C11 LSO 10

Isang malaking ngiti ang gumuhit sa labi ni Rebecca nang matapos niya ang bagong dress na tinahi. Isang buwan na rin ang nakararan nang simulan niya iyong tahiin, at ngayon nga, dahil sa tiyaga at natapos din niya iyon. Long sleeves iyon at hanggang sa paa ang haba. Tumayo siya upang sukatin ang damit. Isa-isa niyang hinubad ang kaniyang kasuotan hanggang sa ang maiwan na lamang ay ang kaniyang panloob.

Wala sa sariling napatitig sa malaking salamin sa sulok ng kaniyang kuwarto. Nahaplos niya ang mga linya-linya ng nakausling gumaling na laman sa kaniyang balat. Puno ng peklat. Kumuyom ang kaniyang mga kamao.

It's hideous. Mukha siyang halimaw.

Nagmamadali niyang isinuot ang dress. Dahil hanggang talampakan ang haba niyon ay natakpan niyon ang buo niyang katawan. As it should. Ugly objects should be hidden forever.

Eksaktong natapos siyang magbihis ay saka niya napansin ang oras. Mag-aalas siyete 'y media na pala ng gabi, ngunit hindi man lamang siya nakaramdam ng gutom. Napatingin siya sa tray ng pagkain na inihatid ni Nanay Marita sa kuwarto niya kaninang tanghali. Ni hindi man lamang niya nabawasan ang pagkain doon.

Mabilis niyang kinuha ang kutsara at binawasan ng kaunti ang pagkain. Nahihiya naman siyang ibaba iyon nang punung-puno pa iyon. Baka malungkot si Nanay Marita kapag nakita nitong hindi man lamang niya tinikman ang luto nito. Pinaghirapan pa naman iyon ng ginang. Isa pa, kita niya ang lungkot sa mukha nito kanina nang sabihin niya rito na ayaw niyang mag-celebrate ng birthday. Alam naman niyang gusto lang nitong pasayahin siya.

Maybe she should say sorry? Nitong mga nakaraang araw, wala na siyang ginawa kundi ang magtampo sa ginang at awayin ito. Kahit na hindi totally pang-aaway ang ginagawa niya sa ginang, malamang nalulungkot pa rin ito.

Napabuntong-hininga na lamang siya. Binitbit niya ang tray at bumaba mula sa kaniyang kuwarto. Kumunot ang kaniyang noo nang mapansing nakapatay ang ilaw sa buong kabahayan.

It's too dark. Napatigil siya sa paghakbang. Natatakot siyang maglakad dahil baka may mabunggo siya na kahit ano. Humigpit ang hawak niya sa tray at nanatili lamang siyang nakatayo sa may paanan ng hagdan. Gusto niyang tawagin ang ginang. Ngunit kada ibubukas niya ang bibig, walang lumalabas na tunog doon. Hindi siya makabuo ng salita. Bakit ngayon pa?

"N-Na..."

"Happy Birthday to you." Napaigtad siya nang marinig ang boses ni Nanay Marita. Mula sa kusina ay lumabas ito kasama si Tatay Saul. Dala ng mag-asawa ang isang malaking cake na may ilang pirasong kandila sa ibabaw. Ang ilaw ng kandila ay nagbigay ng mumunting liwanag sa paligid.

"Happy Birthday to you. Happy Birthday, Happy Birthday, Happy Birthday to you," sabay na pagkanta ng mag-asawa. Parehong may mga ngiti sa mukha ng mga ito.

Napangiti naman siya roon. Kahit na sinabi niyang hindi niya gustong mag-celebrate, nag-abala pa rin ang mga ito para pasayahin siya. Nang makalapit sa kaniya ay kinuha ni Tatay Saul ang tray ng pagkain mula sa kaniya.

"Wish ka na, anak. Saka mo hipan ang mga kandila," sabi sa kaniya ni Nanay Marita.

Pumikit naman siya at humiling. Humiling siya na sana ay may mangyaring pagbabago sa buhay niya.

"Happy Freedom day, Becca." Halos sabay na bati sa kaniya ng mag-asawa na mas ikinalaki pa ng ngiti niya. Binuksan na ni Tatay Saul ang mga ilaw pagkatapos niyon, kaya naman kumalat ang liwanag sa buong kabahayan.

Nagmamadali niyang kinuha sa may shelf ang spare niyang whiteboard at marker.

I told you guys, not to celebrate. This is unexpected. It made me happy. Thank you.

"Ay naku, si Sir Logan ang nagpumilit sa amin na surpresahin ka, anak." Bahagyang kumunot ang noo niya sa sinabi ni Nanay Marina.

Si Logan?

"N... Na—Nasaan siya, 'nay?"

"Ah, nasa study hall anak. Kanina kasi nagtanong siya kung may computer daw tayo roon. Nung sinabi kong oo, hayun nagmamadali siyang nagpunta ro'n. Sabi nga niya kanina, sasama siya sa pagbati naman sa iyo, kaso lang, hanggang ngayon, hindi pa siya lumalabas. May problema yata."

Mas lalong lumalim ang gatla sa kaniyang noo dahil sa narinig. Dali-dali niyang tinalikuran ang mag-asawa na nagkatinginan na lamang. Hindi na niya nakita ang makahulugang ngitian ng mga ito sa isa't isa.

***

Nasa pintuan pa lamang si Rebecca ng study hall ay narinig na kaagad niya ang boses ni Logan. Mukhang may kausap ang binata sa telepono. At dinig niya ang galit sa tono nito. Marahan siyang kumatok sa pinto bago iyon binuksan. Kaagad niyang nakita si Logan na nakatayo malapit sa lumang computer sa study hall. Nakatalikod sa direksyon niya ang binata. Ang isang kamay nito ay nakahawak sa cellphone na nasa tenga nito, habang ang isa ay nasa beywang nito. She did not mean to eavesdrop. Pero dahil sa lakas ng boses ng binata, narinig na rin niya ang lahat ng sinabi nito.

"I told you, I couldn't fvcking read any emails. I hardly get any connection here. Do you wanna fvcking die, Allanic?" He paused for a moment. "Puwes, get this job done. Sue that motherfvcking company, I don't care. Bago ko pa kayo palanguyin pare-pareho sa karagatan, mahanap lang ang mga wine na iyon."

Ibinaba na nito ang tawag pagkatapos niyon. Kita niya kung paano napatungo ang binata at hinilot ang sentido nito. She could see the muscles on his arms up to his shoulders tensing up. Oo, alam naman niyang matabil ang dila ng binata mula pa noong unang beses na dumating ito sa isla. Ngunit ngayon lamang ito nagmura nang ganitong sunud-sunod. Mukhang malaki ang problema nito.

She cleared her throat to get his attention. At nagtagumpay naman siya. Dahil segundo lamang ang lumipas ay humarap sa kaniya ang binata.

His face instantly soften as he sees her. Mukhang ayaw nitong makita niya na namromroblema ito. Kahit pilit nitong itago, huli na. Nakita na niya ang pinaghalong pag-aalala at inis sa mukha nito. Mukhang stressed na stressed ito.

"Hey..." anito. "Kanina ka pa ba nandiyan?"

Tumango-tango naman siya. Kasabay niyon ay ang pagtingin ng binata ng oras sa relo sa pulsuhan nito. Saka lamang nito na-realize ang oras.

"Shît. I forgot about your celebration." Napakamot ito sa batok. "Sorry about that."

Akmang magsusulat siya sa whiteboard nang mabilis na lumapit sa kaniya si Logan. Pinigilan nito ang kamay niya. Nagtama ang kanilang nga mata. "Don't." Madiin nitong sabi.

Sobrang lapit nito sa kaniya. Halos maramdaman na niya ang mainit nitong paghinga, halos madinig na niya ang puso nito. Ngunit hindi niya magawang umatras palayo rito. Hindi niya maigalaw ang mga paa. Para siyang natulos sa kaniyang kinatatayuan at nahipnotismo sa mga mata ng binata.

"Talk to me instead... I wanna hear your voice." Mas lalo siyang hindi nakagalaw nang ipatong ng binata ang noo nito sa balikat niya. Halos madama na niya ang mainit nitong paghinga.

Oh God. Tila naghuramintado ang kaniyang puso. Hindi niya iyon maintindihan. Hindi niya maintindihan ang pakiramdam na iyon. Mabilis ang kabog ng puso niya. Wala pang tao na nagsabi sa kaniya na gustong marinig ang boses niya.

"Rebecca, your voice..."

"O-Okay..." napapikit siya nang mariin nang mautal sa unang salita pa lamang. Ngunit nagpatuloy pa rin siya. "Okay k-ka... ka lang ba?"

Hindi sumagot ang binata. Ngunit narinig niya ang malalim nitong paghinga.

"L... Logan?"

"Ah, shît. This is going to make me crazy."

Bahagyang kumunot ang noo niya nang marinig ang sinabi nito. Ngunit segundo lamang ang nakalipas ay lumayo na ito sa kaniya, ngumiti; na halos ikalaglag ng puso niya, saka hinawakan ang magkabilang balikat niya.

"Happy Freedom Day, Rebecca."

Napaigtad siya nang bigla na lamang bumukas ang pinto ng study hall. Para siyang natauhan, at tila napapasong napalayo sa binata.

Pumasok si Nanay Marita sa study hall.

"Becca, Sir Logan, nakahanda na iyong pagkain sa may kusina."

"You go ahead and eat," agad namang sagot ni Logan. Paos ang boses nito sa hindi niya malaman na kadahilanan. "Susunod ako. I'll just need to make another call uh... in my room."

"Ah, sige ho, Sir..."

Tinalikuran na sila ng binata. At nasundan na lamang ni Rebecca ng tingin ang palayo nitong bulto nang lumabas ito mula sa study hall.

***

Fvck!

Pagkapasok na pagkapasok ni Logan sa banyo ay nagmamadali niyang inalis ang belt, at binuksan ang butones at zipper ng suot na pants. Nang makawala mula sa pants niya ang nag-uumigting niyang pagkalâlaki ay agad iyong hinagod ng kaniyang mainit na palad. Sunud-sunod na mura ang lumabas mula sa kaniyang bibig. He couldn't believe that he's fvcking hard just by hearing Rebecca's voice. At ang malala pa roon ay nagmamariang-palad siya ngayon. This is fvcking insane! Kailan pa siya naging ganito?

Nababaliw na yata siya.

This is technically illegal! He's relieving himself just because he heard a woman's voice. And not just any other woman. He is talking about Rebecca here. The woman who paid a million to have someone to help her on communicating with others. She paid him to help her! Not to masturbâte himself just by hearing her goddâmn voice. Malala na siya. He may be loosing a few screws in the head to do something like this. Ngunit hindi rin naman niya mapigilan ang sarili.

Oh, for fvck's sake! Wala na siyang pakialam doon. Wala na siyang pakialam sa kahit anong bagay sa mga sandaling ito. Ang mahalaga ay labasan siya. Ang mahalaga ay marating niya ang sukdulan ng init na kaniyang nararamdaman.

Unti-unting lumalim ang kaniyang paghinga, mas bumilis pa ang galaw ng kaniyang kamay. Napasandal na siya sa pintuan ng banyo. Malapit na siya... malapit na malapit na. His orgâsm is just on the edge. Kaunting minuto pa ay mararating na niya ang rurôk.

"Shît, shît! Hungh!" Tuluyan nang kumawala ang sunud-sunod na ungol mula sa kaniyang labi. "Haa..." Mariin ang pagkakapikit ng kaniyang mga mata nang mapatingala siya sa sarap na nararamdaman. Bawat hagod, mas lumalakas ang kaniyang ungol. At minuto nga lamang ang lumipas ay pumutok ang katas niya. He spurted his seeds on the bathroom floor. Nilamon siya ng masarap na sensasyon.

"Ahh!" Hindi tumigil sa paggalaw ang kaniyang kamay. Nagtuloy-tuloy iyon na para bang sinisimot ang lahat ng katas niya. The muscles on his thighs tensed up as he continued to spurt the last drop. Nanginig ang mga tuhod niya, kasabay ng mariing pagbaluktot ng mga daliri niya sa paa.

So fvcking good...

Bumagal na ang galaw ng kaniyang kamay. And as soon as his climax stopped, he abruptly opened his eyes and realized what he just did. He just masturbâtêd, for fvck's sake! And it was the most delicious fâp ever. Akala niya ay nakalimutan na ng katawan niya ang sarap ng pakiramdam ng labasan.

Kailan ba ang huling pagkakataon na pinaligaya niya ang sarili?

Never! Sa tanang buhay niya, sa dinami-dami ng babaeng dumaan sa buhay niya, sa dinami-dami ng babaeng natikman at pinaligaya niya habang nagtratrabaho sa SDS, he never thought the need of pleasuring himself. Hindi siya kailanman nagmariang-palad. Dahil alam niyang maraming babae riyan na maaaring gumawa niyon para sa kaniya; maraming babae riyan na maaaring magpaligaya sa nag-iinit niyang katawan.

But as years goes by, those women meant nothing to him. He realized that they were just became a bunch of mediocre people, who want to bring their sexual fantasies to life. Nothing affects him anymore, until now. He could not believe that he climaxêd while imagining Rebecca in his head; while remembering the sound of her voice. He must be insane for a moment because he let that happen.

Was he really that desperate?

Hinubad niya ang lahat ng kaniyang mga saplot at tumapat sa ilalim ng shower. He let the cold water cascade down his hot body. Baka sakaling maibsan niyon ang init ng katawan niya. Napapikit siya, napatingala. Naramdaman niya ang lamig ng tubig sa kaniyang mukha. Hinagod niya ang basang buhok gamit ang kaniyang mga palad.

Hindi na maaaring mangyari muli ito. He can't let Rebecca's voice invade his motherfvcking thoughts. What he did tonight, will also end tonight. He must keep his sanity.

He can't let her voice be his secret obsession.