalmahan ito. Pero wala siyang ideya na sa di kalayuan ay tumatayo doon si Zev. She was looking at them with her heavy heart.