C5 Chapter 5 - ZAMORA'S MANSION

Jairus’s POV

“I don’t think she can do it, Jai. Tama nga naman ang tanong niya kanina, why her?” Kahit ako ay napapaisip din, why did I even choose her to be with the old Zamora?

“She can, Dorita. Magtiwala lang siya sa atin, nilagyan ko ng recording device ang isa sa mga gamit ni Patrisse so that we can hear her even she’s inside.” Yes, i did it earlier no’ng mag banyo siya. Nilagyan ko ang salamin niya ng recording device, it would be so dangerous for her to be in the Zamora’s mansion but it she’ll succeed here, I promise to add her salary.

Kanina pa pumasok si Patrisse sa loob, we are just waiting for her to speak.

Maya-maya pa ay nakarinig ako ng tunog mula sa recording device na inilagay ko sa salamin ni Patrisse, ito ay hudyat na may nagsasalita.

“Who are you?” Sabi ng isang matandang lalaki. He is Armando Zamora, nakita kaya ni Patrisse ang itsura niya? Sigurado akong matatakot siya once na nagpakita sa kaniya si Armando.

“I don’t need to introduce myself, I am here to tell you that Mr. Dominic Jimenez wants to see you. He sent you an email about this.” Nice job, Pat.

“Ang lakas naman ng loob mong pumunta dito mag-isa? Hindi ka ba takot mamatay?” Here he goes again with the threats. ‘Wag kang magpadala Patrisse.

“I need to do it because it’s part of my job, I’m sorry Mister but I have to go.” nakarinig ako ng malakas na pagtawa

“No! Dito ka lang sa mansion ko, maninirahan kang parang isang reyna rito. Nakikita mo ang mga taong iyan? Susundin nila ang lahat ng gusto mo, kung gugustuhin mong manatili rito kasama ako.” No! I will not allow it! We need to make a move.

“Dorita, now!” bumaba agad si Dorita sa sasakyan, I also called Damian to prepare for a mission. Kailangan naming alisin si Patrisse sa bahay na iyan.

Kinuha ko ang baril na nasa ilalim ng upuan ko at agad na bumaba para sundan si Dorita, alam ko namang kaya niya pero hindi ako magsasayang ng oras para iligtas ang secretary ko na inutusan ko lamang para harapin ang matanda, hindi na iyon part ng kaniyang trabaho actually pero I left no choice, nakita ko ang potential niya sa pamamagitan ng ginawa niya kay Logan.

Pagpasok ko sa gate ay hindi ko alam kung saan ako pupunta, pumunta ako sa likurang bahagi ng pinto at nakita ko ang dalawang lalaking nakabantay roon, paano nangyaring nakapasok si Patrisse kahit na may guwardyang nakabantay?

I put a silencer in my gun para walang makarinig ng gagawin ko. I shoot their heads without hesitations, when I see them lying on the ground then that’s the time na pumasok ako ng dahan-dahan sa loob. It’s so dark inside. Paano nilang nakakayanan na manatili sa ganito kadilim at kainit na lugar?

“You’re so beautiful!” I can hear someone sobbing, is it Patrisse? Ano ang ginagawa ng matanda sa kaniya?

“Kapag ako talaga nakaalis dito, sasapakin kitang matanda ka. Makikita mo!” I like how brave she was.

“Try to escape, miss! I will make sure to ruin your life.” He said. I shoot him kaya timamaan siya sa kaniyang kaliwang balikat, nilingon niya ako at agad na nilapitan ni Dorita si Patrisse para pakawalan.

“Oh, Jairus the great is here, how have you been?” tanong niya sa ‘kin! I can see how annoyed and scared Patrisse is.

“I’ve been good, old man! What did you do with my secretary? ‘Wag ko lang malaman na sinaktan mo siya, or else I am going to kill your one and only daughther.” seryoso ko’ng saad! Lintik lang ang walang ganti sa ‘yo.

Nang makita kong naka kalas na sa pagkakatali si Patrisse, I nodded at Dorita para sana ilabas na siya ngunit I saw her looked at me and it seems that she needs my permission so I nodded at her.

Bago pa man ako nakagawa ng move, nakita kong nilalapitan ni Patrisse ang matanda, mayroon siyang hawak na makapal na metal, where did she get this?

Inihampas niya ito sa batok ng matanda dahilan para matumba ito agad at nawalan ng malay. Pumauna si Patrisse lumabas, sumunod ako bago lumabas si Dorita. He made sure that no one will following us.

Dumating kami sa sasakyan ng hindi nag-uusap, I even dare to look at my secretary and yet she is still looking outside. Ano ang iniisip mo?

“Are you okay?” I suddenly asked. Napalingon siya sa’kin, I can see coldness in her eyes.

“Yes, Sir! Okay lang ako kahit muntik na akong ma-rape. I really am okay, puwede na ba akong umuwi, SIR? I need to rest.” bigla naman akong nakaramdam ng pagka konsensya, why did I even bring her there?

“I-I’m sorry, Patrisse. Hindi ko naisip na napaka delikado pala para sa ‘yo ang makaharap si Armando,” nakatingin lang ako sa harapan.

“What did he do to you?” tanong ko. She is still looking at the window.

“They sir! Muntik na niya akong ipa-rape sa mga tauhan niya, that is why I asked for a permission to hurt him kasi do’n lang mapapanatag ang loob ko,” damang-dama ko ang coldness sa tunog ng boses niya. It’s still her second day tapos ganito agad ang nangyari sa kaniya? It’s my fault. Sana ay hindi ko na siya dinamay pa rito.

“I’m not worried about myself, I’m worried about Mama and Harissa, sabi ng matanda kanina he’ll ruin my life then okay pero hindi ko na matatanggap kung pati ang mama at kapatid ko ay idadamay pa niya.”

Umagos ng sunod sunod ang luha sa kaniyang mga mata, I tapped her shoulder and said, “I am sorry, Patrisse. Don’t worry, papabantayan ko ang mama mo at ang kapatid mo to make sure that they’re safe. Give me the address of where they live at ako na ang bahala.” Mas lalong lumakas ang hagolgol niya, but why?

“They’re in Nasrullah Medical Hospital, kasalukuyang nahospital ang kapatid ko roon, nag-a-under go siya ng operation sa kaniyang spinal chord, and then after two weeks of her therapy, ooperahan nanaman siya sa Brain.” W-what? Ganito pala ang pinagdadaanan niya? Hindi halata sa kaniyang mukha.

“Really? Give me their room number, name of the doctor. Ako na ang bahala sa ipangbabayad sa hospital.” Nilingon naman niya ako

“Talaga po?” Sunod-sunod akong tumango.

“Ward A-227, the name of the doctor is Lincoln Cardova.” Tumingin ako sa numerong nasa telepono ko at tinawagan ang owner ng hospital,

“Yes, Mrs. Viceral, I will be the one to pay the bills of Miss Harissa Fuentejo, paki sabi naman na ifinalize ang payment.”

“But sir, she’s not yet recovered, I am not sure kung magkano po ang mababayaran niya in total!” Frustrated na sabi ni Mrs. Viceral.

“Alright sir, I will text you immediately kung hawak ko na ang billing nila sir.” pinatay ko ang tawag at nilingon si Patrisse na kasalukuyang umiiyak pa rin.

“Salamat sir! Maraming salamat.” She said. It’s my first time to hear a thankyou from the heart. Ganito pala ka sarap sa pakiramdam?

Money doesn’t matter. Your life is, Miss Fuentejo. It’s my form of asking forgiveness. I let you risk your life without knowing what is happening with your life.

“It’s nothing! If you still need anything, just tell it to me right away!”

“Ah Sir, iyon pong sa bills, babayaran ko po iyon sa sahod ko.” umiling ako.

“No, don’t pay. Ipunin mo ang sahod mo sa kompanya ko. Ako na ang bahala, just do your job okay?” she smiled at me… for the first time.

How cute.