C6 Fight

Fight

Gaya ng dati, linis at luto lang ang ginagawa ko dito sa bahay, tingin ko nga ay unti-unti nang nag kaka kalyo ang palad ko dahil hindi biro ang hirap ng trabaho sa bahay. Pinag pasalamat ko dahil may pumupunta ditong taga laba kada Isang linggo.

"Aling Mareng tulongan ko na ho kayo d'yan." subok kong sinabi habang buhat ang ilang maruruming damit na nasa laundry basket.

"Ay, ayos lang ineng, kayang kaya ko naman ito." pag tapik ng kamay nito sa ere para ako pigilan.

"Kung ganon ho ay ako na mag tutuloy ng mga sinampay n'yo." presinta kong muli.

"Sus na batang ire, tapos naba ang gawain mo sa kusina? Baka makita ka ni sir Gab at mapagalitan ka nanaman noon." pigil nito saakin.

I slightly pouted my lips as what she had said. Saksi kasi ito kung paano ako pagalitan ni Gabriel pag may nakita itong mali saakin. Mabuti ay napag sasabihan ito ni Aling Mareng kung minsan.

"Tapos na ho, kaya pwede ko na kayong tulongan sa pag sasampay." binalik ko ang ngiti ko dito kanina.

Sa huli ay wala na rin itong nagawa pa dahil inumpisahan ko na ang pag ha-hang ng mga damit sa sampayan.

"Bakit nga ba hindi ka maghanap ng ibang mapapasukan? Tutal graduated ka naman sa matataas na paaralan." puna nito sa pananahimik ko.

I heave a deep sighed, "Iyon din ho sana ang plano ko, pero hanggat wala pa akong kapalit dito ay gusto kong pagbigyan ang paki usap ni Alessandra na dumito muna ako." mahinahon kong sagot kahit pa nahihirapan na akong ipaliwanag sa lahat kung bakit ako nandito.

"Eh kung pumasok ka nalang kayang sekretarya ni Sir, narinig ko kanina na nag na-promote ang sekretarya nito bilang executive assistant." anito saakin habang pinapa-ikot ang timer ng clean dryer machine.

I heard about the news, narinig ko ring pinag talunan nila ito kanina habang nag aalmusal dahil ayaw ni Alessandra sa secretary ni Gabriel na nag ngangalang Sophia. Nasa kusina rin ako habang nag huhugas nang pinag gamitan kong kawali at kaldero.

"Tapos i-po-promote mo pa bilang executive assistant?" she pouted her reddish lips na tila nag mamaktol nitong sabi kay Gabriel.

"That's an order from the marketing director, besides she's suitable for the job." Gabriel explained carefully.

"Ah basta, hindi ako masaya sa naging desisyon mo! You are the President in that company, you have the ability to make a decision without their approval!" she said, with taunting ire.

"Alam mong hindi ko pwede basta gawin 'yon ng walang mabigat na dahilan, Sandra. Besides, mas mapapabuti 'yon dahil hindi na siya ang parati kong kasama sa mga meetings and out town conference. Wala na rin dahilan para pag selosan mo s'ya." masuyo nitong sinabi sa asawa.

Tila batang nagliwanang ang muka nito sa tinurang iyon ni Gabriel, kita ko rin ang pag haplos nito sa pisngi ni Alessandra para dampian ng halik sa labi.

I stand in frozen while watching them kissing each other, not smack but a torrid one. Damn! pakiramdam ko ay nagdugo ang labi ko habang pinapanood ang mapait na eksenang iyon. Those kisses were ended like a sweet scene in the movie. Their eyes were sparkling bright like a mist.

I swallowed the pain. Paulit-ulit kong nilulunok ang katotohanang ibang babae na ang sinasamba nito ngayon.

"Meredith?!" bumalik ako sa realidad buhat nang marinig ang boses ni Aling Mareng.

"Ho?"

"Ang sabi ko kung saan probinsya ka ba galing?" kunot noo nitong tanong saakin.

"Ho? naku malayo ho ang probinsya ko." I truthfully said.

"Kuh, eh bakit ka naman napadpad dine kung gayon?" she narrowed her eyes at me na parang isa akong kriminal kung tanongin niya.

"Gusto ko ho kasi talaga ang beach, kaya pinili ko ang lugar na ito para dito humanap ng trabaho." I explained, tinuon kong muli ang pansin sa pag sasampay.

"Eh paano naman ang asawa mo?" she stood beside me para tulongan na akong mag hanger ng mga damit.

Hindi ako agad naka sagot. Sa totoo lang ay tumatahi pa ako ng magandang rason para doon.

"Mas mabuting mag apply ka nalang bilang secretary ni sir Gab, para malaki-laki ang sahod." dugtong pa nito.

"Pag-iisipan ko ho, manang." sa wakas ay nasambit ko. Mabuti ay tapos na rin kaming mag sampay kaya nagkaroon ako ng pagkakataon dito para mag paalam.

Dahil linggo ngayon ay nandito ang mag-asawa. Naabotan ko ang mga ito na naka harap sa Flatscreen TV habang parehong naka upo sa sofa at nag tatawanan. Mukang wala naman sa telebisyon ang pansin ng mga ito dahil panay ang halikan at lambingan.

Tumikim ako para pukawin ang lumalalim nilang halik, hindi ko na sana sila papansinin pero hindi ko mapigilang hindi iyon gawin.

Mabilis na naghiwalay ang dalawa. Gabriel's eyes were firm, brows furrowed as his mouthed turned grim, halatang hindi nito gusto ang pang iistorbong ginawa ko. I bow my head down and bit my lip. Gusto kong pag sisihan kung bakit ko ba 'yon ginawa.

Inayos ni Alessandra ang strand ng kaniyang bunok at pag kaka suot ng sleeveless shirt nito bago ako lingonin.

"Ah, Meredith pag miryendahin mo muna si Aling Mareng. Paki dalhan mo na rin kami dito ng sandwich saka juice," utos ni Alessandra saakin.

"Ah, sige.." atubile akong sumunod dito, para tungohin na ang kusina.

I sighed, mariin din ang pagkaka pikit ko habang naka diin ang dalawang kamay sa lababo. Maling mali ang ginawa mo Emory! I cursed to myself.

"Hindi ko gusto ang ginawa mo kanina." I jump up to my feet buhat ng marinig ang malalim nitong boses saakin.

Mabilis din ang naging pagharap ko dito na ngayon ay nasa harapan ko lang.

"Ah–pasensya na, hindi ko gustong gawin 'yon." I quickly said, Damnit. Hindi iyon ang nais kong sabihin. Parang lumalabas tuloy na sinadya kong putulin ang eksena nilang iyon kanina.

He eyed me boldly and gritted his teeth. Itinaas nito ang braso para buksan ang cabinet sa aking ulonan.

Mabilis akong nagyuko nang tingin, pero labis kong pinagsisihan ang ginawa ko dahil halos ma amoy ko na ang scented perfume nito at ang mabango nitong hininga na tumatagos sa ilong ko.

I stand in my weak knees, I shut up my eyes with anticipation. Umatras ako at sinandal ang likod sa lababo. Ang mga siko ko ay kumuha ng lakas mula doon.

"Here's the pitcher, gusto ni Alessandra ng pineapple juice."

I quickly open my eyes and rocketing my gaze at him. Bigla akong binalot ng kahihiyan dahil sa naging reaksyon ko. Nasa harapan ko pa rin ito habang hawak sa kanang kamay ang glass pitcher. His eyes looks darker and emotionless.

I tried to smile at him to hide my embarrassment. "Sige.." matapos ay mabilis inabot ang pitcher mula sa kaniya. Sa pag kuha ko ay hindi sinasadyang dumaplis ang daliri ko dito kaya hindi ko napigilang hilahin bigla ang kamay kong napapaso.

"I'm sorry..." yukong yuko kong sinabi sakaniya. Hindi ko alam kung paano ba umakto ng tama sa harapan nito na hindi man lang apektado kahit ang dulo ng daliri ko.

Nanatili ito sa harapan ko, habang ako ay tila gusto nang lamunin nalang ng lupa dala ng sobrang ka hihiyan. Hindi tamang umakto ako ng ganito sa harapan niya knowing that Alessandra is around.

"Hindi ka matatapos sa trabaho mo kung tatayo ka lang diyan at magyuyuko." he directly said, and put down the pitcher on the table, but no sooner that I had the thoughts he is now turning and walking away.

"Fück!" I cursed. Ilang iling pa ang ginawa ko bago mag hunos dili.

"Oh bakit putlang putla ka? Anong nangyari saiyo?!" humahangos na bisita ni Aling Mareng saakin.

"Ah, wala ho ito..siguro dala lang siguro ng pagod at init ng araw." pag sisinungaling ko.

"Aba'y kung gayon ay magpahinga ka muna, halika at maupo ka dine.." pinaghila ako nito ng silya na mabilis ko naman sinunod para maupo.

"Ikaw naman kasi, sinabi kong wag ka nang tumulong sa pag sasampay." sita nito saakin.

"Ayos lang manang, igagawa ko nalang ho kayo ng miryenda n'yo." pilit akong ngumiti dito at inumpisahang tumayo ngunit mariin niya akong pinigilan.

"Ako na, ako na ang gagawa." aniya saakin, hindi ko gusto ang ideyang iyon dahil baka sumulpot nanaman bigla dito si Gabriel at makita akong naka tanga.

"Tulongan ko na ho kayo, ako na ho ang mag titimpla ng juice." pag pupumilit ko, hindi na rin ako nito napigilan pa kaya hinayaan nalang ako ang gumawa.

Dinulog ko ang tuna sandwich at pineapple juice sa mesita kung saan naka upo ang mag-asawang Gabriel at Alessandra.

"Salamat," Alessandra muttered to me while her eyes was on TV.

Bahagya akong umatras at sumulyap naman kay Gabriel, labis na kumabog ng husto ang puso ko dahil saakin naka tuon ang pansin nito. Ngunit gaya kanina, mas lalong madilim ang tingin nito saakin, maging ang pag igting ng perpekto nitong panga ay tila nag papahina ng dalawang tuhod ko.

"E-enjoy your snack, tawagin n'yo lang ako pag may kailangan kayo." I nervously said, words stuttering in my mouth.

Hindi ko na hinintay pang sumagot ito dahil mabilis na akong tumalikod para bumalik sa kusina.

"Meredith!" halos ika talon ko sa silya ang pagtawag ni Gabriel sa pangalan ko miyerkules ng umaga. Day off niya ngayon kaya kami lang dalawa ang nasa Mansyon.

"S-sir?!" hangos kong salubong dito na may bitbit na polong puti. Ngunit agad na umawang ang mga labi ko dahil wala itong suot na pang itaas. His broad chest welcomed me, the slice of his damn abs protruded, para akong nanood ng fashion show sa isang sikat na clothing line sa bansa.

"What is this?!" I blinked my eyes, and carefully examined his polo shirt.

I'm sorry, hindi ko sinasadyang masunog ko yan." I lowered my lashes, both cheek flashes with fear.

"Hindi mo sinasadya? Look what you've done to my shirt, hindi mo ba alam kung gaano ka importante saakin ng damit na ito?!" he angrily said.

"I'm sorry, nabigla lang kasi ako nang gamitin ko ang iron." I whispered, my lashes lifted with soft plea.

"Sorry?! Wala ka nang ginawang tama dito sa bahay, puro ganyan pa ang maririnig ko?!" he shouted, narrowing his eyes at me.

Napalunok ako sa kaniyang tinuran, halos magdugo ang mga labi ko dahil sa pagpipigil ng luha, my two hand fisted with silent anger. Kung ibubuka ko ang mga labi ko ay baka iba ang lumabas sa bibig ko.

"You know what?! Marcus is right, hindi ka namin dapat tinanggap dito bilang katulong. Simula ng dumating ka dito everything in this house get worst. Kung hindi lang dahil kay Sandra, matagal ka nang wala dito." he said without a blanch or blink.

"I'm sorry.." I heard myself stammered and tremble. Gusto kong pigilan ang pag-iyak pero mabilis itong pumatak mula sa taksil kong mata.

Gabriel stood and watching me for a long moment. He sighed, trying to expel the tension.

The silence lingered so long, nakita niya kung paano ko punasan ang mga luhang pumatak.

"Look, Emory.." his voice was different now, it was soft and tender. Tumaas ang kamay nito, hinintay kong dumapi ito sa akin ngunit bigo ako nang hinilamos nito ang mga palad sa muka.

"You, get back to your work." he stated firmly, bago ako talikuran na walang pasabi.

Marahas kong pinahid ang mga luhang pumatak at mabilis na tinuloy ang pag-iyak sa sariling silid. Ilang sandali pa ay narinig kong bumukas ang engine ng kaniyang SUV.

Mas lalo kong ibinaon ang sariling muka sa unan para ibuhos ang sama ng loob sa kaniya. Paano niya ako nagagawang saktan ng ganito? Wala na bang natitirang puwang sa puso niya para saakin? Pilit kong tinatagan ang sarili ko kahit sobrang sakit na, hindi ko alam kung ano pa ang kaya kong ibigay para sa pagmamahal kong ito sakaniya.

Simula nun ay wala na kaming pansinan ni Gabriel. Si Alessandra nalang ang lagi kong kausap. Kung may ibibilin man ito saakin ay kay Alessandra niya pinapadaan. Hindi na rin ito nag I-stay sa bahay pag araw ng miyerkules, tuwing linggo lang pag day-off din ni Alessandra sa trabaho.

Pati pag go-grocery ay hindi ako dito sumasabay. Marami akong dahilan, at halos gugolin ang sarili sa gawaing bahay.

Kung minsan ay tumatanggi na rin akong sumabay sa kanilang kumain kahit na anong pilit saakin ni Sandra, hindi rin kami nagsasalubong kahit na sa pasilyo oh kahit pa man sa hardin dahil ako na rin mismo ang umiiwas dito, lalo na pag nasa paligid lang siya.

Hindi lang ang pagkatao ko ang nasaktan pati na rin ang puso ko. Lalo na pag nakikita ko ang lantaran nilang paglalambingan at paghahalikan kahit nasa paligid lang ako.

Gabi na pero hindi pa rin ako dalawin ng antok. Inikot-ikot ko ang wine glass na hawak ko habang naka yukod sa may veranda. Pinag paalam ko kay Alessandra ang pag inom ko ng wine na siya naman mabilis na pumayag bago umakyat para matulog.

Wala pa si Gabriel, miyerkules ngayon at day-off niya sa trabaho. Nag paalam daw ito kanina kay Alessandra na may dada luhang birthday party. Sinulyapan ko ang relos kong pam-bisig. Pasado alas-dos na ng madaling araw.

Sinimsim ko ang wine sa baso at mariing niyakap ang roba kong puti dahil sa pag hiphip ng hangin sa paligid.

Napa lingon ako nang marinig ang kotseng parating. Kilala ko ang tunog ng kotse nito, si Gabriel na ang dumating. Atubile man ay pinagbuksan ko ito ng gate para hindi na bumusina nang ilang sunod.

Sandaling nagtama ang mga mata namin sa bukas niyang bintana nang pinasok niya ang kaniyang SUV sa malawak na garahe. Agad ko ring ini-lock ang gate pagkatapos ko itong isara.

Naabutan ko itong papasok na sa loob ng bahay, patay na ang mga ilaw sa loob at tanging sa veranda kung saan ako umiinom at sa itaas nalamang ang ilaw na bukas.

Nag da-dalawang isip akong itanong kung kumain naba siya, ngunit natawa lang ako sa sarili, natural Emory, sa birthday siya galing diba? Sunod-sunod akong umiling habang papasok sa loob.

"Bakit bukas pa ang ilaw sa may veranda?" he asked with baritone voice. I squeezed my eyes together and inhale a steady breath. Nais rin manginig ng mga tuhod ko dahil matagal na rin buhat ng kausapin niya ako. I badly miss his soft tone voice, para ako nitong hinehela at dinadala sa langit.

"Nag papa antok lang ako, nagpaalam ako kay Alessandra para sa wine." maagap kong sagot.

Lumingon ito saakin, his dark eye pinning me at the floor, mas lalo itong dumilim dahil sa halos hindi ko na makita ang kabuoan ng kaniyang muka dahil kalat ang dilim sa paligid.

He stare me for several beats, before he gripped his tie to loosened up.

I swallowed with effort, habang pinapanood siyang ginagawa iyon, alam kong nahuli niya ang tahasan kong pagkagat sa labi dahil sa ginawa niya.

Marahang bumaba ang kamay nito at in-unbutton ang bahagi ng kaniyang sleeve na suot. I swallowed again, gusto kong ituloy pa niya ang ginagawa but his arm folding protectively in front of his body.

"G-gusto mo bang kumain? Ipaghahanda kita." nakuha kong sabihin para iiwas ang tingin dito at bigyan ng konting kahihiyan ang sarili.

"Busog pa ako," he said, bago sumulyap sa may veranda. "Just give me something to drink." aniya sa mababang boses.

"Tubig, juice or coffee?" I quickly said, hinanda na ang sarili patungong kusina.

"No, just give me a glass of wine." he replied.

Sinunod ko ang sinabi niya, mabilis akong tumungo sa wine bar para kuha ng wine glass. Hindi na rin ako nagpasya pang magbukas ng isang bote dahil mukang tama na ang dala ko kanina. Iyon nalang ang idudulog ko sa kaniya.

Naabotan ko itong nasa may veranda. Standing like a greek, elbows resting on the banister. Mula dito ay pinasadan ko ito ng tingin. His body more sculpted, he looks more hotter and mature, he's absolutely gorgeous–tall, and a kind of drool-worthy body. Nothing has change, siya pa rin ang lalaking minahal ko mula noon hanggang sa ngayon.

Tumikim ako para ipa batid ang presensya ko. He leans back and look at me, "I hope you don't mine kung ginamit ko na ang baso mo." aniya saakin, bago itaas ng bahagya ang wine glass na may laman.

"Uh, it's alright." I nodded and inhale sharply, gusto kong punoin ng pang gabing hangin ang dibdib ko dahil mula pa kanina ay hindi na normal ang tibok ng puso ko.

I step farther to him kung saan dalawang tao ang pagitang meron kami. Inangat nito ang wine bottle para salinan ang dala ko. "Thanks." I softly said. Puno ng hiya ang puso ko habang sinisimsim ang wine na siya ang naglagay. A chill runs down to my spine, tila ngayon ako mas lalong naka ramdam ng lamig.

Gusto kong mapa mura dahil sa suot kong roba, ang tanging nasa loob lamang kasi nito ay ang lingerie kong silver gray na tagos ang bra at panty kong suot. Halos hindi ako magkanda tutong hinihigpitan ang pagkaka buhol nito sa aking bewang.

"Let me do it." aniya saakin bago hilahin ang dalawang ribbon nito.

Napa atras ako, dahil sa tahasan niyang pag lapit. Hindi ko mapigilang mapasinghap habang habang nasa harapan ko lamang siya. Abo't abot rin ang kabang nararamdaman ng puso ko dahil sa paglalapit namin.

Napapikit ako ng mariin nang maramdaman ang mahigpit nitong pag buhol sa ribbon ng suot kong roba.

"There you go.." he said in his husky tone voice.

Hindi ko napigilang tingalain ito na ngayon ay titig na titig saakin. His prominet jaw protruded, a fixedly glance sent shiver down my back. Pigil na pigil ko ang sariling wag itong haplosin. Pakiramdam ko ay malaking kasalanan na ang ginagawa naming ito. Alessandra is upstairs, waiting for him. He should be there for her wife, hindi tamang nandito pa siya sa baba.

"Magpapahinga na ako." I offered him a soft smile, so I convinced him that I badly need to go. Gusto kong taposin na ang interaksyong meron kami ngayon. I felt bad about it, about Alessandra. Hindi ko ito dapat ginagawa sakaniya.

"Just finish your wine first," he said and pouring me another drink. His stare meeting mine again.

Another beats of silence lingered between us, bago ko mapansing hindi ito umaalis sa harapan ko.

"Gusto kong mag sorry noong huli nating pag uusap." he started, igting ang pangang tinungga ang wine sa baso.

"Wala na saakin 'yon. Saka ako dapat ang huminge pasensya sa nagawa ko, kung pwede i-awas mo nalang sa sahod ko–" he hitched his brows kaya napatikom ang mga labi ko.

"Hindi ko pinapapalitan saiyo ang nasira mo, I can buy another one kung gugostohin ko but I wouldn't." he said under his breath.

Napa labi ako, alam kong may sentimental value sakaniya ang damit na iyon. "I'm sorry..again." I muttered to him, lashes fall down.

He sighed deeply. "You're forgiven." he barely whispered to me. He was so close, I could feel the warmth of his breath when he spoke.

Marahil ayaw niyang marinig ni Alessandra ang pinag uusapan namin kaya halos ibulong niya lamang 'yon sa hangin.

I lifted my head to look at him in the eye. His gaze dropped and lingered on my lips. Pakiramdam ko ay pinagpapawisan ako ng malagkit kahit pa diretso ang tama ng hangin sa balat ko.

The wind gusted, lifting my hair gracefully. Nanatili kami sa ganoong pasisyon na walang nag sasalita isa man.

I step backward and lightly open my mouth to speak but I decide to quelled my lip into a bottom one. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Tila gusto nang lumabas ng puso ko dahil sa sobrang paghuhuromentado nito.

"It's getting late, matulog kan. Maaga pa ang gising mo bukas." his voice is low, bordering a command.

"Uh, hmm." I nodded, bago ko diretsohin ng inom ang wine sa baso.

Pinanood niya akong ginagawa iyon bago niya rin saidin ang kaniya.

"Thanks for the drink." he stare down at me with steady gaze. Inabot nito saakin ang wine glass na wala ng laman.

"Goodnight, Emory.." he softly said.

Hindi ako nakapag salita, buhat nang humakabang na ito palayo saakin. I only watch his depart, tracking his step as he disappears upstair.