C4 Getting to know each other

Imbis na sumagot ay yumuko siya at tinakpan ang mukha niya kaya napairap ako. Wow, parang siya pa yung galit. Hindi na ako nagsalita pa at umupo na lang sa upuan na nasa kabilang dulo.

Hindi ko siya makita dahil madilim. Tss, bakit ba kasi walang kailaw-ilaw rito?

"'Wag mong sabihing ikaw yung ka-match ko?" pagputol ko sa katahimikan.

Nag-angat siya ng tingin at tinginan din ako sa mata. Parang kung may anong mahika ang humihila sa akin sa mga mata niya. I want to see his eyes without glasses.

Umiling ako nang ma-realize kung ano ang iniisip ko. There's no way I would like to see his eyes. Ang pangit ng ugali niya, antipatiko.

"Then I won't," sagot niya.

Hindi ko na lamang iyon pinansin, kahit sa boses niya ay naiinis ako.

"Bakit kasi siya pa?" inis na bulong ko.

"As if I like you to be my match too," he sarcastically said.

Nagulat man pero hindi ko na iyon pinahalata. How come? Ang hina-hina lang no'n ah tapos medyo malayo pa ako sa kaniya. Inirapan ko siya at tumapat sa puwesto ng pintuan.

Umalis din ako sa pagkakasandal nang may marinig na mga yabag. Palalabasin na ba kami? Huminto sa harap ng pinto namin ang isang lalaki kaya agad akong tumayo at tumakbo papunta rito.

"Wait!"

Hindi siya nagsalita at basta na lang naglusot ng papel sa ilalim ng pinto sabay takbo.

"Ano 'to?! Hey, sandali lang palabasin ninyo kami rito!" sigaw ko habang kinakalabog ang pinto.

Humanda sa akin yung lalaking 'yon kapag nakita ko siya.

"Stop, hindi yan makatutulong,"

Sa sobrang focus ko sa pagkalabog ng pinto ay hindi ko na namalayang nasa tabi ko na siya at hawak-hawak ang papel na nilusot no'ng lalaki kanina.

"Ano 'yan?" I asked.

"Paper,"

"Alam ko. I mean, anong nakasulat!" malakas na sabi ko at bakas ang pagkairita sa boses.

"Why are you always shouting when you're talking to me? Could you please calm down," nakakunot ang noong aniya. Ang tingin ay nanatiling nasa papel pa rin.

Napairap ako at humawak sa magkabilang bewang ko. Parang kasalanan ko pa na binibigyan niya ako ng rason para mainis sa kaniya, e, hindi naman ako ganito sa iba sa kaniya lang. Iyong tipong kahit wala siyang ginagawa naiinis ako.

"Blah blah blah." Humarap ako sa kaniya. Saktong humarap din siya sa akin kaya muntik na kaming magkabanggaan. Napaatras ako nakahawak sa dibdib ko dahil sa gulat samantalang siya ay parang wala lang sa kaniya ang nangyari dahil wala na namang reaksiyon ang kaniyang mukha.

Inilahad niya sa akin ang papel na binabasa niya kanina. "Read it."

Kinuha ko ito nang dahan-dahan at binasa. What is this? Quiz about each other?

Napahawak ako sa noo ko nang matapos kong basahin ito. Kailangan naming malaman sa isa't isa ang mga nakasulat dito, pagkatapos ay ite-test kami at kung perfect ay puwede na kaming lumabas, kapag may mali naman ay uulitin at iibahin ang questionnaire.

"Anong gagawin natin?" Ibinalik ko ang tingin sa kaniya.

"We'll do the instruction, I want to get out of here " Tumalikod siya at bumalik sa upuan niya, gano'n na rin ang ginawa ko. Hindi na ako umimik pa dahil gaya niya, gusto ko na ring makalabas rito.

"Sisimulan ko na." Tumikhim ako at sumulyap sa kaniya na agad ko ring tinuon uli sa papel dahil hindi ko makayanan ang tingin na binibigay niya.

"Name?"

"Alizon Craige Levigne," mahinang sagot niya pero sapat na para marinig ko

Mukhang pinag-isipan name niya, huh.

"Course?"

"What about you?" I was stunned by his sudden question.

Dahan-dahan akong napatingin sa kaniya at napalunok. "Ha?" kalmado kong tanong.

Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin at bigla akong nagkaganito. Para na akong si Melissa sa hinhin.

"Your name." Pinagkrus niya ang mga braso niya at sumandal sa pader.

"Ah Jamara Nicole Domingo." Mabilis na ani ko. Wala na siyang sinabi pagkatapos no'n kaya nagpatuloy na ako sa pagtatanong.

Ngunit sa kasagsagan ng pagtatanong ko ay nagsisimula na naman akong mainis. Hindi ko alam kung sinasadya ba niya o ano.

"Isang color lang," pigil ang inis na sambit ko.

"Why? They're all my favorite colors,"

Napapikit ako nang mariin, pagkatapos ay matalim na tumitig sa kaniya. "Hindi natin puwedeng sabihin 'yan," mabagal at may diing ani ko, animo'y pinapaintindi sa kaniya.

"Black,"

"Black is not a color. Puwede ba, ayusin mo naman yung sagot mo. Akala ko ba gusto mong makalabas? So please, maki-cooperate ka naman." Asik ko.

Napahawak ako sa noo ko nang ilang segundo bago nagpatuloy sa pagtatanong. Buti na lang ay umayos na siya. Walang maririnig sa buong silid maliban sa pagpapalitan namin ng sagot at tanong, para na kaming nagpipinoy henyo.

"Umayos ka ah," nakataas ang kilay na sabi ko sa kaniya.

Tumango siya bilang sagot at saka tumayo. Medyo nakahinga na ako nang maluwag dahil natapos na kami sa pagkilala sa isa't isa pero nakakakaba pa rin dahil ite-test pa kami, hindi ko pa naman sure kung puwede second chance rito. Muli kong binalikan ang naging tanungan namin kanina at inalala itong mabuti. Bakit pa kasi may ganitong booth.

"Reiner, kunin mo na," utos no'ng nasa kanan ko.

Agad na sumunod ang tinawag niyang Reiner at inabot sa kaniya ang dalawang piraso ng white board at marker. Grabe, may paganito rin sila.

"First, favorite color." Basa ni Reiner sa papel na hawak niya kasabay nang pagpindot niya sa timer.

Ilang segundo matapos kong maisulat ang favorite color niya ay tumunog na ang timer. Sabay namin itong ipinakita. Green ang sinulat ko at purple ang kaniya.

"Course."

"BS Accountancy." Pagkapakita namin ng white board napangiti ako nang kaunti dahil tama ang naisulat niya.

"Ay wow HRM, dream course ko rin 'yan kaso takot ako sa mantika," may bakas ng pagkamanghang sabi ni Reiner, napalitan iyon ng gulat nabg batukan siya ng kasama niya.

Napatawa ako nang mahina at tinuon ang tingin sa harap, naabutan kong nakatingin sa akin si Ali na agad ring nag-iwas ng tingin.

"Favorite food!"

Napapitlag ako at muntik nang mabitawan ang hawak na white board at marker dahil sa gulat.

"Bakita ka ba nanggugulat, Alfred?" Siko ni Reiner sa kasama niya.

"Aba siyempre para magising sila," katwiran niya.

"Do we look like we're asleep?"

Sabay-sabay kaming napatingin kay Ali nang magsalita siya, malamig siyang nakatingin kay Alfred. Samantalang si Alfred at pinasadahan siya ng tingin mula ulo hanggang paa habang nakangisi. Hindi siya sumagot at tinuon na lang ang tingin sa papel at pinindot ang timer.

Sinulat ko ay Burger samantalang ang sa kaniya ay macarons. Nagpatuloy iyon at wala pa kaming mali kahit isa hanggang sa umabot kami sa last question.

"Height and weight," nakangising sabi ni Alfred, nakakrus ang braso at nang-uuyam na nakatingin kay Ali.

"Wala naman 'yan sa binigay ninyo ah," bakas ang inis sa boses ko.

"Dinagdag ko, late ko na naisip, e," tila nang-aasar na sabi niya.

"No. We're not going to answer that. Wala 'yan sa questionnaire so basically hindi namin dapat 'yan sagutin." May diing saad ko habang hindi inaalis ang tingin sa kaniya.

"Marco!"

Naputol ang pagtitig ko at nabaling iyon sa tinawag ni Reiner na Marco. Siya yung nanghuli sa akin kanina.

"Tama na 'yan, palabasin ninyo na sila," sabi niya kay Alfred.

Tinapunan niya ako ng tingin at saka bumaling uli kay Alfred na napipilitang tumango.

Sinenyasan kami ni Marco na sumunod sa kaniya. Hindi pa kami nakakalayo nang sumigaw si Alfred.

"Sana next time masagot ninyo na yung height and weight!"

Nang makarating kami sa labas ay hinarap kami ni Marco nang nakangiti. Mukhang ang saya-saya niya ah, sana all.

"Sana nag-enjoy kayo," ngiting aniya.

Inirapan ko siya kaya napatawa siya. "Sige na, may gagawin ka pa diba?" tanong niya ba tinugunan ko lang ng tango.

Pagkatapos ay tumalikod sa kaniya at naglakad palayo. Napalingon ako sa tabi ko nang maalalang may kasama pala ako , kasabay ko siyang naglalakad pero hindi siya malapit sa 'kin.

"Hindi mo man lang ako tinulungan kanina,"

"For what?" aniya habang nasa daan pa rin ang tingin.

"Pasalamat ka dahil sa akin nakalabas tayo," pagyayabang ko.

Tumingin siya sa akin. "Why would I?" sambit niya dahilan para mawala ang ngiti ko.

"Kung hindi ko tinanggihang sagutin yung huli edi sana nasa loob pa tayo!" asik ko.

Antipatikong 'to, di man lang magpasalamat.

"Tss, sama ng ugali," bulong ko

"Tss, pikon,"

Bigla akong napatingin sa kaniya nang gayahin niya ako.

"Arogante!" malakas na ang pagkakasabi ko.

Huminto siya at tumingin sa akin kaya huminto rin ako, nilaban ko ang titig niya.

"Uto-uto," mabagal ang pagkakasabi niya, dinidiinan ang bawat pantig.

Unti-unting sumama ang tingin ko sa kaniya at paulit-ulit na humihinga nang malalim para pigilan ang galit pero ang g**o ngumisi pa.

"You!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng emosyon ko, dinuro ko siya at mabilis na nagtungo sa kinaroroonan niya.

Bago pa ako makalapit ay naramdaman ko ang pagpilipit ng paa ko, nanlaki ang mga mata ko at napaawang ang labi. Pagkaraan ay pumikit habang hinihintay ang sariling bumagsak sa sahig hanggang sa maramdaman ko ang malambot na bagay ba pumulupot sa bewang ko.

Dahan-dahan kong idinilat ang aking mata at bumungad sa akin nang malapitan ang mukha ni Ali. Sa sobrang kaba at pagkagulat ay hindi ko namalayang nakapulupot na rin ang braso ko sa batok niya. Kapwa kaming napatitig sa mata ng bawat isa.

Iyong mata niya na una kong nakita ay mas maganda pala sa malapitan, napakatangos ng ilong niya, matataba ang pisngi at yung mukha niya ay mas makinis pa kaysa sa aking mukha. Sa sobrang ay napalunok ako at naalala kung nasa anong posisyon kami ngayon. Nakapulupot ang kamay niya sa bewang ko, ang kanang kamay ko ay nasa batok niya at ang kaliwa ay nakahawak nang mahigpit sa braso niya. Tumikhim ako at lumayo.

Pakiramdam ko ay nagsiakyatan ang dugo ko sa mukha ko at nag-iinit ang pisngi ko.

"Are you okay?"

Hindi ko alam kung guni-guni ko lang pero bakas ang pag-aalala sa boses niya.

"Oo," utal ko at nag-iwas ng tingin. Sa dami na ng pagkikita namin ngayon lang ako nakaramdan ng matinding pagkahiya.

"Mauna na ako." Mabilis na sabi ko at pinasadahan siya ng tingin.

Bumuka ang bibig niya na parang may sasabihin pero agad akong tumalikod dahil sa tingin ko ay hindi ko kayang marinig iyon dahil sa hiya.

Mabilis aking naglakad palayo, napaigik ako nang maramdaman ang kirot sa paa ko. Tinawag pa niya ako pero nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad at pilit na ininda ang sakit ng paa ko.

Nang sa tingin ko ay malayo na ako at hindi na niya ako sinusundan at nagdahan-dahan na ako sa paglalakad. D**n, hindi ko alam na ganito pala kasakit matapilok. Ramdam na ramdam ko ang pagkapilipit ng paa ko.

Pagkarating sa booth ay naabutan kong nakapalibot sila ng pabilog at nag-uusap-usap. Wala bang bumibili? Napadako ang tingin ko sa orasan at mag aalas onse na, ibig sabihin ay magdadalawang oras kaming naroon.

Napabaling sa akin ang tingin ni Claris at nanahimik kaya sinundan din iyon ng mga kasama namin.

"Wow, bumalik ka pa." Nakapameywang na aniya.

"Ikaw ah, sumasali ka pala sa mga booth hindi ka nag-aaya." Nakangusong lumapit sa akin si Kate, ikinawit ang kamay niya sa braso ko.

Nginitian ko na lamang siya ng pilit habang nag-iisip ng ipapaliwanag kay Claris.

"Kung alam ko lang na ganitong oras ka na babalik edi sana hindi na kita pinayagang pumunta sa locker,"

Napakamot ako sa ulo ko. "Sana nga," I murmured.

"Dahil late ka, ikaw naman ang magbenta rito," singit ni Jared, pumunta siya sa likod ko at hinawakan ang magkabilang balikat ko at bahagya akong tinulak.

"Aray!" Napangiwi ako sa sakit.

Tinaas ko ang kaliwang paa ko para hindi madiin.

"Hala sorry, anong nangyari? Okay ka lang?" Pumunta siya sa harapan ko at sinuri ang paa ko.

"Anong nangyari riyan?" nag-aalalang tanong ni Claris na nasa tabi ko na pala. Kumuha siya ng upuan at pinaupo ako.

"Napano yan? Hindi pa naman yan ganiyan no'ng nakita namin kayo ni FIL ah," ani Jared pagkatapos tanggalin ang sapatos ko.

"Sino kasama mo?" takang tanong ko.

Sigurado akong hindi si Claris iyon dahil tatawagin niya ako at baka batukan pa. Isa pa ay hindi ko kilala ang FIL na tinutukoy niya.

"FIL?" Magkasabay na tanong namin ni Claris. Nagkatinginan kaming dalawa ngunit tinaasan lang niya ako ng kilay.

"Hindi ninyo kilala yon? Kawawa naman kayo." Umiiling at natatawang sabi niya.

Inabot sa kaniya ni Mika ang bandage at agad na nilagay sa paa ko. I mouthed thank you at her na sinuklian niya ng ngiti.

"Sino nga? Pabitin pa, e,"

"Ito na boss Claris, sasabihin na, nangwawarshock ka talaga, e, noh?" pabirong saad ni Jared, tinaas pa niya ang manggas ng damit niya sa braso niyang hawak ang paa ko.

Napapikit ako sa kirot, mabuti na lang at walang nakahalata.

Umaktong babatukan siya ni Claris. "Su food is life! Yung kaibigan ni Adrian na business related ang course!" mabilis at nahihintakutang aniya.

Kaya ba food is life dahil kahit saan siya magpunta may dala siyang pagkain? Napatawa ako nang maisip iyon.

Nanliit ang mga mata ni Claris sa 'kin, kinakabahan man pero nagawa ko pa ring ngumiti.

"Siya ba ang may gawa sayo niyan?"

Nanlaki ang mata ko at agad na umiling. "H-hindi, nahuli kasi kami ng match booth, kami yung nahuli kaya magkasama kami," paliwanag ko.

Tumayo na si Jared nang matapos siyang bendahan ang paa ko, binigyan niya ako ng nang-aasar na tingin at ngiti.

"Eh anong nangyri riyan?" Nginuso ni Claris ang paa ko.

"Natapilok."

"Magpahinga ka muna riyan at baka lumala pa yan." Bilin niya.

Hinawakan niya ang braso ni Jared. "Tara na, marami pa tayong gagawin sa booth." Sambit niya at hinila ni Jared palabas.

Mukhang ayaw pa ni Jared pero wala siyang magagawa. Palabas na sila nang magkasalubong nila si Kate na may dalang bulaklak at pagkain na nasa lunchbox. Abot tainga ang ngiti nito at medyo namumula-mula pa.

"Saan galing yan? May boyfriend ka na?" tanong ko sabay tingin kay Jared. Natigil din sila sa paglabas mukhang gustong makichismis.

"Ah hehe, wala pa," nahihiya ngunit kinikilig na sabi niya.

"So may balak? Yieee," asar ko dahilan para mas lalo siyang mamula.

"Korni."

Napabaling ang atensyon namin kay Jared nang sumingit ito. Malayo na ang itsura niya ngayon kumpara kanina.

"Pag inggit, pikit tayo rito," asik ni Kate at inamoy-amoy uli ang bulaklak niya.

Jared clenched his teeth at nakakuyom ang mga kamao siyang lumabas.

Nagkibit balikat lang si Kate at bumalik uli sa pag-amoy ng bulaklak niya samantalang napailing na lamang si Claris. "Tinopak na nga," Naiiling na sabi niya habang nakatingin sa pintuang nilabasan ni Jared.

"Kate bantayan mo muna si Jamara dito, maliwanag ba?"

Sabay kaming tumango ni Kate. "Yes mother!" sagot niya pero nasa bulaklak pa rin ang atensyon.

Pagkaalis ni Claris ay tinitigan ko si Kate, mukhang naramdaman niya ang titig ko kaya tiningnan niya ako.

"Paano na si Jared?" bulalas ko.

"What about him?"

"Diba gusto mo siya, bakita nagpapaligaw ka?"

She sighed. "Gusto niya ba ako? Minsan feeling ko oo, minsan naman hindi kaga na-realize ko na magmove on na lang,"

Taray, mag momove one pero hindi naman naging sila.

"Hindi mo ba siya ipupursue? At saka nakita mo ba yung reaction niya kanina? Ghorl, baka gusto ka rin niya," pagkumbinsi ko.

"Baka may naalala lang iyon, don't worry mabait naman si Brandon, inaalagaan niya ako," nakangiting aniya.

Brandon? Parang familiar ah. Nag-isip pa ako ng mga ilang segundo kung saan ko ba siya nakita, nang hindi talaga maalala ay nagtanong na ako sa kaniya.

"Siya yung varsity player."

Napaawang ang labi ko sa gulat. "Ghorl, jackpot ka!" Tili ko.

Pabiro ko siyang hinampas sa braso at nagtawanan kaming dalawa.